Tłumaczenia dla hasła „verliezende“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

ver·lie·zen¹ <verloor, h. verloren> [vərlizə(n)] CZ. cz. przech.

1. verliezen (kwijtraken):

verliezen

verlieren

zijn hart aan iem verliezen

sein Herz an jdn verlieren

zijn geduld/de moed verliezen

die Geduld/den Mut verlieren

hoogte verliezen luchtv.

an Höhe verlieren

de sleutel verliezen

den Schlüssel verlieren

terrein verliezen przen.

(an) Boden verlieren

iets niet uit het oog verliezen

etw nicht aus den Augen verlieren

2. verliezen (niet meer kunnen doen gelden):

verliezen

verlieren

zijn rechten verliezen

seine Rechte verlieren

3. verliezen (nadeel lijden):

verliezen

verlieren

op een product veel verliezen

mit einem Produkt viel verlieren

4. verliezen (ongebruikt laten voorbijgaan):

verliezen

verlieren

zonder tijd te verliezen

ohne Zeit zu verlieren

ver·lie·zer <verliezer|s> [vərlizər] RZ. r.m.

verliezer

Verlierer r.m.

ver·lie·ten CZ.

verlieten 3. os. l.mn. cz. prz. van verlaten²

Zobacz też verlaten , verlaten , verlaten

ver·la·ten³ <verlaatte zich, h. zich verlaat> [vərlatə(n)] CZ. wk ww

verlaten zich verlaten (te laat komen):

verlaten

sich verspäten

zich verlaten op (rekenen op)

sich verlassen auf +B.

ver·la·ten² <verliet, h. verlaten> [vərlatə(n)] CZ. cz. przech.

1. verlaten (uit, van een plaats weggaan):

verlaten

verlassen

verlaten

weggehen

de dienst/firma verlaten

aus dem Dienst/aus der Firma ausscheiden

de partij verlaten

aus der Partei austreten

hij heeft op zeventienjarige leeftijd de school verlaten

er ist mit siebzehn (von der Schule) abgegangen

het toneel verlaten (bij een toneelspel)

abgehen

het toneel verlaten (niet meer toneelspelen)

sich von der Bühne zurückziehen

2. verlaten (in de steek laten):

verlaten

verlassen

ze heeft haar man verlaten

sie hat sich von ihrem Mann getrennt

van God verlaten zijn (verdorven; ook uitgestorven)

gottverlassen sein

een standpunt verlaten

einen Standpunkt aufgeben

ver·la·ten¹ [vərlatə(n)] PRZYM.

1. verlaten (waar niemand aanwezig is):

verlaten

verlassen

2. verlaten:

verlaten (eenzaam, afgelegen)

verlassen

verlaten (woest)

öde

3. verlaten:

verlaten (achtergelaten: persoon)

verlassen

verlaten (achtergelaten: zaak)

zurückgelassen

over·le·ven·de <overlevende|n> [ovərlevəndə] RZ. r.m. en r.ż.

overlevende

Überlebende(r) r.ż. (r.m.)

ver·kie·zen <verkoos, h. verkozen> [vərkizə(n)] CZ. cz. przech.

1. verkiezen (prefereren):

verkiezen

bevorzugen

verkiezen

vorziehen

iets boven alles verkiezen

etw über alles stellen

het één boven het ander verkiezen

das eine dem anderen vorziehen

2. verkiezen (liever willen):

verkiezen

wünschen

verkiezen

wollen

hij verkiest het niet te doen

er will es nicht tun

3. verkiezen (door keuze aanwijzen):

verkiezen

wählen

iem tot president verkiezen

jdn zum Präsidenten wählen

ver·liefd <verliefde, verliefder, verliefdst> [vərlift] PRZYM.

verliefd

verliebt

verliefd zijn op iem

in jdn verliebt sein

verliefd worden op iem

sich in jdn verlieben

een verliefd paar

ein verliebtes Pärchen

ver·los·kun·de [vərlɔskʏndə] RZ. r.ż. geen l.mn.

verloskunde

Geburtshilfe r.ż.

ver·lin·ken <verlinkte, h. verlinkt> [vərlɪŋkə(n)] CZ. cz. przech.

verlinken

verpfeifen

ver·zor·gen·de <verzorgende|n> [vərzɔrɣəndə] RZ. r.ż.

verzorgende

Pflegehelfer r.m.

verzorgende

Hilfspfleger r.m.

ver·le·den¹ [vərledə(n)] RZ. r.n. geen l.mn.

verleden

Vergangenheit r.ż.

dat behoort tot het verleden

das gehört der Vergangenheit an

in het grauwe [o. grijze ] [o. verre ] verleden

in grauer Vorzeit

de vlucht in het verleden

die Flucht in die Vergangenheit

iems verleden nagaan

Erkundigungen über jds Vorleben einziehen

het verleden van de verdachte

das Vorleben des Angeklagten

ver·le·gen <verlegen, verlegener, verlegenst> [vərleɣə(n)] PRZYM.

1. verlegen (schuchter):

verlegen

verlegen

verlegen

schüchtern

verlegen glimlachen

schüchtern [o. verlegen] lächeln

2. verlegen:

met een situatie verlegen zijn (geen raad ergens mee wetend)

nicht wissen, wie man sich in einer Situation verhalten soll

3. verlegen (behoefte hebbend aan):

verlegen

verlegen um +B.

ergens om verlegen zijn [o. zitten]

um etw verlegen sein form.

ergens om verlegen zijn [o. zitten]

etw brauchen

ver·le·nen <verleende, h. verleend> [vərlenə(n)] CZ. cz. przech.

1. verlenen (schenken):

verlenen

gewähren

verlenen

einräumen

iem een gunst/gratie verlenen

jdm eine Gunst gewähren/jdn begnadigen

hulp verlenen

Hilfe leisten

krediet verlenen

Kredit einräumen

iem een onderscheiding verlenen

jdm einen Orden verleihen

subsidie verlenen

einen Zuschuss gewähren

voor iets toestemming verlenen

zu etw C. die Erlaubnis erteilen

voor iets toestemming verlenen (officieel)

etw bewilligen

iem voorrang verlenen

jdm die Vorfahrt lassen

2. verlenen (verschaffen):

verlenen

verleihen

glans verlenen aan iets

einer Sache Glanz verleihen

ver·le·ren <verleerde, h. verleerd> [vərlerə(n)] CZ. cz. przech.

verleren

verlernen

ik heb [o. ben] het Frans geheel verleerd

ich habe mein Französisch ganz verlernt