niderlandzko » niemiecki

op·fok·ken <fokte op, h. opgefokt> [ɔpfɔkə(n)] CZ. cz. przech.

2. opfokken (opvoeren):

3. opfokken (opjutten):

op·slok·ken <slokte op, h. opgeslokt> [ɔpslɔkə(n)] CZ. cz. przech.

stok·ken <stokte, i. gestokt> [stɔkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

half·stok [hɑlfstɔk] PRZYSŁ.

ge·trok·ken CZ.

getrokken volt. deelw. van trekken¹, trekken²

Zobacz też trekken , trekken

ont·lok·ken <ontlokte, h. ontlokt> [ɔntlɔkə(n)] CZ. cz. przech.

aan·sjok·ken <sjokte aan, i. aangesjokt> [anʃɔkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

ge·schrok·ken CZ.

geschrokken volt. deelw. van schrikken¹, schrikken², schrikken³

Zobacz też schrikken , schrikken , schrikken

schrik·ken2 <schrikte, i. geschrikt> [sxrɪkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. schrikken (met een schok van zijn plaats gaan):

2. schrikken (plotseling afgekoeld worden):

schrik·ken1 <schrikte, h. geschrikt> [sxrɪkə(n)] CZ. cz. przech.

1. schrikken (plotseling afkoelen):

2. schrikken (plotseling in kokend water brengen):

gist·vlok·ken [ɣɪstflɔkə(n)] RZ. l.mn.

ge·tok·kel [ɣətɔkəl] RZ. r.n. geen l.mn.

Zupfen r.n.
Gezupfe r.n. pot.

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski