W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niderlandzko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „gesteigertes“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

ge·steen·te: rzeczownik
stei·ge·ren: czasownik
ge·ste·gen: czasownik
ge·ste·ven: czasownik
ge·ste·ri·li·seerd: przymiotnik i przysłówek
ge·stal·te: rzeczownik
ge·sticht: rzeczownik
ge·sto·ten: czasownik
ge·strekt: przymiotnik i przysłówek
ge·stor·ven: czasownik
ge·stre·den: czasownik
ge·streept: przymiotnik i przysłówek
ge·stre·ken: czasownik
ge·sti·leerd: przymiotnik i przysłówek
ge·stu·deerd: przymiotnik i przysłówek
ges·ti·cu·le·ren: czasownik

Widzisz podobne wyniki: steigeren , gesteente , gestegen , gesticuleren , gestudeerd , gestileerd , gestreken , gestreept , gestreden , gestorven , gestrekt , gestoten , gesticht , gestalte , gesteriliseerd i gesteven

ge·steen·te <gesteente|n, gesteente|s> [ɣəstentə] RZ. r.n.

1. gesteente (steen(achtige delfstof)):

Gestein r.n.

2. gesteente (edele stenen):

Edelsteine l.mn.

stei·ge·ren <steigerde, h. gesteigerd> [stɛiɣərə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. steigeren (paarden):

sich aufbäumen

2. steigeren (protesteren):

sich auf die Hinterbeine stellen żart.

ge·ste·gen CZ.

gestegen volt. deelw. van stijgen

Zobacz też stijgen

stij·gen <steeg, i. gestegen> [stɛiɣə(n)] CZ. cz. nieprzech.

het bergpad stijgt

der Bergpfad steigt an

in aanzien stijgen

zu höherem Ansehen kommen

in stijgende lijn

in aufsteigender Linie

een stijgende lijn

eine steigende Linie

de prijzen stijgen

die Preise steigen (an) [o. klettern]

de rivier stijgt

der Fluss steigt

van het paard stijgen

van het paard stijgen

vom Pferd steigen

ge·ste·ven CZ.

gesteven volt. deelw. van stijven¹, stijven²

Zobacz też stijven , stijven

stij·ven² <stijfde, h. gestijfd> [stɛivə(n)] CZ. cz. przech.

1. stijven (versterken):

iem in zijn overmoed stijven

jdn in seinem Übermut bestärken

2. stijven (stijf maken):

stij·ven¹ <steef, h. gesteven> [stɛivə(n)] CZ. cz. przech. (met stijfsel bewerken)

linnengoed stijven

Wäsche stärken

ge·ste·ri·li·seerd [ɣəsterilizert] PRZYM.

gesteriliseerd

ge·stal·te <gestalte|n, gestalte|s> [ɣəstɑltə] RZ. r.ż.

1. gestalte (figuur):

Gestalt r.ż.

Figur r.ż.

een rijzige gestalte

eine hochwüchsige Gestalt

2. gestalte (gedaante):

Gestalt r.ż.

Erscheinung r.ż.

gestalte geven (aan iets)

einer Sache Gestalt geben

gestalte krijgen

Gestalt annehmen

ge·sticht <gesticht|en> [ɣəstɪxt] RZ. r.n.

1. gesticht (inrichting voor krankzinnigen):

psychiatrische Anstalt r.ż.

2. gesticht:

gesticht (gebouw met een bestemming; stichting)

Heim r.n.

gesticht (gebouw met een bestemming; stichting)

Anstalt r.ż.

gesticht (kerk)

Stift r.n.

ge·sto·ten CZ.

gestoten volt. deelw. van stoten¹, stoten², stoten³

Zobacz też stoten , stoten , stoten

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] CZ. wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

zich aan de tafel stoten

sich am Tisch stoßen

2. stoten (zich ergeren):

zich aan iems gedrag stoten

sich an jds Benehmen stoßen

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] CZ. cz. przech.

1. stoten (duwen):

2. stoten (door botsen bezeren):

iem voor het hoofd stoten przen.

jdn vor den Kopf stoßen

3. stoten (stampen):

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. stoten (horten: wagens e.d.):

op die weg stoot het erg

auf dieser Straße wird man durchgerüttelt

2. stoten (aanstoot geven):

anstößig sein

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke sind anstößig

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke erregen Anstoß

3. stoten (botsen):

op de vijand stoten

auf den Feind stoßen

op/tegen iets stoten

an/gegen etw B. stoßen

ge·strekt [ɣəstrɛkt] PRZYM.

in gestrekte galop

in gestrecktem Galopp

ge·stor·ven CZ.

gestorven volt. deelw. van sterven¹, sterven², sterven³

Zobacz też sterven , sterven , sterven

ster·ven³ <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. sterven (doodgaan):

sterven aan een ziekte

an einer Krankheit sterben

op sterven liggen

im Sterben liegen

op sterven na dood zijn

in den letzten Zügen liegen

sterven van kou przen.

vor Kälte sterben

stervende zijn

im Sterben liegen

te veel om te sterven, te weinig om te leven

zum Leben zu wenig, zum Sterben zu viel

2. sterven przen. (wegkwijnen):

het woord stierf op zijn lippen

das Wort erstarb ihm auf den Lippen

ster·ven² <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. przech. (op de genoemde wijze overlijden)

een stille dood sterven przen.

een zachte dood sterven

einen sanften [o. schönen] Tod haben

een natuurlijke dood sterven

eines natürlichen Todes sterben

ster·ven¹ <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. bezosob. ww (vol zijn met)

het sterft hier van de vliegen

es wimmelt hier von Fliegen

ge·stre·den CZ.

gestreden volt. deelw. van strijden

Zobacz też strijden

strij·den <streed, h. gestreden> [strɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. strijden (vechten):

de strijdende partijen (proces)

die streitenden Parteien

de strijdende partijen (oorlog)

die kämpfenden Parteien

tegen de dood strijden

mit dem Tode ringen

strijden voor waardering

um Anerkennung ringen

voor de vrijheid strijden

für die Freiheit kämpfen

2. strijden (twisten):

(sich) streiten

3. strijden (in tweestrijd zijn):

mit sich ringen

4. strijden (wedstrijd houden):

om de eerste plaats strijden

um den Sieg kämpfen

5. strijden (onverenigbaar zijn):

dat strijdt met zijn karakter

das widerstrebt seinem Charakter

dat strijdt met de goede zeden

das ist verstößt gegen die guten Sitten

ge·streept [ɣəstrept] PRZYM.

1. gestreept (met strepen):

2. gestreept muz.:

ge·stre·ken CZ.

gestreken volt. deelw. van strijken¹, strijken²

Zobacz też strijken , strijken

strij·ken² <streek, h./i. gestreken> [strɛikə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. strijken (zich laten gladmaken):

sich bügeln (lassen)

2. strijken (bespelen):

3. strijken (gaan langs, over):

haar adem streek langs zijn gezicht

ihr Atem streifte sein Gesicht

de zwaluwen strijken over het water

die Schwalben streichen über das Wasser

met de prijs/de eer (gaan) strijken

den Preis davontragen/den Ruhm einstreichen

strij·ken¹ <streek, h. gestreken> [strɛikə(n)] CZ. cz. przech.

1. strijken (met een strijkende beweging aanraken):

met de hand langs zijn kin strijken

sich C. mit der Hand übers Kinn streichen

iem over de haren strijken

jdm über die Haare streichen [o. fahren]

2. strijken ((textiel) gladmaken):

3. strijken (met een strijkende beweging verplaatsen, veranderen):

kreukels uit het papier strijken

zerknittertes Papier glätten

mosterd over de kaas strijken

den Käse mit Senf bestreichen

4. strijken:

strijken (laten zakken)

strijken (laten zakken)

strijken (vlag)

strijken (vlag)

de mast/zeilen strijken

den Mast umlegen/die Segel einziehen [o. herunterholen]

5. strijken (dichtsmeren):

voegen strijken

Fugen verschmieren

6. strijken:

strijken (met een strijkijzer: aanbrengen op iets)

strijken (met een strijkijzer: iets verwijderen)

plooien uit een rok strijken

Falten aus einem Rock bügeln

ge·sti·leerd [ɣəstilert] PRZYM.

ge·stu·deerd [ɣəstydert] PRZYM.

wissenschaftlich ausgebildet

de gestudeerde personen

die Akademiker l.mn.

ges·ti·cu·le·ren <gesticuleerde, h. gegesticuleerd> [ɣɛstikylerə(n)] CZ. cz. nieprzech.

gesticuleren

Przeszukaj słownik

niderlandzki

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski