Tłumaczenia dla hasła „verra“ w niemiecko » polski słowniku

Verra̱t <‑[e]s, bez l.mn. > [fɛɐ̯​ˈraːt] RZ. r.m.

1. Verrat (das Verraten):

Verrat

wydanie r.n.

Verrat

wyjawienie r.n.

der Verrat militärischer Geheimnisse

zdrada r.ż. tajemnic wojskowych

2. Verrat (Tat):

Verrat

zdrada r.ż.

Verrat begehen [o. üben]

dopuścić się zdrady

I . verba̱l [vɛr​ˈbaːl] PRZYM.

1. verbal Protest:

verbal

werbalny

2. verbal JĘZ.:

verbal Ableitung

czasownikowy

II . verba̱l [vɛr​ˈbaːl] PRZYSŁ.

verbal ausdrücken:

verbal

werbalnie

verga̱ß [fɛɐ̯​ˈgaːs] CZ. cz. przech., cz. zwr.

vergaß cz. prz. von vergessen

Zobacz też vergessen

I . vergẹssen <vergisst, vergaß, vergessen> [fɛɐ̯​ˈgɛsən] CZ. cz. przech.

vergessen

zapominać [f. dk. zapomnieć]

jd vergisst etw

ktoś zapomina coś [lub o czymś]

ich habe vergessen, was ich sagen wollte

zapomniałem, co chciałem powiedzieć

damit ich es nicht vergesse [o. ehe ich es vergesse], ...

zanim zapomnę,...

nicht zu vergessen ...

nie zapominając o...

das kannst du vergessen! pot.

zapomnij! pot.

zwroty:

das werde ich dir/ihr nie vergessen!

nigdy ci/jej tego nie zapomnę!

II . vergẹssen <vergisst, vergaß, vergessen> [fɛɐ̯​ˈgɛsən] CZ. cz. zwr.

vergessen

zapominać [f. dk. zapomnieć] się

er hat sich im Zorn völlig vergessen

zapamiętał się całkowicie w gniewie

verta̱n CZ. cz. przech., cz. zwr.

vertan pp von vertun

Zobacz też vertun

I . vertu̱n* CZ. cz. przech. irr (ungenutzt lassen)

vertun

zaprzepaszczać

vertun Geld, Zeit

trwonić [f. dk. roz‑]

eine vertane Gelegenheit

zmarnowana [lub zaprzepaszczona] okazja r.ż.

II . vertu̱n* CZ. cz. zwr. irr pot.

vertun

omylić się

sich [um zehn Euro/einen Tag] vertun

pomylić się [o dziesięć euro/jeden dzień]

da gibt es kein Vertun! REG

tu nie ma żadnej pomyłki!

verw.

verw. Abk. von verwitwet

verw.

wdowa r.ż.

verw.

wdowiec r.m.

Zobacz też verwitwet

verwịtwet [fɛɐ̯​ˈvɪtvət] PRZYM.

verwitwet Frau, Mann:

verwitwet

owdowiały

Frau Meier, verwitwete Schulz

pani Meier, wdowa po panu Schulzu

sie ist verwitwet

ona jest wdową

Vẹrba RZ.

Verba l.mn. od Verbum

Zobacz też Verbum

Vẹrbum <‑s, Verben [o. Verba]> [ˈvɛrbʊm, pl: ˈvɛrbən, ˈvɛrba] RZ. r.n.

Verbum JĘZ. → Verb

verh.

verh. Abk. von verheiratet

hurra̱ [hʊ​ˈraː, ˈhʊra] WK

hurra

hur[r]a!

Hurra̱ <‑s, ‑s> [hʊ​ˈraː, ˈhʊra] RZ. r.n.

Hurra

hur[r]a r.n.

ein dreifaches Hurra

hip, hip, hur[r]a

Vertra̱g <‑[e]s, Verträge> [fɛɐ̯​ˈtraːk, pl: fɛɐ̯​ˈtrɛːgə] RZ. r.m.

1. Vertrag PR.:

Vertrag (Abkommen)

układ r.m.

Vertrag (Werk-, Kaufvertrag)

umowa r.ż.

Vertrag (mit dem Theater)

kontrakt r.m.

jdn unter Vertrag haben

zatrudniać [f. dk. zatrudnić] kogoś na kontrakt

ich habe ihn unter Vertrag genommen

zatrudniałem go na kontrakt

unter Vertrag stehen

być związanym umową

einen Vertrag schließen

zawierać [f. dk. zawrzeć] umowę

durch Vertrag gebunden sein

być związanym umową

einen schriftlichen Vertrag abschließen

zawrzeć pisemną umowę

einen Vertrag aufsetzen/brechen

zrywać [f. dk. zerwać] umowę

rechtsverbindlicher Vertrag

prawnie wiążąca umowa

2. Vertrag POLIT.:

Vertrag (Friedensvertrag)

traktat r.m.

Vertrag (Nichtangriffsvertrag)

pakt r.m.

der Berliner/Versailler Vertrag

traktat berliński/wersalski

VerrịssNP <‑es, ‑e> RZ. r.m., Verrịßst. pis. RZ. r.m. <‑sses, ‑sse>

Verriss

druzgocąca krytyka r.ż.

Verru̱f RZ. r.m.

in Verruf kommen [o. geraten]

zyskać złą sławę

jdn in Verruf bringen

dyskredytować [f. dk. z‑] kogoś

verlo̱r [fɛɐ̯​ˈloːɐ̯] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr.

verlor cz. prz. von verlieren

Zobacz też verlieren

I . verli̱e̱ren <verliert, verlor, verloren> [fɛɐ̯​ˈliːrən] CZ. cz. przech.

