Tłumaczenia dla hasła „nadchodzili“ w polsko » niemiecki słowniku

nadchodzić <‑dzi; f. dk. nadejść> [natxodʑitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. nadchodzić:

nadchodzić (zbliżać się) (człowiek)

[an]kommen

nadchodzić (zbliżać się) (człowiek)

sich B. nähern

2. nadchodzić:

nadchodzić (nadciągać) (burza)

heraufziehen

nadchodzić (nadciągać) (burza)

im Anzug sein

3. nadchodzić:

nadchodzić (następować) (lato, rok)

kommen

nadchodzić (następować) (lato, rok)

[heran]nahen

nadchodzić (śmierć)

nahen

w nadchodzącym roku

im kommenden Jahr

4. nadchodzić:

nadchodzić (docierać) (list)

eingehen

nadchodzić (pociąg)

ankommen

nadchodzić (pociąg)

eintreffen

I . nachodzić <‑dzi; f. dk. najść> [naxodʑitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. nachodzić (przychodzić):

nachodzić kogoś w domu

jdn überfallen przen. pot.

2. nachodzić przen.:

nachodzić (ogarniać) (myśli, obawy, wątpliwości)

überkommen

nachodzić (ogarniać) (myśli, obawy, wątpliwości)

beschleichen

3. nachodzić (przykrywać):

nachodzić na coś (listwa, materiał)

etw B. überlappen

II . nachodzić <‑dzi; f. dk. najść> [naxodʑitɕ] CZ. cz. zwr.

nachodzić (zmęczyć się chodzeniem) (człowiek)

viel [o. lange] laufen

nachodzić (zmęczyć się chodzeniem) (człowiek)

sich B. ablaufen pot.

nachodziłam się dziś po sklepach pot.

ich bin heute viel [o. lange] durch die Geschäfte gelaufen pot.

odchodzić <‑dzi; f. dk. odejść> [otxodʑitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. odchodzić (oddalać się):

odchodzić

weggehen

odchodzić

fortgehen

odchodzić z kwitkiem

unverrichteter Dinge weggehen [o. abziehen]

odejść skądś z gołymi rękami

mit leeren Händen [weg]gehen [o. abziehen]

odejść na wieczną wachtę

die ewige Ruhe finden podn.

ktoś odszedł jak zmyty

wie ein begossener Pudel r.m. davongehen

murzyn zrobił swoje, murzyn może odejść przysł.

der Mohr r.m. hat seine Schuldigkeit getan, [der Mohr kann gehen]

odchodzić od zmysłów

die Besinnng verlieren

odeszła komuś ochota

jmd hat die Lust verloren

odejść w przeszłość

in Vergessenheit geraten

odejść w przeszłość

dem Vergessen anheimfallen

odejść w przeszłość

Vergangenheit r.ż. sein podn.

odchodzić od rozumu [lub zmysłów] ze zmartwienia

vor Sorge den Verstand verlieren [o. [wie] von Sinnen sein]

2. odchodzić pot.:

odchodzić (odjeżdżać) (pociąg, autobus)

abfahren

3. odchodzić podn. (umierać):

odchodzić

heimgehen podn.

odchodzić

von uns gehen podn.

4. odchodzić (zwalniać się z pracy):

odchodzić na emeryturę

in Pension gehen

odejść ze stanowiska

seine Stelle aufgeben [o. räumen]

5. odchodzić:

odchodzić (rozgałęziać się) (gałęzie)

sich B. verzweigen

odchodzić (rozgałęziać się) (gałęzie)

ansetzen

6. odchodzić:

odchodzić (krzyżować się) (ulice)

abzweigen

7. odchodzić:

odchodzić (odpadać) (lakier, farba)

abgehen

odchodzić (odpadać) (lakier, farba)

abblättern

8. odchodzić (opuszczać kogoś):

odejść od kogoś

jdn verlassen

I . podchodzić <‑dzi; f. dk. podejść> [potxodʑitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. podchodzić (zbliżać się):

podchodzić do czegoś [lub pod coś]

sich B. etw C. nähern

podchodzić do czegoś [lub pod coś]

an etw B. herangehen

podchodzić do egzaminu

eine Prüfung ablegen

podchodzić do lądowania

zur Landung ansetzen

nie podchodź bez kija

jdn mit Glacéhandschuhen anfassen

2. podchodzić (wspinać się):

podchodzić

bergauf gehen

podchodzić

hinaufsteigen

serce podchodzi komuś do gardła

jdm bleibt [fast] das Herz r.n. stehen

żołądek podszedł komuś do gardła

das Herz rutschte jdm in die Hose

3. podchodzić (wypełnić się cieczą):

piwnica podeszła wodą

der Keller r.m. stand unter Wasser

4. podchodzić przen. (traktować):

podchodzić do kogoś życzliwie/z wyrozumiałością

jdn wohlwollend/verständnisvoll behandeln

II . podchodzić <‑dzi; f. dk. podejść> [potxodʑitɕ] CZ. cz. przech.

1. podchodzić (tropić):

podchodzić zwierzynę

sich B. an ein Tier anpirschen

2. podchodzić (oszukać):

łatwo go podejść

er ist leicht zu täuschen [o. hintergehen]

I . zachodzić <‑dzi; f. dk. zajść> [zaxodʑitɕ] CZ. cz. przech. (podchodzić od tyłu)

zachodzić

von hinten kommen

zachodzić kogoś

jdn [von hinten] überraschen

II . zachodzić <‑dzi; f. dk. zajść> [zaxodʑitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. zachodzić (docierać):

zachodzić

ankommen

zaszli aż na drugi koniec miasta

sie sind bis zum anderen Stadtende gelangt

zachodzić w głowę

sich C. den Kopf zerbrechen przen. pot.

2. zachodzić (odwiedzać):

zachodzić do kogoś

bei jdm vorbeischauen [o. vorbeikommen] pot.

3. zachodzić:

zachodzić (znikać z nieboskłonu) (słońce, księżyc)

untergehen

4. zachodzić (zdarzać się):

zachodzić

kommen

zaszło nieporozumienie/zaszła pomyłka

es war ein Missverständnis/Irrtum

zaszły nowe okoliczności

die Umstände r.m. l.mn. haben sich geändert

zajść w ciążę

schwanger werden

5. zachodzić (pokrywać się):

zachodzić

anlaufen

lustro zaszło parą

der Spiegel r.m. ist beschlagen

6. zachodzić zwykle cz. ndk. (nakładać się):

zachodzić

überdecken

zachodzić na siebie

sich B. überlappen [o. überdecken]