W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niderlandzko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „schnöden“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

scha·den: czasownik
schei·den: czasownik
schel·den: czasownik
schen·den: czasownik
schol·den: czasownik
schre·den: czasownik
schud·den: czasownik
schon·den: czasownik
schnor·kel: rzeczownik
scheid·den: czasownik
schrij·den: czasownik
schoon·hou·den: czasownik
no·den: czasownik
schoon·rij·den: rzeczownik
schuil·hou·den: czasownik
schnit·zel: rzeczownik
ver·bo·den: czasownik
bo·den: czasownik
do·den: czasownik
lo·den: przymiotnik i przysłówek

Widzisz podobne wyniki: schonden , schudden , schreden , scholden , schenden , schelden , scheiden , schaden , schoonhouden , schrijden , scheidden , schnorkel , noden , schuilhouden , schoonrijden , schnitzel , loden , doden , boden i verboden

scha·den¹ <schaadde, h. geschaad> [sxadə(n)] CZ. cz. przech.

schaden +C.

roken schaadt de gezondheid

Rauchen schadet der Gesundheit

roken schaadt de gezondheid

Rauchen schädigt die Gesundheit

iem in zijn rechten/belangen schaden

jds Rechte verletzen/jds Interessen schädigen

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

sich (ab)lösen

de bast scheidde zich van de boom

die Rinde löste sich vom Baum (ab)

2. scheiden (uiteengaan):

hier scheiden zich de lijnen/onze wegen

hier trennen sich die Linien/unsere Wege

schel·den¹ <schold, h. gescholden> [sxɛldə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. schelden (tieren):

keifen pej.

zetern pej.

schelden als een viswijf

schimpfen wie ein Rohrspatz

op iem schelden

auf [o. über] jdn schimpfen

schelden doet geen zeer (slaan zoveel te meer)

Schimpfen tut nicht weh

2. schelden (knorren):

keifen pej.

schen·den <schond, h. geschonden> [sxɛndə(n)] CZ. cz. przech.

1. schenden (schade berokkenen):

de geschonden lichamen van de gevangenen

die verletzten Körper der Gefangenen

2. schenden (onteren):

schänden form.

entehren form.

3. schenden (beschadigen):

een geschonden exemplaar

ein beschädigtes [o. schadhaftes] Exemplar

een van de pokken geschonden gezicht

ein blatternarbiges Gesicht

4. schenden (ontwijden):

graven schenden

Gräber schänden

5. schenden:

schenden (verbreken)

schenden (niet nakomen)

zijn eed schenden

seinen Eid verletzen [o. brechen]

de mensenrechten schenden

die Menschenrechte verletzen

schol·den CZ.

scholden 3. os. l.mn. cz. prz. van schelden¹, schelden²

Zobacz też schelden , schelden

schel·den² <schold, h. gescholden> [sxɛldə(n)] CZ. cz. przech. (uitschelden)

(aus)schelten form.

iem voor dief schelden

jdn einen Dieb schelten

schel·den¹ <schold, h. gescholden> [sxɛldə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. schelden (tieren):

keifen pej.

zetern pej.

schelden als een viswijf

schimpfen wie ein Rohrspatz

op iem schelden

auf [o. über] jdn schimpfen

schelden doet geen zeer (slaan zoveel te meer)

Schimpfen tut nicht weh

2. schelden (knorren):

keifen pej.

schre·den CZ.

schreden 3. os. l.mn. cz. prz. van schrijden

Zobacz też schrijden

schrij·den <schreed, i. geschreden> [sxrɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

schud·den¹ <schudde, h. geschud> [sxʏdə(n)] CZ. cz. przech.

1. schudden (van, op een plaats brengen):

sneeuw van zijn kleren schudden

Schnee von den Kleidern (ab)schütteln

2. schudden (op en neer bewegen):

schudden voor gebruik

vor Gebrauch schütteln

elkaar de hand schudden

einander die Hand schütteln

het hoofd schudden

den Kopf schütteln

de kaarten schudden

die Karten mischen

nee schudden (met het hoofd)

(verneinend) den Kopf schütteln

iem wakker schudden

jdn wachrütteln

iem wakker schudden przen.

jdn wachrütteln [o. aufrütteln]

iem door elkaar schudden

jdn durchschütteln

dat kun je wel schudden pot.

das kannst du dir aus dem Kopf schlagen

schon·den CZ.

schonden 3. os. l.mn. cz. prz. van schenden

Zobacz też schenden

schen·den <schond, h. geschonden> [sxɛndə(n)] CZ. cz. przech.

1. schenden (schade berokkenen):

de geschonden lichamen van de gevangenen

die verletzten Körper der Gefangenen

2. schenden (onteren):

schänden form.

entehren form.

3. schenden (beschadigen):

een geschonden exemplaar

ein beschädigtes [o. schadhaftes] Exemplar

een van de pokken geschonden gezicht

ein blatternarbiges Gesicht

4. schenden (ontwijden):

graven schenden

Gräber schänden

5. schenden:

schenden (verbreken)

schenden (niet nakomen)

zijn eed schenden

seinen Eid verletzen [o. brechen]

de mensenrechten schenden

die Menschenrechte verletzen

schnor·kel <schnorkel|s> [ʃnɔrkəl] RZ. r.m.

