W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

polsko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „rigoni“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

Zieloni: rzeczownik
ringowy: przymiotnik i przysłówek
dogonić
odgonić
pogonić: II. czasownik przechodni III. czasownik nieprzechodni
wagonik: rzeczownik
wygonić
zagonić
begonia: rzeczownik
nagonić
wroni: przymiotnik i przysłówek
Antoni: rzeczownik
Moroni: rzeczownik
wigoń: rzeczownik
ringo: rzeczownik
gonić: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
agonia: rzeczownik
ogonić
wgonić
zgonić

Widzisz podobne wyniki: nagonić , begonia , zagonić , wygonić , wagonik , pogonić , odgonić , dogonić , ringowy , Zieloni , ring , oni , zgonić , wgonić , ogonić , agonia , gonić , ringo , wigoń , Moroni , Antoni i wroni

Zieloni [ʑeloɲi] RZ.

Zieloni l.mn. < D. l.mn. ‑nych> POLIT.:

die Grünen l.mn.

w wyborach głosowałem na Zielonych

ich habe die Grünen gewählt [o. für die Grünen gestimmt]

ringowy [riŋgovɨ] PRZYM. SPORT

Ring-

sędzia ringowy

Ringrichter r.m.

dogonić [dogoɲitɕ]

dogonić f. dk. od doganiać

Zobacz też doganiać

doganiać <‑ia; f. dk. dogonić [lub dognać]> [dogaɲatɕ] CZ. cz. przech.

1. doganiać (doścignąć):

i w sto koni nie dogoni przysł.

der ist weg [o. nicht mehr einzuholen]

2. doganiać przen. (dorównać):

odgonić [odgoɲitɕ]

odgonić f. dk. od odganiać

Zobacz też odganiać

odganiać <‑ia; f. dk. odgonić [lub odegnać]> [odgaɲatɕ] CZ. cz. przech.

odganiać psa od stołu

den Hund vom Tisch wegjagen

zwroty:

i kijem go nie odgoni

er ist nicht loszuwerden

I . pogonić [pogoɲitɕ]

pogonić f. dk. od poganiać

II . pogonić [pogoɲitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. pogonić pot. (popędzać w jakimś kierunku):

pogonić bydło na łąkę

das Vieh auf die Weide treiben

2. pogonić pot. (zmuszać do pracy):

pogonić dzieci do lekcji

Kinder zum Hausaufgabenmachen antreiben

3. pogonić pot. (zmuszać do ucieczki):

pogonić złodziei

Diebe vertreiben

pogonić komuś kota

jdm auf die Füße treten

4. pogonić przen. podn. (spowodować przemieszczenie się):

pogonić chmury

III . pogonić [pogoɲitɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk.

1. pogonić (popędzić):

pogonili do kina

sie rannten ins Kino

pogoniło kogoś

2. pogonić (pobiec za kimś/czymś):

pogonić za kotem

einer Katze nachlaufen

3. pogonić przen. podn. (zacząć myśleć o czymś):

pogonić myślą w przyszłość

in die Zukunft schauen

Zobacz też poganiać , poganiać

poganiać² <‑ia> [pogaɲatɕ] CZ. cz. nieprzech. (biegać jakiś czas)

muszę jeszcze trochę poganiać po sklepach

ich muss noch ein bisschen shoppen gehen

poganiać¹ <‑ia; f. dk. pogonić> [pogaɲatɕ] CZ. cz. przech. zwykle cz. ndk. (popędzać)

nie poganiaj mnie!

hetz mich nicht!

pomyłka pomyłką pogania

Fehler r.m. auf Fehler

wagonik <D. ‑a, l.mn. ‑i> [vagoɲik] RZ. r.m. pot. (mały wagon)

kleiner Waggon r.m.

wygonić [vɨgoɲitɕ]

wygonić f. dk. od wyganiać

Zobacz też wyganiać

wyganiać <‑ia; f. dk. wygonić [lub wygnać]> [vɨgaɲatɕ] CZ. cz. przech.

wyganiać kogoś z domu

jdn aus dem Haus werfen [o. jagen]

zagonić [zagoɲitɕ]

zagonić f. dk. od zaganiać

Zobacz też zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] CZ. cz. przech. pot.

