Tłumaczenia dla hasła „iloczynu“ w polsko » niemiecki słowniku

iloczyn <D. ‑u, l.mn. ‑y> [ilotʃɨn] RZ. r.m. MAT.

iloczyn

Produkt r.n.

iloczas <D. ‑u, l.mn. ‑y> [ilotʃas] RZ. r.m. JĘZ.

iloczas

Quantität r.ż.

iloczas

Länge r.ż.

spoczynek <D. ‑nku, bez l.mn. > [spotʃɨnek] RZ. r.m.

1. spoczynek (odpoczynek, brak ruchu):

spoczynek

Ruhe r.ż.

spoczynek

Rast r.ż.

odprowadzić kogoś na wieczny spoczynek

jdm die letzte Ehre erweisen podn.

odprowadzić kogoś na wieczny spoczynek

jdn auf seinem letzten Gang begleiten podn.

2. spoczynek (emerytura):

kapitan w stanie spoczynku

Kapitän r.m. im Ruhestand

przejść w stan spoczynku

in den Ruhestand treten

przejść w stan spoczynku

sich B. zur Ruhe setzen

zostać przeniesionym w stan spoczynku

in den Ruhestand versetzt werden

3. spoczynek (sen):

spoczynek

Schlaf r.m.

udać się na spoczynek

sich B. zur Ruhe begeben podn.

udać się na spoczynek

zu [o. ins] Bett gehen

4. spoczynek FIZ.:

spoczynek

Ruhe r.ż.

spoczynek

Ruhezustand r.m.

iloczasowy [ilotʃasovɨ] PRZYM. JĘZ.

iloczasowy

Längen-

iloczasowy

Dehnungs-

akcent iloczasowy

Dehnungsakzent r.m.

I . poczynać <‑na; f. dk. począć> [potʃɨnatɕ] CZ. cz. przech.

1. poczynać tylko dk. (powstać):

poczynać

anfangen

poczynać

beginnen

począł wiersz ze smutku

das Gedicht r.n. fing traurig an

2. poczynać tylko dk. (dać początek nowemu życiu):

poczynać

empfangen

poczynać dziecko

ein Kind empfangen

II . poczynać <‑na; f. dk. począć> [potʃɨnatɕ] CZ. cz. nieprzech. podn. (zaczynać)

począł padać deszcz

es begann zu regnen

dźwięk począł przybierać na sile

der Klang r.m. begann an Stärke zuzunehmen

zaczął wymieniać wszystkich, poczynając od kobiet

er begann alle aufzuzählen, bei den Frauen angefangen

począwszy od jutra, będziemy przychodzić na godzinę 10.00

von morgen an werden wir um 10 Uhr kommen

co począć?

was sollen wir anfangen [o. machen] ?

śmiało sobie poczynasz!

sei tapfer!

śmiało sobie poczynasz!

verhalte dich tapfer!

III . poczynać <‑na; f. dk. począć> [potʃɨnatɕ] CZ. cz. zwr.

1. poczynać (zaczynać się):

poczynać

anfangen

poczynać

beginnen

po południu poczęło się wypogadzać

nachmittags begann es sich aufzuheitern

2. poczynać tylko dk. (powstać):

poczynać

entstehen

utwór począł się w jego głowie

das Stück r.n. entstand in seinem Kopf

3. poczynać tylko dk. (dać początek nowemu życiu):

poczynać

empfangen werden

poczynać

gezeugt werden

dziecko poczęło się we wrześniu

das Kind r.n. wurde im September gezeugt

poczynić [potʃɨɲitɕ]

poczynić f. dk. od czynić

Zobacz też czynić

I . czynić <‑ni; f. dk. u‑> [tʃɨɲitɕ] CZ. cz. przech. (wykonywać)

czynić

tun

czynić

machen

II . czynić <‑ni; f. dk. u‑> [tʃɨɲitɕ] CZ. cz. nieprzech. (dokonywać)

czynić cuda

Wunder vollbringen

czynić postępy

Fortschritte machen

czynić starania [lub zabiegi], żeby

Anstrengungen unternehmen, um ...

czynić ustępstwa

Zugeständnisse [o. Konzessionen podn. ] machen

czynić komuś wstręty

jdm Schwierigkeiten [o. Scherereien pot. ] machen

czynić wszystko, co możliwe

alles tun, was möglich ist

czynić zadość czemuś

etw C. Genüge tun [o. Tribut zollen podn. ]

rękoczyn <D. ‑u, l.mn. ‑y> [reŋkotʃɨn] RZ. r.m. ADM.

rękoczyn

Handgreiflichkeit r.ż.

doszło między nimi do rękoczynów

es kam zwischen ihnen zu Handgreiflichkeiten

iloletni [iloletɲi] PRZYM.

iloletni

wie alt

iloletni jest ten kościół?

wie alt ist diese Kirche r.ż. ?