niemiecko » polski

Klạps <‑es, ‑e> [klaps] RZ. r.m. pot.

1. Klaps (Schlag):

klaps r.m. pot.

2. Klaps (Verrücktheit):

klạck [klak] WK

klack → klacks

Zobacz też klacks

klạcks [klaks] WK

klạmm [klam] PRZYM.

1. klamm (steif):

2. klamm (nass):

3. klamm sl (knapp bei Kasse):

klạng [klaŋ] CZ. cz. nieprzech.

klang cz. prz. von klingen

Zobacz też klingen

klịngen <klingt, klang, geklungen> [ˈklɪŋən] CZ. cz. nieprzech.

II . klạppen [ˈklapən] CZ. cz. nieprzech.

2. klappen +sein (schnappen):

Klạppe <‑, ‑n> [ˈklapə] RZ. r.ż.

2. Klappe FILM:

klaps r.m.

3. Klappe ANAT. (Herzklappe):

zastawka r.ż.

4. Klappe pej. pot. (Mund):

gęba r.ż. pot.
zamknij gębę! pot.

I . kla̱u̱en [ˈklaʊən] CZ. cz. przech. pot.

1. klauen (stehlen):

2. klauen fig (plagiieren):

II . kla̱u̱en [ˈklaʊən] CZ. cz. nieprzech. pot.

klạcks [klaks] WK

klạsse [ˈklasə] PRZYM. inv pot.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski