Tłumaczenia dla hasła „ankrallen“ w niemiecko » polski słowniku

ạn|prallen CZ. cz. nieprzech. +sein

anprallen

uderzać [f. dk. uderzyć]

anprallen

zderzać [f. dk. zderzyć] się

die Wellen prallten an die Hafenmole an

fale r.ż. l.mn. uderzały o portowe molo

das Motorrad prallte gegen die Hauswand an

motocykl r.m. uderzył w ścianę domu

ạb|prallen CZ. cz. nieprzech. +sein

1. abprallen (zurückprallen):

[von/an etw C.] abprallen (Ball, Geschoss)

odbijać [f. dk. odbić] się [od czegoś/o coś]

2. abprallen fig (nicht treffen):

an jdm abprallen (Beleidigung)

spływać [f. dk. spłynąć] po kimś pot.

die Kritik prallte an ihm ab

krytyka spływała po nim

I . ạn|fallen CZ. cz. przech. irr (angreifen)

anfallen

napadać [f. dk. napaść]

II . ạn|fallen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

anfallen (entstehen, sich ergeben) (Nebenprodukte, Müll)

powstawać [f. dk. powstać]

anfallen (Kosten)

przypadać

anfallen (Papier)

zbierać [f. dk. zebrać] się

die dabei anfallenden Kosten

wiążące się z tym koszty r.m. l.mn.

die anfallenden Zinsen

należne odsetki r.ż. l.mn.

die anfallende Arbeit

praca r.ż. do wykonania

ạb|knallen CZ. cz. przech. pej. pot.

abknallen

zastrzelić

abknallen

kropnąć pot.

verkrạllen* CZ. cz. zwr.

sich in etw verkrallen (Mensch)

zanurzyć rękę

sich in etw verkrallen (Katze)

wbić się pazurami

der Autofahrer hat sich im Lenkrad verkrallt

kierowca r.m. trzymał się kurczowo kierownicy

a̱u̱f|prallen CZ. cz. nieprzech. +sein

[auf etw B.] aufprallen

uderzać [f. dk. uderzyć] [o coś]

[auf etw B.] aufprallen

zderzać [f. dk. zderzyć] się [z czymś]

ạn|kreuzen CZ. cz. przech.

ankreuzen

zaznaczyć krzyżykiem

Zutreffendes bitte ankreuzen

właściwe proszę zaznaczyć krzyżykiem

ạn|kreiden [ˈankraɪdən] CZ. cz. przech.

jdm etw ankreiden

przypisywać [f. dk. przypisać] komuś winę za coś

Sạnkt Gạllen <‑ ‑s, bez l.mn. > [zaŋkt ˈgalən] RZ. r.n.

Sankt Gallen

Sankt Gallen r.m.

ạb|fallen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. abfallen (herunterfallen):

von etw abfallen

spadać [f. dk. spaść] z czegoś

2. abfallen (abtrünnig sein):

[von jdm/etw] abfallen (Gläubige)

sprzeniewierzać [f. dk. sprzeniewierzyć] się [komuś/czemuś]

[von jdm/etw] abfallen (Gruppierung)

odłączać [f. dk. odłączyć] się [od kogoś/czegoś]

er ist vom Glauben abgefallen

[on] odstąpił od wiary

ich fall vom Glauben ab! pot.

nie do wiary! pot.

3. abfallen (schwinden):

plötzlich fiel alle Angst von ihr ab

nagle zupełnie przestała się bać

alle Furcht fiel von ihm ab

zupełnie przestał się lękać

4. abfallen (sich neigen):

gegen etw abfallen (Gelände, Hang)

nachylać [f. dk. nachylić] się ku czemuś

abfallend

spadzisty

5. abfallen:

abfallen (sich vermindern) (Druck, Temperatur)

spadać [f. dk. spaść]

6. abfallen:

abfallen (zurückfallen) (Sportler)

zostawać [f. dk. zostać] w tyle

das Team fiel stark ab

zespół r.m. został mocno w tyle

7. abfallen (übrig bleiben):

abfallen

przypadać [f. dk. przypaść]

wie viel fällt bei dem Geschäft für mich ab?

ile przypadnie mi w tym interesie?

a̱u̱f|fallen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

auffallen (ins Auge springen) (Person, Sache)

rzucać [f. dk. rzucić] się w oczy

auffallen (bemerkt werden)

zostać zauważonym

angenehm/unangenehm auffallen

robić [f. dk. z‑] przyjemne/nieprzyjemne wrażenie

nicht auffallen

nie rzucać się w oczy

jdm auffallen (Person)

zwracać [f. dk. zwrócić] na siebie czyjąś uwagę

jdm auffallen (Sache)

uderzać [f. dk. uderzyć] kogoś fig

das muss Ihnen doch auffallen

chyba to pana/panią uderzyło

mir fällt auf, dass ...

uderza mnie to, że...

a̱u̱s|fallen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. ausfallen (herausfallen):

ausfallen

wypadać [f. dk. wypaść]

ihr fallen die Haare/Zähne aus

włosy r.m. l.mn. /zęby r.m. l.mn. jej wypadają

2. ausfallen (nicht stattfinden):

ausfallen

wypadać [f. dk. wypaść]

[etw] ausfallen lassen Termin, Unterrichtsstunde

odwołać [coś]

[etw] ausfallen lassen Mahlzeit

zrezygnować [z czegoś]

die Schule fällt aus

nie ma [dziś] lekcji

3. ausfallen:

ausfallen (nicht funktionieren) (Apparat)

zepsuć się

ausfallen (Maschine)

nie działać

ausfallen (Atmung)

zatrzymać się

ausfallen (Organ)

przestać pracować

4. ausfallen:

ausfallen (entfallen) (Verdienst)

przepadać [f. dk. przepaść]

5. ausfallen (beschaffen sein):

die Bluse fällt zu groß/eng aus

ta bluzka jest za duża/ciasna

gut/schlecht ausfallen (Klassenarbeit)

dobrze/źle wypaść

fẹst|krallen CZ. cz. zwr.

festkrallen

uczepić się pazurami

die Katze hat sich an der Tischdecke festgekrallt

kot r.m. wbił się pazurami w obrus

an|kratzen CZ.

Hasło od użytkownika

ankratzen cz. przech.

zadrapać

ankratzen cz. przech.

zarysować

jds Image/Ruf ankratzen fig

nadszarpnąć kogoś wizerunek/reputację

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

niemiecki

Bemerkenswert ist das mehrfach beobachtete Ankrallen des Jungtiers mit den Vorderfüßen auf dem Rücken des Muttertiers, was zuvor von anderen Gürteltieren nicht bekannt war.

de.wikipedia.org