Tłumaczenia dla hasła „festgebannt“ w niemiecko » polski słowniku

e̱rstgenannt [ˈeːɐ̯stgənant] PRZYM.

erstgenannt

wymieniony jako pierwszy

I . fẹstgesetzt CZ.

festgesetzt pp von festsetzen

II . fẹstgesetzt PRZYM.

festgesetzter Termin

ustalony termin r.m.

Zobacz też festsetzen

I . fẹst|setzen CZ. cz. przech.

1. festsetzen (bestimmen):

festsetzen Preis, Termin

ustalać [f. dk. ustalić]

festsetzen Preis, Termin

wyznaczać [f. dk. wyznaczyć]

festsetzen Wert

określać [f. dk. określić]

vertraglich festgesetzt

ustanowiony w umowie

das Treffen wurde auf 11 Uhr festgesetzt

spotkanie r.n. zostało wyznaczone na godzinę 11.00

zur festgesetzten Zeit

o wyznaczonej porze

zur festgesetzten Zeit

w wyznaczonym terminie

vertraglich festgesetzt

określony w umowie [lub na podstawie umowy]

2. festsetzen (festnehmen):

festsetzen

aresztować [f. dk. za‑]

II . fẹst|setzen CZ. cz. zwr. (Schmutz)

festsetzen

osadzać [f. dk. osadzić] się

in den Ritzen hat sich viel Staub festgesetzt

w zagłębieniach uzbierało się wiele kurzu

ein Gedanke hat sich bei ihr festgesetzt fig

w jej głowie utkwiła pewna myśl r.ż. fig

Fẹstgelage <‑s, ‑> RZ. r.n. pej.

Festgelage

biesiada r.ż.

I . fẹstigen [ˈfɛstɪgən] CZ. cz. przech.

festigen Freundschaft, Herrschaft:

festigen

umacniać [f. dk. umocnić]

ein gefestigter Charakter

mocny charakter r.m.

II . fẹstigen [ˈfɛstɪgən] CZ. cz. zwr. (Beziehungen)

festigen

umocnić [lub skonsolidować] się

seine Gesundheit festigt sich langsam

on powoli powraca do zdrowia

Zobacz też gefestigt

gefẹstigt PRZYM.

gefestigt Tradition, Glaube

głęboko zakorzeniony

gefestigt Person

wytrwały

gefestigt Charakter

wyrobiony

I . gebrạnnt [gə​ˈbrant] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr., bezosob.

gebrannt pp von brennen

II . gebrạnnt [gə​ˈbrant] PRZYM.

gebrannt Mandel:

gebrannt

prażony

zwroty:

gebranntes Kind scheut das Feuer przysł.

kto się na gorącym sparzył, ten na zimne dmucha przysł.

Zobacz też brennen

I . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. nieprzech.

1. brennen:

brennen (in Flammen stehen) (Feuer)

płonąć

lichterloh brennen

stać w płomieniach

2. brennen:

brennen (angezündet sein) (Zigarette, Kerze)

palić się

3. brennen (sich entzünden):

nicht brennen

nie być palnym

nicht brennen (Streichholz, Kohle)

zapalić się

dürres Holz brennt gut

suche drewno r.n. dobrze się pali

das brennt ja wie Zunder

to jest łatwopalne

4. brennen:

brennen (sehr heiß scheinen) (Sonne)

palić

5. brennen (angeschaltet sein):

brennen Licht, Herd

być włączonym

brennen Licht, Herd

palić się pot.

die Lampe brannte die ganze Nacht

lampa r.ż. paliła się całą noc

6. brennen (schmerzen):

brennen

piec

die Wunde brennt

rana r.ż. piecze

(scharf sein) auf der Zunge brennen (Gewürz)

piec [lub palić] w język

die Seife brennt in den Augen

mydło r.n. szczypie w oczy

die Brennnessel brennt auf der Haut

pokrzywa r.ż. parzy skórę

jdm auf [o. unter] den Nägeln brennen

być pilną sprawą dla kogoś

das Geheimnis brennt mir auf der Zunge

język r.m. mnie świerzbi

7. brennen (inständig sinnen):

darauf brennen etw zu tun

palić się do zrobienia czegoś

auf Rache B. brennen

knuć zemstę

8. brennen (ungeduldig sein):

vor Neugier brennen

umierać z ciekawości

II . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. przech.

1. brennen (rösten):

brennen Mandeln

prażyć

brennen Kaffee

palić

2. brennen (ein Produkt herstellen):

brennen Porzellan, Ziegel

wypalać [f. dk. wypalić]

3. brennen (destillieren):

brennen Schnaps

destylować

schwarz brennen

pędzić bimber

4. brennen (härten):

brennen Ton

hartować

5. brennen (ein-, aufbrennen):

brennen Rind

piętnować

ein Loch in den Teppich brennen

wypalić dziurę w dywanie

einem Tier ein Zeichen auf das Fell brennen

oznakować zwierzę

ein Muster in einen Teller brennen

wypalić wzór na talerzu

6. brennen INF.:

brennen

wypalać [f. dk. wypalić ]pot.

brennen

nagrywać [f. dk. nagrać]

eine CD brennen

wypalić płytę

III . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. zwr.

sich [an etw C.] brennen

poparzyć się [czymś]

IV . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. bezosob.

es brennt!

pożar!

es brennt!

pali się!

zwroty:

wo brennt’s denn? pot.

co się dzieje?

fẹstgewurzelt PRZYM.

er stand wie festgewurzelt da

stanął jak wryty

er stand wie festgewurzelt da

stał jak skamieniały [lub wrośnięty w ziemię]

I . fẹstgenommen CZ.

festgenommen pp von festnehmen

II . fẹstgenommen PRZYM.

festgenommen

aresztowany

festgenommen

zatrzymany

Zobacz też festnehmen

fẹst|nehmen CZ. cz. przech. irr

festnehmen

aresztować

festnehmen

zatrzymać

jdn vorläufig festnehmen

aresztować kogoś tymczasowo

sich festnehmen lassen

dać się schwytać

Fẹstgeschäft <‑[e]s, ‑e> RZ. r.n. FIN.

Festgeschäft

transakcja r.ż. terminowa

Fẹstgeld <‑[e]s, ‑er> RZ. r.n.

Festgeld RZ. r.ż. <‑, ‑n>:

Festgeld FIN., FIN.

lokata r.ż. terminowa

Festgeld FIN., FIN.

wkład r.m. bankowy