W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niemiecko » polski

Tłumaczenia dla hasła „zerweichen“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

erwe̱i̱chen: czasownik przechodni
zerfle̱i̱schen: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
hẹrzerweichend: przymiotnik i przysłówek
ạb|weichen: czasownik nieprzechodni
a̱u̱f|weichen: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni
a̱u̱s|weichen: czasownik nieprzechodni
e̱i̱n|weichen: czasownik przechodni
entwe̱i̱chen: czasownik nieprzechodni
zerkọchen: I. czasownik nieprzechodni II. czasownik przechodni
zerbrẹchen: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni
zerbro̱chen: czasownik nieprzechodni lub przechodni
zerfụrchen: czasownik przechodni
zersto̱chen: czasownik przechodni
zerstẹchen: czasownik przechodni
zurụ̈ck|weichen: czasownik nieprzechodni
dụrch|weichen: czasownik nieprzechodni
zerquẹtschen: czasownik przechodni
verwe̱i̱chlichen: I. czasownik nieprzechodni II. czasownik przechodni
Ste̱i̱nerweichen: rzeczownik

Widzisz podobne wyniki: erweichen , zerfleischen , herzerweichend , zerstechen , zerstochen , zerfurchen , zerbrochen , zerbrechen , zerkochen , entweichen , einweichen , ausweichen , aufweichen , abweichen , zurückweichen , zerquetschen , durchweichen , Steinerweichen i verweichlichen

erwe̱i̱chen* [ɛɐ̯ˈvaɪçən] CZ. cz. przech.

1. erweichen (weich machen):

erweichen Wachs

zmiękczać [f. dk. zmiękczyć]

erweichen Wachs

rozmiękczać [f. dk. rozmiękczyć]

2. erweichen fig (umstimmen):

erweichen Person

wzruszać [f. dk. wzruszyć]

sich erweichen lassen

dać się uprosić

er ließ sich nicht erweichen

nie dał się ubłagać

3. erweichen:

erweichen (weich werden) (Asphalt)

mięknąć [f. dk. z‑]

I . zerfle̱i̱schen* CZ. cz. przech.

zerfleischen Körperteile:

zerfleischen

rozszarpywać [f. dk. rozszarpać]

II . zerfle̱i̱schen* CZ. cz. zwr. podn.

sich zerfleischen (sich selbst quälen)

sich gegenseitig verbal zerfleischen

dręczyć się nawzajem słownie

hẹrzerweichend PRZYM.

herzerweichend

ạb|weichen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. abweichen (nicht befolgen):

von etw abweichen

odbiegać od czegoś

2. abweichen (sich unterscheiden):

von etw abweichen (Auffassung)

odróżniać się od czegoś

voneinander abweichen

odróżniać się od siebie

abweichend (verschieden) Meinung

3. abweichen (abkommen):

vom Kurs abweichen

zbaczać [f. dk. zboczyć] z kursu

vom Thema abweichen

odbiegać [f. dk. odbiec] od tematu

I . a̱u̱f|weichen CZ. cz. przech.

1. aufweichen a. fig:

rozmiękczać [f. dk. rozmiękczyć ]a. fig

die Opposition versucht, das Regime aufzuweichen fig

opozycja r.ż. próbuje rozmiękczyć reżim fig

II . a̱u̱f|weichen CZ. cz. nieprzech. +sein

aufweichen (morastig werden) (Boden, Erde)

aufweichen (morastig werden) (Boden, Erde)

a̱u̱s|weichen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. ausweichen (ein Hindernis umgehen):

[nach links/rechts] ausweichen

omijać [f. dk. ominąć] [z lewej/prawej strony]

der Autofahrer konnte dem Radler nur schwer ausweichen

kierowca r.m. ledwo zdołał ominąć rowerzystę

(aus dem Weg gehen) jdm/einer Sache ausweichen

ustępować [f. dk. ustąpić] przed kimś/czymś

2. ausweichen fig (zu entgehen versuchen):

jdm/einer Sache ausweichen

unikać kogoś/czegoś

ausweichende Antworten geben

dawać wymijające odpowiedzi

3. ausweichen (als Alternative wählen):

auf etw B. ausweichen

przerzucać [f. dk. przerzucić] się na coś

auf einen anderen Termin ausweichen

zmienić termin

auf neue Verkehrsmittel ausweichen

przerzucić się na nowe środki komunikacji

e̱i̱n|weichen CZ. cz. przech.

etw einweichen Zwieback

umaczać [f. dk. umoczyć] [w czymś]

etw einweichen Linsen, Wäsche

namaczać [f. dk. namoczyć] coś

entwe̱i̱chen* CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. entweichen (austreten):

[aus etw] entweichen (Gas, Luft)

uchodzić [f. dk. ujść] [z czegoś]

2. entweichen (fliehen):

[aus etw] entweichen (Person)

wymykać [f. dk. wymknąć] się [skądś]

I . zerkọchen* CZ. cz. nieprzech. +sein (Fleisch, Gemüse)

rozgotowywać [f. dk. rozgotować] się

II . zerkọchen* CZ. cz. przech.