1. verlieren (nicht mehr finden):

verlieren Schlüssel, Handschuhe

gubić [f. dk. z‑]

du hast hier nichts verloren! pot.

nie masz tu nic do szukania! pot.

das [o. so etwas] hat hier nichts verloren! pot.

to nie jest tutaj mile widziane!

was hast du hier verloren? pot.

czego tutaj szukasz? pot.

an ihr ist eine Journalistin/Schauspielerin verloren gegangen pot.

mogła z niej być dobra dziennikarka/aktorka

2. verlieren a. fig (nicht mehr haben):

verlieren Freunde, Vertrauen, Arbeitsplatz

tracić [f. dk. s‑]

wir dürfen keine Zeit mehr verlieren

nie możemy tracić ani chwili

seine Stelle verlieren

utracić posadę

Luft verlieren

brakować powietrza

die Beherrschung verlieren

tracić [f. dk. s‑] panowanie

3. verlieren (entweichen lassen):

das Auto verliert Öl

z samochodu wycieka olej r.m.

der Reifen verliert Luft

z opony uchodzi powietrze r.n.

er verlor kein Wort darüber

nie powiedział ani słowa na ten temat

4. verlieren (nicht gewinnen):

verlieren Krieg, Spiel, Prozess

przegrywać [f. dk. przegrać]

jd hat nichts [mehr] zu verlieren

ktoś nie ma już nic [więcej] do stracenia

jdn verloren geben

uważać kogoś za beznadziejny przypadek

etw verloren geben

uważać coś za stracone

II . verli̱e̱ren <verliert, verlor, verloren> [fɛɐ̯​ˈliːrən] CZ. cz. nieprzech.

an Bedeutung C. verlieren

tracić [f. dk. s‑] na znaczeniu

das Flugzeug verliert an Höhe

samolot r.m. obniżył swój lot

die Währung verliert an Wert

kurs r.m. spada

III . verli̱e̱ren <verliert, verlor, verloren> [fɛɐ̯​ˈliːrən] CZ. cz. zwr.

1. verlieren:

verlieren (schwächer werden) (Spontanität)

ginąć [f. dk. z‑]

verlieren (Nervosität, Angst)

znikać [f. dk. zniknąć]

der Lärm verlor sich in der Ferne

hałas r.m. nikł w oddali

2. verlieren:

verlieren (sich nicht mehr finden) (Menschen)

gubić [f. dk. z‑] się

sich in Details verlieren

gubić się w szczegółach

(sich einer Sache hingeben) er hat sich in seinen Gedanken ganz verloren

całkiem pogrążył się w swoich myślach

verbo̱t [fɛɐ̯​ˈboːt] CZ. cz. przech., cz. zwr.

verbot cz. prz. von verbieten

Zobacz też verbieten

I . verbi̱e̱ten <verbietet, verbot, verboten> CZ. cz. przech.

verbieten Betreten, Durchfahrt, Rauchen:

verbieten

zabraniać [f. dk. zabronić]

jdm etw verbieten

zakazywać [f. dk. zakazać] komuś czegoś

jdm das Wort verbieten

zabronić komuś się odzywać

sie hat mir das Haus verboten

zabroniła mi wstępu do domu

II . verbi̱e̱ten <verbietet, verbot, verboten> CZ. cz. zwr.

verbieten

być wykluczonym

etw verbietet sich von selbst

coś nie wchodzi w rachubę

Verha̱u̱ <‑[e]s, ‑e> [fɛɐ̯​ˈhaʊ] RZ. r.m. o r.n.

1. Verhau:

Verhau (Hindernis: aus Ästen oder Strauchwerk)

przeszkoda r.ż. z gałęzi lub żywopłotu

Verhau (aus Stacheldraht)

zasiek r.m.

2. Verhau pot. (Durcheinander):

Verhau

pomieszanie r.n. z poplątaniem pot.

Verla̱d <‑s, bez l.mn. > [fɛɐ̯​ˈlaːt] RZ. r.m. CH

Verlad → Verladung

Zobacz też Verladung

Verla̱dung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

Verladung

załadunek r.m.

zur Verladung bereit

gotowy do załadunku

Verla̱g <‑[e]s, ‑e> [fɛɐ̯​ˈlaːk, pl: fɛɐ̯​ˈlaːgə] RZ. r.m.

Verlag

wydawnictwo r.n.

in [o. bei] welchem Verlag ist das Wörterbuch erschienen?

które wydawnictwo wydało ten słownik?

VerlạssNP <‑es, bez l.mn. > [fɛɐ̯​ˈlas] RZ. r.m., Verlạßst. pis. RZ. r.m. <‑sses, bez l.mn. >

auf jdn/etw ist [kein] Verlass

na kimś/czymś [nie] można polegać

I . vertu̱n* CZ. cz. przech. irr (ungenutzt lassen)

vertun

zaprzepaszczać

vertun Geld, Zeit

trwonić [f. dk. roz‑]

eine vertane Gelegenheit

zmarnowana [lub zaprzepaszczona] okazja r.ż.

II . vertu̱n* CZ. cz. zwr. irr pot.

vertun

omylić się

sich [um zehn Euro/einen Tag] vertun

pomylić się [o dziesięć euro/jeden dzień]

da gibt es kein Vertun! REG

tu nie ma żadnej pomyłki!

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

niemiecki

Als Filmlieder hört man „The Ballad of Pecos“, das Bob Smart singt, sowie „Dal Sud verra'qualcuno“, das Franco Fajila & The Beats interpretieren.

de.wikipedia.org