Tłumaczenia dla hasła „bredni“ w niemiecko » polski słowniku

I . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. nieprzech.

1. brennen:

brennen (in Flammen stehen) (Feuer)

płonąć

lichterloh brennen

stać w płomieniach

2. brennen:

brennen (angezündet sein) (Zigarette, Kerze)

palić się

3. brennen (sich entzünden):

nicht brennen

nie być palnym

nicht brennen (Streichholz, Kohle)

zapalić się

dürres Holz brennt gut

suche drewno r.n. dobrze się pali

das brennt ja wie Zunder

to jest łatwopalne

4. brennen:

brennen (sehr heiß scheinen) (Sonne)

palić

5. brennen (angeschaltet sein):

brennen Licht, Herd

być włączonym

brennen Licht, Herd

palić się pot.

die Lampe brannte die ganze Nacht

lampa r.ż. paliła się całą noc

6. brennen (schmerzen):

brennen

piec

die Wunde brennt

rana r.ż. piecze

(scharf sein) auf der Zunge brennen (Gewürz)

piec [lub palić] w język

die Seife brennt in den Augen

mydło r.n. szczypie w oczy

die Brennnessel brennt auf der Haut

pokrzywa r.ż. parzy skórę

jdm auf [o. unter] den Nägeln brennen

być pilną sprawą dla kogoś

das Geheimnis brennt mir auf der Zunge

język r.m. mnie świerzbi

7. brennen (inständig sinnen):

darauf brennen etw zu tun

palić się do zrobienia czegoś

auf Rache B. brennen

knuć zemstę

8. brennen (ungeduldig sein):

vor Neugier brennen

umierać z ciekawości

II . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. przech.

1. brennen (rösten):

brennen Mandeln

prażyć

brennen Kaffee

palić

2. brennen (ein Produkt herstellen):

brennen Porzellan, Ziegel

wypalać [f. dk. wypalić]

3. brennen (destillieren):

brennen Schnaps

destylować

schwarz brennen

pędzić bimber

4. brennen (härten):

brennen Ton

hartować

5. brennen (ein-, aufbrennen):

brennen Rind

piętnować

ein Loch in den Teppich brennen

wypalić dziurę w dywanie

einem Tier ein Zeichen auf das Fell brennen

oznakować zwierzę

ein Muster in einen Teller brennen

wypalić wzór na talerzu

6. brennen INF.:

brennen

wypalać [f. dk. wypalić ]pot.

brennen

nagrywać [f. dk. nagrać]

eine CD brennen

wypalić płytę

III . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. zwr.

sich [an etw C.] brennen

poparzyć się [czymś]

IV . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. bezosob.

es brennt!

pożar!

es brennt!

pali się!

zwroty:

wo brennt’s denn? pot.

co się dzieje?

I . brei̱t [braɪt] PRZYM.

1. breit (flächig ausgedehnt):

breit Tisch, Straße, Hüften

szeroki

breit Schrift

rozstrzelony

drei Meter breit sein

mieć szerokość trzech metrów

der Fluss ist 20 m breit

rzeka ma 20 m szerokości

2. breit (breitschultrig):

breit

barczysty

3. breit (ausgedehnt):

breit Publikum, Interesse, Echo

szeroki

breit Zustimmung

powszechny

die breite Öffentlichkeit

szeroka opinia r.ż. publiczna

4. breit (ungeniert):

breit Grinsen

nieskrywany

breit Lachen

szeroki

5. breit (stark ausgeprägt):

breit Dialekt

rozpowszechniony

6. breit REG pot. (betrunken):

breit sein

być wstawionym pot.

II . brei̱t [braɪt] PRZYSŁ.

1. breit (flächig ausgedehnt):

breit

szeroko

etw breiter machen

poszerzać [f. dk. poszerzyć] coś

etw breit drücken

rozpłaszczać [f. dk. rozpłaszczyć] coś

sich breit machen pot. (Platz beanspruchen) (Person)

rozsiadać [f. dk. rozsiąść] się

sich breit machen (Stimmung)

szerzyć się

sich breit machen (Ideologie)

zataczać szerokie kręgi

sich breit machen (sich niederlassen)

osiedlać [f. dk. osiedlić] się

mach dich nicht so breit! pot.

nie rozsiadaj się tak

Unmut machte sich breit pot.

szerzyło się niezadowolenie r.n.

sie wollte sich in Berlin breit machen pot.

chciała osiąść w Berlinie

etw weit und breit verkünden

ogłosić coś wszem wobec

2. breit (kräftig):

breit gebaut sein

być silnie zbudowanym

3. breit (ausgedehnt):

breit angelegte Untersuchung

szeroko zakrojone badania ntpl

4. breit (weitschweifig):

breit erzählen, darstellen

rozwlekle

er erzählte die Geschichte lang und breit

opowiadał tę historię bardzo rozwlekle

5. breit (ungeniert):

breit grinsen

uśmiechać [f. dk. usmiechnąć] się szeroko

breit lachen

śmiać [f. dk. za‑] się szeroko

6. breit (breitbeinig):

sich breit hinsetzen

usiąść z szeroko rozstawionymi nogami

brei̱ig [ˈbraɪɪç] PRZYM.

breiig Masse:

breiig

papkowaty

Ạbrede <‑, ‑n> RZ. r.ż.

etw in Abrede stellen form

zaprzeczać [f. dk. zaprzeczyć] czemuś