niderlandzko » niemiecki

ket·sen2 <ketste, h. geketst> [kɛtsə(n)] CZ. cz. przech. przen. (afketsen)

ke·ten <keten|s, keten|en> [ketə(n)] RZ. r.ż.

1. keten (gevangenschap, gebondenheid) l.mn.:

Ketten l.mn.
Fesseln l.mn.

2. keten (zware ketting):

Kette r.ż.

4. keten scheik.:

Kette r.ż.

5. keten techn.:

Kreis r.m.
Stromkreis r.m.

ke·te·nen <ketende, h. geketend> [ketənə(n)] CZ. cz. przech.

1. ketenen (aan een keten bevestigen):

(an)ketten an +B.

2. ketenen (boeien):

ketenen ook przen.
(an)ketten an +B.
ketenen ook przen.

ket·ter <ketter|s> [kɛtər] RZ. r.m.

eet·ster RZ. r.ż.

eetster forma żeńska od eter

Zobacz też eter

tes·ten <testte, h. getest> [tɛstə(n)] CZ. cz. przech.

kis·ten <kistte, h. gekist> [kɪstə(n)] CZ. cz. przech. (in de doodskist leggen)

mes·ten1 <mestte, h. gemest> [mɛstə(n)] CZ. cz. przech.

1. mesten (vruchtbaar maken):

2. mesten (uitmesten):

pes·ten1 <pestte, h. gepest> [pɛstə(n)] CZ. cz. nieprzech. (kaartspel)

res·ten <restte, h. gerest> [rɛstə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. resten (te doen, te zeggen blijven):


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski