Tłumaczenia dla hasła „Strebung“ w niemiecko » polski słowniku

Bestre̱bung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

Bestrebung

dążenie r.n.

Bestrebung

usiłowanie r.n.

es gibt Bestrebungen, dieses Gesetz zu ändern

są podejmowane starania, aby zmienić tą ustawę

Stre̱u̱ung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

1. Streuung (Verbreitung: der Mitteilungen, Werbung):

Streuung

rozpowszechnianie r.n.

2. Streuung (Verteilung: von Anlagen, eines Risikos):

Streuung

dywersyfikacja r.ż.

3. Streuung (Abweichung: des Lichts):

Streuung

rozproszenie r.n.

Verstre̱bung <‑, ‑en> [fɛɐ̯​ˈʃtreːbʊŋ] RZ. r.ż. ARCHIT.

Verstrebung

zabezpieczenie r.n. podporami ukośnymi

stre̱bsam PRZYM.

strebsam Schüler

pilny

strebsam Arbeitnehmer

ambitny

stre̱i̱fig [ˈʃtraɪfɪç] PRZYM.

streifig

pasiasty

streifig

w paski

streifig

prążkowany

streifig

smugowaty

streifig sein

mieć prążki [lub paski]

die Fenster sind ganz streifig

okna ntpl mają pełno smug

stre̱i̱tig PRZYM.

1. streitig (strittig):

streitig Angelegenheit, Frage

problematyczny

streitig Angelegenheit, Frage

budzący wątpliwości

jdm etw streitig machen

kwestionować czyjeś prawa do czegoś

jdm etw streitig machen

odmawiać komuś praw[a] do czegoś

jdm den Vorrang streitig machen

kwestionować [f. dk. za‑] czyjeś pierwszeństwo

2. streitig PR. (umstritten):

streitig Ansprüche, Tatsachen

sporny

eine streitige Verhandlung

postępowanie r.n. sporne

Stre̱i̱chung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

1. Streichung (gestrichener Text):

Streichung

wykreślenie r.n.

Streichung

skreślenie r.n.

2. Streichung fig:

Streichung (Abschaffung) (im Etat)

cięcie r.n.

Streichung (von Stellen)

redukcja r.ż.

I . strẹcken [ˈʃtrɛkən] CZ. cz. przech.

1. strecken (recken):

strecken Arm, Bein

wyciągać [f. dk. wyciągnąć]

den Kopf aus dem Fenster strecken

wychylić głowę przez okno

lang gestreckt

wyciągnięty jak długi

er streckte die Beine von sich

wyciągnął nogi

den Oberkörper strecken

rozciągać [f. dk. rozciągnąć] górną część ciała

den Finger strecken pot.

podnosić [f. dk. podnieść] palec [lub rękę]

jdn zu Boden strecken

powalić kogoś [na ziemię]

die Beine unter jds Tisch strecken pot.

być na czyimś utrzymaniu

2. strecken pot. (ergiebiger machen):

strecken Suppe, Soße, Drogen

rozcieńczać [f. dk. rozcieńczyć]

3. strecken (rationieren):

strecken Vorräte, Geld

oszczędzać

II . strẹcken [ˈʃtrɛkən] CZ. cz. zwr.

1. strecken (sich recken):

sich dehnen und strecken

rozciągać [f. dk. rozciągnąć] się

sich dehnen und strecken

przeciągać [f. dk. przeciągnąć] się

die Kinder haben sich gestreckt pot.

dzieci ntpl przeciągały się

2. strecken (sich hinziehen):

der Weg streckt sich kilometerlang pot.

droga r.ż. ciągnie się kilometrami

I . stre̱i̱fen [ˈʃtraɪfən] CZ. cz. przech.

1. streifen (flüchtig berühren):

streifen

muskać [f. dk. musnąć]

der Schuss hat ihn an der Schulter gestreift

pocisk r.m. drasnął go w ramię

das Fahrzeug streifte sie am Oberschenkel

samochód r.m. otarł się o jej udo

das Geschoss streifte sie am Oberschenkel

pocisk r.m. drasnął jej udo

2. streifen (flüchtig erwähnen):

streifen

napomykać [f. dk. napomknąć]

er streift das Thema nur

on robi [lub czyni] tylko wzmiankę na ten temat [lub traktuje ten temat pobieżnie]

3. streifen (überziehen, abziehen):

ich streifte mir den Ring auf den Finger

włożyłem pierścionek na palec

ich streifte mir den Ring vom Finger

zdjąłem [lub ściągnąłem] pierścionek z palca

II . stre̱i̱fen [ˈʃtraɪfən] CZ. cz. nieprzech. +sein podn. (gehen)

durch den Wald streifen

wędrować przez las

durch ein Gebiet streifen

przemierzać teren podn.

stre̱i̱ken [ˈʃtraɪkən] CZ. cz. nieprzech.

1. streiken (einen Streik durchführen):

[für etw] streiken

strajkować [f. dk. za‑] [w jakimś celu]

2. streiken pot.:

streiken (sich weigern, nicht funktionieren) (Batterie, Computer)

odmawiać [f. dk. odmówić] posłuszeństwa

streiken (Motor)

zastrajkować pot.

I . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] CZ. cz. nieprzech.

1. streiten (in Streit geraten, sein):

[mit jdm][um etw] streiten

sprzeczać [f. dk. po‑] się [z kimś][o coś]

2. streiten (diskutieren):

[mit jdm] über etw B. streiten

rozprawiać [z kimś] o czymś

II . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] CZ. cz. zwr.

1. streiten (zanken):

sich streiten

kłócić [f. dk. po‑] się

sie streitet sich mit ihm wegen jeder Kleinigkeit

ona kłóci się z nim z powodu każdej drobnostki

wenn zwei sich streiten, freut sich der Dritte przysł.

gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta przysł.

2. streiten (diskutieren):

sich [darüber] streiten, wer/wie ...

spierać się [o to], kto/jak...

darüber lässt sich streiten

o to można się spierać

strẹssen [ˈʃtrɛsən] CZ. cz. przech. pot.

stressen

stresować [f. dk. ze‑]

die Arbeit stresst mich total

ta praca r.ż. totalnie mnie stresuje

Reformbestrebung RZ.

Hasło od użytkownika

Reformbestrebung r.ż.

dążenie do wprowadzenia reform r.n.