Tłumaczenia dla hasła „kleiku“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

I . kle̱i̱n [klaɪn] PRZYM.

1. klein (von geringer Größe):

klein

mały

eine zu kleine Bluse

za mała bluzka r.ż.

die Hose ist ihm zu klein

spodnie l.mn. są na niego za małe

2. klein (kleinwüchsig):

klein Person

niski

der kleine Mann

niski mężczyzna r.m.

kleiner werden

maleć [f. dk. z‑]

kleiner werden

zmniejszać [f. dk. zmniejszyć] się

3. klein (jung):

klein Hund, Katze

młody

klein Kind

mały

mein kleiner Bruder

mój mały brat r.m.

als ich klein war

gdy byłem mały

von klein auf

od małego

4. klein (kleingeschrieben):

klein Buchstabe

pisany małą literą

ein kleines a

małe a

5. klein (gering):

klein Auswahl, Summe

niewielki

ein klein[es] bisschen [o. ein klein wenig]

trochę

ein klein[es] bisschen [o. ein klein wenig]

troszkę pot.

6. klein (geringfügig):

klein Fehler, Verstoß

drobny

die kleinste Bewegung

najmniejszy ruch r.m.

beim kleinsten Geräusch

przy najmniejszym szeleście

das kleinere Übel

mniejsze zło r.n.

im Kleinen wie im Großen [perfekt sein]

[być perfekcyjnym] pod każdym względem

bis ins Kleinste

aż po najdrobniejsze szczegóły

7. klein (kurz):

einen kleinen Augenblick, bitte!

chwileczkę!

8. klein (unbedeutend):

klein

mało znaczący

die Kleinen hängt man, die Großen lässt man laufen przysł.

małych złodziei wieszają, a większym się kłaniają fig

II . kle̱i̱n [klaɪn] PRZYSŁ.

sich klein machen

skulić się

etw kleiner machen lassen

dawać [f. dk. dać] coś do zmniejszenia [lub skrócenia]

klein machen pot.

robić [f. dk. z‑] siusiu pot.

zwroty:

Teamwork wird in dieser Branche klein geschrieben pot.

praca r.ż. zespołowa w tej branży się nie liczy

[ganz] klein anfangen pot. (mit wenig Vermögen)

zaczynać od zera pot.

klein beigeben

spuszczać [f. dk. spuścić] z tonu

klein beigeben

dawać [f. dk. dać] za wygraną

I . kle̱i̱den [ˈklaɪdən] CZ. cz. przech.

1. kleiden (stehen):

der Anzug/die Farbe kleidet ihn gut

do twarzy mu w tym garniturze/kolorze

die Bluse kleidet dich gut

w tej bluzce jest ci do twarzy

2. kleiden (etw ausdrücken):

etw in [schöne] Worte kleiden

ubierać [f. dk. ubrać] coś w [piękne] słowa

II . kle̱i̱den [ˈklaɪdən] CZ. cz. zwr. (sich anziehen)

sich dezent/auffällig kleiden

ubierać się skromnie/wyzywająco

sie kleidet sich nach der neuesten Mode

ona ubiera się zgodnie z najnowszą modą

Kle̱i̱d <‑[e]s, ‑er> [klaɪt] RZ. r.n.

1. Kleid (Kleidungsstück):

Kleid

sukienka r.ż.

Kleid

suknia r.ż.

2. Kleid l.mn. (Kleidung):

Kleid

ubranie r.n.

Kleid

rzeczy r.ż. l.mn.

sich C./jdm die Kleider vom Leib reißen

zdzierać [f. dk. zedrzeć] ubranie z siebie/kogoś

Kleider machen Leute przysł.

jak cię widzą, tak cię piszą przysł.

Kle̱i̱e <‑, bez l.mn. > [ˈklaɪə] RZ. r.ż.

Kleie

otręby l.mn.

Kle̱i̱ne(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> RZ. mf dekl wie przym.

1. Kleine (Kind):

Kleine

mały(-a) r.m. (r.ż.)

2. Kleine iron. pot.:

na, Kleine/Kleiner!

no, mała/mały!

die lieben Kleinen

słodkie szkraby r.m. l.mn. żart.

I . kle̱ben [ˈkleːbən] CZ. cz. nieprzech.

1. kleben (klebrig sein):

kleben

kleić się

2. kleben (haften):

[an etw C.] kleben

przyklejać [f. dk. przykleić] się [do czegoś]

dieses Pflaster klebt gut/schlecht

ten plaster r.m. dobrze/źle się trzyma

diese Folie klebt von selbst

ta folia r.ż. jest samoprzylepna

das Hemd klebte ihm am Körper

koszula r.ż. kleiła mu się do ciała

an seinen Händen klebt Blut

jego ręce r.ż. l.mn. są brudne od krwi

3. kleben fig pot. (festhalten an):

an etw C. kleben

trzymać się czegoś

an seinem Posten kleben

trwać na posterunku

immer bleibt die ganze Hausarbeit an mir kleben

zawsze wszystkie prace r.ż. l.mn. domowe spoczywają na mnie

die Verantwortung bleibt letztlich am Vorgesetzten kleben

ostatecznie [i tak] odpowiedzialność r.ż. spoczywa na przełożonych

ich bin in der fünften Klasse kleben geblieben

zimowałem w piątej klasie pot.

II . kle̱ben [ˈkleːbən] CZ. cz. przech.

1. kleben (befestigen):

etw an die Wand kleben

przyklejać [f. dk. przykleić] coś na ścianie

jdm eine kleben pot.

dać komuś w twarz

2. kleben (zusammenkleben, reparieren):

kleben Film, Tonband

kleić [f. dk. s‑]

Klẹcks <‑es, ‑e> [klɛks] RZ. r.m.

1. Klecks:

Klecks (Fleck, Farbklecks)

plama r.ż.

Klecks (Tintenklecks)

kleks r.m.

2. Klecks pot. (Portion):

Klecks

kapka r.ż. pot.

Klecks

odrobina r.ż.

ein Klecks Marmelade

odrobina r.ż. marmolady

kle̱i̱dsam PRZYM.

kleidsam Kostüm:

kleidsam

twarzowy

Kle̱i̱dung <‑, ‑en> RZ. r.ż. l.mn. selten

Kleidung

odzież r.ż.

Kleidung

strój r.m.

warme Kleidung tragen

nosić ciepłe ubranie

warme Kleidung tragen

ciepło się ubierać

Kle̱i̱nbus <‑ses, ‑se> RZ. r.m.

Kleinbus

mikrobus r.m.

Kle̱i̱ngut <‑[e]s, ‑güter> RZ. r.n.

Kleingut WIRTSCH, HAND.

towar r.m. na sztuki

Kleingut WIRTSCH, HAND.

drobnica r.ż.