Tłumaczenia dla hasła „kapotbreken“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

ka·pot·ma·ken <maakte kapot, h. kapotgemaakt> [kapɔtmakə(n)] CZ. cz. przech.

kapotmaken (stukmaken)

kaputt machen

kapotmaken (psychisch)

fertigmachen

dit werk maakt hem kapot

diese Arbeit schlaucht ihn

uit·bre·ken¹ <brak uit, h. uitgebroken> [œydbrekə(n)] CZ. cz. przech. (door breken wegnemen)

uitbreken

(her)ausbrechen

de kamer uitbreken

die Wand rausbrechen

ont·bre·ken <ontbrak, h. ontbroken> [ɔndbrekə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. ontbreken (niet aanwezig zijn):

ontbreken

fehlen

ontbreken

mangeln

het ontbreekt hem aan moed

es fehlt [o. mangelt] ihm an Mut

waar het aan ontbreekt is …

woran es fehlt, ist …

het aan niets laten ontbreken

es an nichts fehlen lassen

het ontbrak onze spelers aan hardheid

die Härte fehlte unseren Spielern

er ontbreekt geld (er is een tekort)

es fehlt [o. mangelt] an Geld

er ontbreekt geld (er is geld verdwenen)

es fehlt das Geld

2. ontbreken (personen):

ontbreken

fehlen

op·bre·ken¹ <brak op, h./i. opgebroken> [ɔbrekə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. opbreken (weggaan):

opbreken

aufbrechen

laten we opbreken

lasst uns B. aufbrechen

2. opbreken (naar boven komen):

opbreken

aufstoßen

dat zal hem zuur opbreken przen.

das wird ihm noch leidtun

3. opbreken (openbarsten):

opbreken

aufbrechen

af·bre·ken¹ <brak af, i. afgebroken> [ɑvbrekə(n)] CZ. cz. nieprzech. (door breken gescheiden worden)

afbreken

abbrechen

de punt/het gesprek brak af

die Spitze/das Gespräch brach ab

aan·bre·ken¹ <brak aan, h. aangebroken> [ambrekə(n)] CZ. cz. przech.

aanbreken

anbrechen

kisten aanbreken

Kisten anbrechen

los·bre·ken¹ <brak los, h. losgebroken> [lɔzbrekə(n)] CZ. cz. przech. (brekend losmaken, afscheiden)

losbreken

herausbrechen

losbreken

losbrechen

ˈdoor·bre·ken¹ <brak door, i. doorgebroken> [dorbrekə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. doorbreken (stuk-, openbreken):

doorbreken

durchbrechen

de dijk brak door

der Deich brach (durch)

2. doorbreken (door iets heen breken):

doorbreken

durchbrechen

3. doorbreken (opvallend op de voorgrond treden):

doorbreken

den Durchbruch schaffen

open·bre·ken¹ <brak open, h. opengebroken> [opə(n)brekə(n)] CZ. cz. przech. (met geweld openen)

openbreken

aufbrechen

iem de mond openbreken

jdm den Mund öffnen

de grondwet openbreken

die Verfassung ändern

hart·bre·kend [hɑrdbrekənt] PRZYM.

hartbrekend

herzergreifend

hartbrekend (sterker)

herzzerreißend

ka·pot·gaan <ging kapot, i. kapotgegaan> [kapɔtxan] CZ. cz. nieprzech. pot. (stukgaan)

kapotgaan

kaputtgehen

het servies ging kapot

das Service ging zu Bruch [o. in die Brüche]

mijn trui is kapotgegaan

mein Pullover ist zerrissen

ka·pot·slaan <sloeg kapot, h. kapotgeslagen> [kapɔtslan] CZ. cz. przech. (kapotmaken)

kapotslaan

kaputt schlagen

kapotslaan

entzweischlagen

in·bre·ken <brak in, h. ingebroken> [ɪmbrekə(n)] CZ. cz. nieprzech.

inbreken

einbrechen

bij iem inbreken

bei jdm einbrechen

ver·bre·ken <verbrak, h. verbroken> [vərbrekə(n)] CZ. cz. przech.

1. verbreken (stukbreken):

verbreken

zerbrechen

een zegel verbreken

ein Siegel aufbrechen

2. verbreken:

verbreken (afbreken)

abbrechen

verbreken (afbreken)

lösen

verbreken (onderbreken)

unterbrechen

de betrekkingen verbreken

die Beziehungen abbrechen

het stilzwijgen verbreken

das Schweigen brechen

de verloving verbreken

die Verlobung lösen

3. verbreken (schenden):

verbreken

brechen

een verdrag verbreken

einen Vertrag brechen

hoofd·bre·ken <hoofdbreken|s> [hoftbrekə(n)] RZ. r.n.

hoofdbreken

Kopfzerbrechen r.n.

dat zal mij heel wat hoofdbreken(s) kosten

das wird mir viel Kopfzerbrechen verursachen

on·der·bre·ken <onderbrak, h. onderbroken> [ɔndərbrekə(n)] CZ. cz. przech.

1. onderbreken (tijdelijk doen ophouden):

onderbreken

unterbrechen

de elektrische stroom onderbreken

den elektrischen Strom unterbrechen

2. onderbreken (storen, afbreken):

onderbreken

unterbrechen

onderbreken

abbrechen

mag ik u even onderbreken?

darf ich Sie einen Moment unterbrechen?

een zwangerschap onderbreken

eine Schwangerschaft abbrechen

af·spre·ken¹ <sprak af, h. afgesproken> [ɑfsprekə(n)] CZ. cz. nieprzech. (een afspraak maken)

afspreken

sich verabreden

ik heb voor volgende week met hem afgesproken

ich habe mich für nächste Woche mit ihm verabredet

ge·stre·ken CZ.

gestreken volt. deelw. van strijken¹, strijken²

Zobacz też strijken , strijken

strij·ken² <streek, h./i. gestreken> [strɛikə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. strijken (zich laten gladmaken):

strijken

sich bügeln (lassen)

2. strijken (bespelen):

strijken

streichen

3. strijken (gaan langs, over):

strijken

streichen

strijken

streifen

haar adem streek langs zijn gezicht

ihr Atem streifte sein Gesicht

de zwaluwen strijken over het water

die Schwalben streichen über das Wasser

met de prijs/de eer (gaan) strijken

den Preis davontragen/den Ruhm einstreichen

strij·ken¹ <streek, h. gestreken> [strɛikə(n)] CZ. cz. przech.

1. strijken (met een strijkende beweging aanraken):

strijken

streichen

strijken

anstreifen

strijken

entlangfahren

met de hand langs zijn kin strijken

sich C. mit der Hand übers Kinn streichen

iem over de haren strijken

jdm über die Haare streichen [o. fahren]

2. strijken ((textiel) gladmaken):

strijken

bügeln

3. strijken (met een strijkende beweging verplaatsen, veranderen):

strijken

streichen

kreukels uit het papier strijken

zerknittertes Papier glätten

mosterd over de kaas strijken

den Käse mit Senf bestreichen

4. strijken:

strijken (laten zakken)

herunterholen

strijken (laten zakken)

niederholen

strijken (vlag)

streichen

strijken (vlag)

einholen

de mast/zeilen strijken

den Mast umlegen/die Segel einziehen [o. herunterholen]

5. strijken (dichtsmeren):

strijken

verstreichen

strijken

verschmieren

voegen strijken

Fugen verschmieren

6. strijken:

strijken (met een strijkijzer: aanbrengen op iets)

(auf)bügeln

strijken (met een strijkijzer: iets verwijderen)

ausbügeln

plooien uit een rok strijken

Falten aus einem Rock bügeln