rozgotowywać [f. dk. rozgotować]

I . zerbrẹchen* CZ. cz. przech. irr

tłuc [f. dk. s‑]

rozbijać [f. dk. rozbić]

zwroty:

sich den Kopf [über etw] zerbrechen

łamać sobię głowę [nad czymś] fig

II . zerbrẹchen* CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. zerbrechen:

zerbrechen (in Stücke zerfallen) (Vase)

2. zerbrechen fig:

zerbrechen (auseinander gehen) (Ehe)

rozsypywać [f. dk. rozsypać] się fig pot.

ihre Ehe ist an Kleinigkeiten zerbrochen

ich małżeństwo r.n. rozpadło się przez drobnostki pot.

er ist an der Trennung seelisch zerbrochen podn.

przez to rozstanie [lub tę separację] rozsypał się psychicznie fig

zerbro̱chen CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

zerbrochen pp von zerbrechen

Zobacz też zerbrechen

I . zerbrẹchen* CZ. cz. przech. irr

tłuc [f. dk. s‑]

rozbijać [f. dk. rozbić]

zwroty:

sich den Kopf [über etw] zerbrechen

łamać sobię głowę [nad czymś] fig

II . zerbrẹchen* CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. zerbrechen:

zerbrechen (in Stücke zerfallen) (Vase)

2. zerbrechen fig:

zerbrechen (auseinander gehen) (Ehe)

rozsypywać [f. dk. rozsypać] się fig pot.

ihre Ehe ist an Kleinigkeiten zerbrochen

ich małżeństwo r.n. rozpadło się przez drobnostki pot.

er ist an der Trennung seelisch zerbrochen podn.

przez to rozstanie [lub tę separację] rozsypał się psychicznie fig

zerfụrchen* CZ. cz. przech.

1. zerfurchen (durch Fahrspuren):

den Boden/Weg zerfurchen

den Boden/Weg zerfurchen

Geländereifen hatten die Erde zerfurcht

opony r.ż. l.mn. terenowe przeorały ziemię

2. zerfurchen (durch Falten):

pofałdowany zmarszczkami

die alte Frau hatte ein zerfurchtes Gesicht

stara kobieta r.ż. miała twarz pooraną zmarszczkami

zersto̱chen CZ. cz. przech.

zerstochen pp von zerstechen

Zobacz też zerstechen

zerstẹchen* CZ. cz. przech. irr

1. zerstechen (zerstören):

zerstechen Leder, Polster

przekłuwać [f. dk. przekłuć]

zerstechen Leder, Polster

zerstechen Reifen

przebijać [f. dk. przebić]

2. zerstechen (mehrfach stechen):

jdn/ein Tier zerstechen (Stechmücke, Wespe)

pokąsać kogoś/zwierzę

er ist ganz von den Mücken zerstochen

[on] jest cały pogryziony przez komary

zerstẹchen* CZ. cz. przech. irr

1. zerstechen (zerstören):

zerstechen Leder, Polster

przekłuwać [f. dk. przekłuć]

zerstechen Leder, Polster

zerstechen Reifen

przebijać [f. dk. przebić]

2. zerstechen (mehrfach stechen):

jdn/ein Tier zerstechen (Stechmücke, Wespe)

pokąsać kogoś/zwierzę

er ist ganz von den Mücken zerstochen

[on] jest cały pogryziony przez komary

zurụ̈ck|weichen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. zurückweichen:

zurückweichen (Menschenmenge)

cofać [f. dk. cofnąć] się

zurückweichen (Hochwasser)

ustępować [f. dk. ustąpić]

2. zurückweichen:

zurückweichen (vor Schwierigkeiten)

cofać [f. dk. cofnąć] się

zurückweichen (vor einer Aufgabe)

nie podejmować [f. dk. podjąć] się

[vor etw C.] zurückweichen

ustępować [f. dk. ustąpić] [przed czymś]

dụrch|weichen² CZ. cz. nieprzech. +sein (weich werden)

durchweichen

rozmakać [f. dk. rozmoknąć]

durchweichen

przemakać [f. dk. przemoknąć]

zerquẹtschen* CZ. cz. przech.

zerquetschen

rozgniatać [f. dk. rozgnieść]

hundert Euro und ein paar Zerquetschte fig pot.

sto euro z kawałkiem pot.

I . verwe̱i̱chlichen* [fɛɐ̯ˈvaɪçlɪçən] CZ. cz. nieprzech. +sein

verweichlichen

verweichlicht

zniewieściały

er verweichlicht zusehends

on znacznie zniewieściał

II . verwe̱i̱chlichen* [fɛɐ̯ˈvaɪçlɪçən] CZ. cz. przech.

1. verweichlichen (schwächen):

verweichlichen

osłabiać [f. dk. osłabić]

2. verweichlichen (verwöhnen):

jdn verweichlichen

rozpieszczać [f. dk. rozpieścić] kogoś

Ste̱i̱nerweichen RZ. r.n.

zum Steinerweichen schreien

przeraźliwie krzyczeć

zum Steinerweichen weinen

rozpaczliwie płakać

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

niemiecki

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski