polsko » niemiecki
Widzisz podobne wyniki: umowny , upiorny , komorny , umorzyć , zborny , sporny , dworny , oporny , korny , borny , umyślny , molarny , wyborny , toporny , sonorny , pozorny , odporny , pokorny , umownie , umoczyć , umocnić , farny , durny , wtórny , skórny , górny i umowa

umowny [umovnɨ] PRZYM.

1. umowny (ustalony w umowie):

umowny
vertraglich

2. umowny (konwencjonalny):

umowny symbol
konventionell
umowny symbol
herkömmlich

umorzyć [umoʒɨtɕ]

umorzyć f. dk. od umarzać

Zobacz też umarzać

umarzać <‑rza; f. dk. umorzyć> [umaʒatɕ] CZ. cz. przech.

I . komorny [komornɨ] PRZYM. HIST.

komorny
Gerichtsvollzugs-
pisarz komorny
Gerichtsschreiber r.m.

II . komorny <D. ‑nego, l.mn. ‑ni> [komornɨ] RZ. r.m. odm. jak przym. HIST.

upiorny [upjornɨ] PRZYM. podn.

borny [bornɨ] PRZYM. CHEM.

korny [kornɨ] PRZYM.

oporny [opornɨ] PRZYM.

1. oporny (nieposłuszny):

oporny pies, uczeń
unfolgsam
oporny pies, uczeń
widerspenstig

2. oporny (ociągający się):

oporny płatnik
widerstrebend

3. oporny (stawiający opór):

oporny zamek
widerspenstig
oporny zamek
festsitzend

dworny [dvornɨ] PRZYM. podn.

sporny [spornɨ] PRZYM.

zborny [zbornɨ] PRZYM.

1. zborny (spójny, logiczny):

zborny utwór, wypowiedź
logisch
zborny utwór, wypowiedź
kohärent

2. zborny WOJSK.:

punkt zborny
Sammelpunkt r.m.

umocnić [umotsɲitɕ]

umocnić f. dk. od umacniać

Zobacz też umacniać

I . umacniać <‑ia; f. dk. umocnić> [umatsɲatɕ] CZ. cz. przech.

1. umacniać (wzmacniać):

umacniać coś czymś mur, rusztowanie
etw mit etw befestigen

3. umacniać (utwierdzać):

umacniać kogoś w przekonaniu, że...
jdn in der Überzeugung bestärken, dass ...

4. umacniać WOJSK.:

umacniać
befestigen

II . umacniać <‑ia; f. dk. umocnić> [umatsɲatɕ] CZ. cz. zwr.

2. umacniać (nabierać pewności):

umocnił się w przekonaniu
in ihm bestärkte sich die Überzeugung r.ż.

3. umacniać WOJSK.:

umacniać
Befestigungen anlegen

umoczyć [umotʃɨtɕ]

umoczyć f. dk. od moczyć

Zobacz też moczyć

I . moczyć <moczy; cz. prz. mocz> [motʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. moczyć < f. dk. z‑> (zwilżać):

moczyć włosy
nass machen

2. moczyć < f. dk. na‑> <[lub za‑]>:

moczyć (zanurzać w płynie) bieliznę
einweichen
moczyć (trzymać coś w płynie) śledzie
wässern
moczyć kij żart.
den Wurm [o. Würmer] baden żart. pot.

II . moczyć <moczy; cz. prz. mocz> [motʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. moczyć (być moczonym):

bielizna się moczy
die Wäsche r.ż. wird eingeweicht

2. moczyć < f. dk. z‑> (bezwiednie oddawać mocz):

moczyć
einnässen
moczyć
das Bett nässen podn.
moczyć
ins Bett machen

umownie [umovɲe] PRZYSŁ.

1. umownie (na drodze umowy):

umownie ustalać
vertraglich

2. umownie (symbolicznie):

umownie przedstawiać
fiktiv podn.
umownie przedstawiać
symbolisch

pokorny [pokornɨ] PRZYM. podn.

odporny [otpornɨ] PRZYM.

pozorny [pozornɨ] PRZYM.

sonorny [sonornɨ] PRZYM. JĘZ.

toporny [topornɨ] PRZYM. podn.

wyborny [vɨbornɨ] PRZYM. podn.

molarny [molarnɨ] PRZYM. CHEM.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski
Przeszukaj słowniki
Najbardziej popularne