Schnorchel r.m.

scheid·den CZ.

scheidden 3. os. l.mn. cz. prz. van scheiden¹, scheiden², scheiden³

Zobacz też scheiden , scheiden , scheiden

schei·den³ <scheidde, h. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. przech.

1. scheiden:

scheiden (samenzijn, verbinding tegengaan)

scheiden (van elkaar)

een kamer door schotten in tweeën scheiden

ein Zimmer mit Trennwänden teilen

een brede gracht scheidde ons van het kasteel

ein breiter Graben trennte uns von dem Schloss

2. scheiden:

scheiden (samenzijn, eenheid verbreken)

scheiden (van elkaar)

een boedel scheiden

einen Besitz aufteilen

een boedel scheiden jur.

einen Besitz auseinandersetzen spec.

dooier en eiwit scheiden

das Eigelb vom Eiweiß trennen

het haar/de haren scheiden

das Haar/die Haare scheiteln

twee vechtenden scheiden

zwei Kämpfende auseinanderbringen [o. trennen]

3. scheiden (echtscheiding uitspreken):

zich laten scheiden

sich scheiden lassen

hij leeft van zijn vrouw gescheiden

er lebt von seiner Frau getrennt

gescheiden van tafel en bed

von Tisch und Bett getrennt

een gescheiden vrouw

eine geschiedene Frau

4. scheiden (afzonderen):

scheiden scheik.

scheiden foto., nat.

huisvuil scheiden

5. scheiden (onderscheid maken tussen):

die begrippen zijn niet scherp van elkaar te scheiden

die Begriffe lassen sich nicht klar (voneinander) trennen

schei·den² <scheidde, i. gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. scheiden (niet langer samen gaan):

hier scheiden de geesten przen.

da scheiden sich die Geister

hier scheiden onze wegen

hier trennen sich unsere Wege

2. scheiden (huwelijk):

zij gaan scheiden

sie wollen sich scheiden lassen

3. scheiden (zich losmaken):

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

sich (ab)lösen

de bast scheidde zich van de boom

die Rinde löste sich vom Baum (ab)

2. scheiden (uiteengaan):

hier scheiden zich de lijnen/onze wegen

hier trennen sich die Linien/unsere Wege

schrij·den <schreed, i. geschreden> [sxrɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

schoon·hou·den <hield schoon, h. schoongehouden> [sxonhɑudə(n)] CZ. cz. przech.

schoonhouden

rein

schoonhouden

no·den <noodde, h. genood> [nodə(n)] CZ. cz. przech.

noden (uitnodigen)

laden

noden (uitnodigen)

noden (te gast, ten dans, aan tafel)

noden (ten dans)

iem te gast noden

laat u niet noden!

bedienen Sie sich!

laat u niet noden!

greifen Sie zu!

schoon·rij·den [sxonrɛɪdə(n)] RZ. r.n. geen l.mn. (op kunstschaatsen)

schoonrijden

Eiskunstlauf r.m.

schuil·hou·den <hield zich schuil, h. zich schuilgehouden> [sxœylhɑudə(n)] CZ. wk ww

schuilhouden zich schuilhouden:

schuilhouden

sich versteckt [o. verborgen] halten

schnit·zel <schnitzel|s> [ʃnitsəl] RZ. r.m.

(panierte(s)) Schnitzel r.n.

ver·bo·den CZ.

1. verboden 3. os. l.mn. cz. prz. van verbieden

2. verboden volt. deelw. van verbieden

Zobacz też verbieden

ver·bie·den <verbood, h. verboden> [vərbidə(n)] CZ. cz. przech.

verbieden (niet toestaan)

de handel verbieden

den Handel sperren

iem het roken verbieden

jdm das Rauchen verbieten [o. untersagen]

iem de toegang verbieden

jdm den Zutritt verwehren

bo·den CZ.

boden 3. os. l.mn. cz. prz. van bieden

Zobacz też bieden

bie·den <bood, h. geboden> [bidə(n)] CZ. cz. przech.

bieden (toesteken ook)

bieden ook kaarten

iem de arm bieden

jdm den Arm bieten [o. hinhalten]

iem de hand bieden

jdm die Hand reichen

iem de helpende hand bieden przen.

jdm zur [o. an die] Hand gehen

een gevaar het hoofd bieden

einer Gefahr C. begegnen

meer dan een ander bieden

jdn überbieten

do·den <doodde, h. gedood> [dodə(n)] CZ. cz. przech.

1. doden:

doden (doodmaken)

doden (van kant maken)

2. doden (een einde maken aan):

een tandzenuw doden

den Nerv eines Zahns (ab)töten

de tijd doden

die Zeit totschlagen

lo·den [lodə(n)] PRZYM.

1. loden (van lood):

Blei-

loden kogels

Bleikugeln l.mn.

2. loden przen.:

loden (loodzwaar)

een loden last

eine bleierne Last

3. loden (van loden):

loden

Loden-

een loden overjas

ein Lodenmantel

Przeszukaj słownik

niderlandzki

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski