Tłumaczenia dla hasła „reinfliegen“ w niemiecko » polski słowniku

I . e̱i̱n|fliegen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

einfliegen

wlatywać [f. dk. wlecieć]

II . e̱i̱n|fliegen CZ. cz. przech. irr (mit Flugzeugen hereinbringen)

einfliegen Nachschub, Truppen

przewozić [f. dk. przewieźć ][lub transportować [f. dk. prze‑ ]] samolotem

I . hịn|fliegen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. hinfliegen (an einen Ort fliegen):

hinfliegen

lecieć [f. dk. do‑]

2. hinfliegen pot. → hinfallen

II . hịn|fliegen CZ. cz. przech. irr (mit Flugzeug hinbringen)

hinfliegen Personen, Waren

transportować [f. dk. prze‑] samolotem

Zobacz też hinfallen

hịn|fallen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

hinfallen

upadać [f. dk. upaść]

er fiel der Länge nach hin

upadł jak długi

re̱i̱n|legen CZ. cz. przech. pot.

1. reinlegen (hintergehen):

reinlegen

kantować [f. dk. o‑ lub wy‑ ]pot.

reinlegen

kiwać [f. dk. wy‑ ]pot.

reinlegen

nabierać [f. dk. nabrać ]pot.

2. reinlegen (hineinlegen):

reinlegen

wkładać [f. dk. włożyć]

Zobacz też hineinlegen , hereinlegen

I . hine̱i̱n|legen CZ. cz. przech.

1. hineinlegen (nach innen legen):

hineinlegen

wkładać [f. dk. włożyć]

etw wieder hineinlegen

włożyć coś z powrotem

etw in die Schublade hineinlegen

włożyć coś do szuflady

2. hineinlegen pot. (betrügen):

hineinlegen

kantować [f. dk. o‑ ]pot.

3. hineinlegen (sich einfühlen):

viel Kraft in den Kampf hineinlegen

wkładać [f. dk. włożyć] wiele wysiłku w walkę

4. hineinlegen (hineindeuten):

in jds Worte einen bestimmten Sinn hineinlegen

doszukiwać się w czyichś słowach określonego sensu

II . hine̱i̱n|legen CZ. cz. zwr.

sich in etw B. hineinlegen

kłaść [f. dk. położyć] się do czegoś

here̱i̱n|legen CZ. cz. przech.

1. hereinlegen pot. (betrügen):

jdn [mit etw] hereinlegen

nabierać [f. dk. nabrać] kogoś [na coś] pot.

lass dich bloß nicht von ihm hereinlegen!

tylko nie daj mu się oszukać!

2. hereinlegen (nach drinnen legen):

hereinlegen

wkładać [f. dk. włożyć]

dahịn|fliegen CZ. cz. nieprzech. irr +sein podn.

1. dahinfliegen (wegfliegen, sich vorbeibewegen):

dahinfliegen

odlatywać [f. dk. odlecieć]

die Zugvögel fliegen bereits dahin, der Herbst ist nahe

ptaki r.m. l.mn. odlatują już [do ciepłych krajów], zbliża się jesień r.ż.

aus ihrem Abteilfenster sah sie die Landschaft nur so dahinfliegen fig

z okna swojego przedziału widziała tylko znikający krajobraz podn.

2. dahinfliegen (schnell vergehen):

dahinfliegen

mijać [f. dk. minąć]

dahinfliegen

upływać [f. dk. upłynąć]

die Tage fliegen dahin

dni r.m. l.mn. mijają [lub upływają]

blịnd|fliegenst. pis. CZ. cz. nieprzech. irr +sein

blindfliegen → blind

Zobacz też blind

I . blịnd [blɪnt] PRZYM.

1. blind (ohne Augenlicht):

blind Mann

ślepy

blind Mann

niewidomy

auf einem Auge blind

niewidomy na jedno oko

blind werden

oślepnąć

blind werden

stracić wzrok

bist du blind? pot.

ślepy jesteś? pot.

2. blind (maßlos):

blind Hass, Gehorsam

ślepy fig

blind Alarm

fałszywy

blind vor Eifersucht/Wut sein

być zaślepionym zazdrością/złością

blinder Eifer schadet nur przysł.

co nagle, to po diable przysł.

3. blind (nicht einsehbar):

blind

ślepy fig

das blinde Schicksal

ślepy los r.m. fig

4. blind (getrübt):

blind Fenster

zmatowiały

blind Fenster

przyćmiony

5. blind (ohne Ausgang):

blind Gasse

ślepy

6. blind (ohne Sicht):

blind Spiegel

nieprzejrzysty

7. blind (verdeckt):

blind Naht

kryty

8. blind (unsichtbar):

blinder Passagier

pasażer r.m. na gapę pot.

II . blịnd [blɪnt] PRZYSŁ.

1. blind (keine Sehkraft besitzend):

er ist blind geboren

urodził się niewidomy [lub ślepy]

er ist blind geboren

jest ślepy od urodzenia

2. blind (wahllos, nicht sehend):

blind hineingreifen

na ślepo

blind schreiben

pisać bezwzrokowo

blind fliegen AERO

pilotować samolot bez widoczności ziemi, jedynie według wskazań przyrządów i we współpracy z urządzeniami lotniskowymi

blind backen

rodzaj pieczenia, polegający na tym, że najpierw podpieka się ciasto w piekarniku, a potem wypełnia je farszem

3. blind (unkritisch):

blind gehorchen

ślepo fig

jdm blind vertrauen

ślepo komuś ufać [f. dk. za‑ ]fig