polsko » niemiecki
Widzisz podobne wyniki: rozpoczynać , rozpoznawać , rozpoznawanie , rozpoznanie , rozpoznać , rozpoznawczy , porozpoczynać , napoczynać , poczynać , rozpowiadać , rozporządzać , rozpoczęcie i rozpocząć

rozpoczynać <‑na; f. dk. rozpocząć> [rospotʃɨnatɕ] CZ. cz. przech., cz. zwr.

rozpoznawać <‑naje; f. dk. rozpoznać> [rospoznavatɕ] CZ. cz. przech.

porozpoczynać [porospotʃɨnatɕ]

porozpoczynać f. dk. od rozpoczynać

Zobacz też rozpoczynać

rozpoczynać <‑na; f. dk. rozpocząć> [rospotʃɨnatɕ] CZ. cz. przech., cz. zwr.

rozpoznawczy [rospoznaftʃɨ] PRZYM.

rozpoznawczy samolot
Aufklärungs-
rozpoznawczy znak, hasło
Erkennungs-

rozpoznać [rospoznatɕ]

rozpoznać f. dk. od rozpoznawać

Zobacz też rozpoznawać

rozpoznawać <‑naje; f. dk. rozpoznać> [rospoznavatɕ] CZ. cz. przech.

rozpoznanie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [rospoznaɲe] RZ. r.n.

1. rozpoznanie MED.:

rozpoznanie
Diagnose r.ż.

rozpoznawanie <D. ‑ia> RZ. r.n. t. INF.

rozpocząć [rospotʃoɲtɕ]

rozpocząć f. dk. od rozpoczynać

Zobacz też rozpoczynać

rozpoczynać <‑na; f. dk. rozpocząć> [rospotʃɨnatɕ] CZ. cz. przech., cz. zwr.

rozpoczęcie <D. ‑ia, bez l.mn. > [rospotʃeɲtɕe] RZ. r.n.

rozporządzać <‑dza; f. dk. rozporządzić> [rospoʒondzatɕ] CZ. cz. przech.

1. rozporządzać (zarządzać):

rozporządzać
verordnen
rozporządzać
verfügen

2. rozporządzać (mieć do dyspozycji):

rozporządzać
über etw B. verfügen
rozporządzać
zur Verfügung haben

rozpowiadać <‑da> [rospovjadatɕ], rozpowiedzieć [rospovjedʑetɕ] CZ. cz. przech. f. dk. pot.

I . poczynać <‑na; f. dk. począć> [potʃɨnatɕ] CZ. cz. przech.

1. poczynać tylko dk. (powstać):

poczynać
anfangen
poczynać
beginnen
począł wiersz ze smutku
das Gedicht r.n. fing traurig an

2. poczynać tylko dk. (dać początek nowemu życiu):

poczynać
empfangen
poczynać dziecko
ein Kind empfangen

II . poczynać <‑na; f. dk. począć> [potʃɨnatɕ] CZ. cz. nieprzech. podn. (zaczynać)

III . poczynać <‑na; f. dk. począć> [potʃɨnatɕ] CZ. cz. zwr.

2. poczynać tylko dk. (powstać):

poczynać
entstehen
utwór począł się w jego głowie
das Stück r.n. entstand in seinem Kopf

3. poczynać tylko dk. (dać początek nowemu życiu):

poczynać
empfangen werden
poczynać
gezeugt werden
dziecko poczęło się we wrześniu
das Kind r.n. wurde im September gezeugt

napocząć [napotʃoɲtɕ] f. dk., napoczynać [napotʃɨnatɕ] <‑na; cz. prz. ‑aj> CZ. cz. przech.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski
Przeszukaj słowniki
Najbardziej popularne