1. zaganiać < f. dk. zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

psy zagoniły zająca na śmierć

die Hunde r.m. l.mn. haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < f. dk. zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać krowy do obory

die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < f. dk. zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać kogoś do pracy

jdn zur Arbeit antreiben

begonia <D. ‑ii, l.mn. ‑ie> [begoɲa] RZ. r.ż. BOT.

Begonie r.ż.

nagonić [nagonitɕ]

nagonić f. dk. od naganiać

Zobacz też naganiać

naganiać <‑ia; cz. prz. ‑aj; f. dk. nagnać [lub nagonić]> [nagaɲatɕ] CZ. cz. przech.

naganiać (napędzić):

naganiać zwierzęta

zusammentreiben

naganiać liście, chmury

naganiać liście, chmury

zwroty:

naganiać kogoś do roboty/nauki

jdn zum Arbeiten/Lernen antreiben

wroni [vroɲi] PRZYM.

Krähen-

Schwanzfeder r.ż. einer Krähe

Antoni <D. ‑ego, l.mn. ‑owie> [antoɲi] RZ. r.m.

Anton r.m.

Moroni [moroɲi] RZ. r.ż. lub r.n. ndm.

Moroni r.n.

wigoń <D. ‑onia, l.mn. ‑onie> [vigoɲ] RZ. r.m. ZOOL.

Vikunja r.n.

ringo <D. ‑ga, bez l.mn. > [riŋgo] RZ. r.n. SPORT

I . gonić <goni; cz. prz. goń> [goɲitɕ] CZ. cz. przech.

1. gonić (ścigać):

gonić zbiega, złodzieja

gonić zbiega, złodzieja

jagen

2. gonić (pędzić):

jagen

eilen

gonić co tchu

sich C. die Lunge aus dem Hals rennen pot.

3. gonić (poganiać):

gonić gęsi, konia

gonić kogoś do czegoś przen.

jdn zu etw antreiben

4. gonić przen. (usilnie dążyć):

gonić za czymś

nach etw streben

gonić za czymś

etw C. nachjagen

II . gonić <goni; cz. prz. goń> [goɲitɕ] CZ. cz. zwr.

sich B. jagen

um die Wette laufen

agonia <D. ‑ii, l.mn. ‑ie> [agoɲa] RZ. r.ż.

1. agonia MED.:

Agonie r.ż.

Todeskampf r.m.

być w agonii

im Sterben liegen

2. agonia przen. (koniec):

agonia bitwy

die letzten Züge r.m. l.mn. der Schlacht

agonia powstania

Niedergang r.m. des Aufstands

opustoszałe miasto pogrążało się w agonii

die verlassene Stadt r.ż. versank in Agonie

ogonić [ogoɲitɕ]

ogonić f. dk. od oganiać

Zobacz też oganiać

I . oganiać <‑ia; f. dk. ogonić> [ogaɲatɕ] CZ. cz. przech.

II . oganiać <‑ia; f. dk. ogonić> [ogaɲatɕ] CZ. cz. zwr.

oganiać się od kogoś/czegoś

jdn/etw vertreiben [o. verjagen]

oganiać się od kogoś/czegoś

jdn/etw zu vertreiben [o. verjagen] versuchen

wgonić [vgoɲitɕ]

wgonić f. dk. od wganiać

Zobacz też wganiać

wganiać <‑ia; cz. prz. ‑iaj; f. dk. wgonić> [vgaɲatɕ] CZ. cz. przech.

wgonić kury do kurnika

die Hühner in den Hühnerstall treiben

zgonić [zgoɲitɕ]

zgonić f. dk. od zganiać

Zobacz też zganiać , zganiać

I . zganiać² <‑ia> [zgaɲatɕ] CZ. cz. przech. f. dk. pot. (zmęczyć chodzeniem)

zganiał całe miasto, szukając garnituru

er ist die ganze Stadt nach einem Anzug abgelaufen

II . zganiać² <‑ia> [zgaɲatɕ] CZ. cz. zwr. f. dk. (zmęczyć się)

sich C. die Füße ablaufen [o. wundlaufen]

zganiać¹ <‑ia; f. dk. zegnać [lub zgonić]> [zgaɲatɕ] CZ. cz. przech.

1. zganiać (spędzać):

zganiać bydło

zusammentreiben

2. zganiać (odganiać):

zganiać muchę

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski