Tłumaczenia dla hasła „świadczą“ w polsko » niemiecki słowniku

I . oświadczać <‑cza; f. dk. oświadczyć> [oɕfjattʃatɕ] CZ. cz. przech. (zakomunikować)

oświadczać

erklären

II . oświadczać <‑cza; f. dk. oświadczyć> [oɕfjattʃatɕ] CZ. cz. zwr. (proponować małżeństwo)

oświadczać się komuś

jdm einen Heiratsantrag machen

oświadczać się komuś

um jds Hand anhalten

I . świadczyć <‑czy; cz. prz. świadcz> [ɕfjattʃɨtɕ] CZ. cz. przech. (wykonywać)

świadczyć usługi

leisten

wyświadczyć komuś grzeczność

jdm einen Höflichkeitsdienst erweisen

wyświadczyć komuś przysługę

jdm einen Gefallen tun

II . świadczyć <‑czy; cz. prz. świadcz> [ɕfjattʃɨtɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. świadczyć (zeznawać):

świadczyć

aussagen

świadczyć

bezeugen

świadczyć przeciwko oskarżonemu/na korzyść oskarżonego

als Zeuge r.m. zu Ungunsten/zu Gunsten des Angeklagten aussagen

2. świadczyć (wskazywać):

świadczyć o czymś

von etw zeugen

świadczyć o czymś

etw bestätigen

to świadczy o tym, że...

das zeugt davon, dass ...

to dobrze/źle o niej świadczy

das spricht für/gegen sie

doświadczać <‑cza; f. dk. doświadczyć> [doɕfjattʃatɕ] CZ. cz. przech.

1. doświadczać (doznać):

doświadczać czegoś (głodu, uczucia)

etw empfinden

doświadczać czegoś (przykrości)

etw erfahren

doświadczać biedy

Armut erfahren

doświadczyć czegoś na własnej skórze

etw am eigenen Leibe erfahren

2. doświadczać (poddać próbie):

doświadczać kogoś

jdn prüfen [o. auf die Probe stellen]

los go ciężko doświadczył

das Schicksal r.n. hat ihn hart getroffen

życie ciężko go doświadczyło

das Leben r.n. hat ihn schwer [o. hart] geprüft

życie ciężko go doświadczyło

er hat in seinem Leben viel leiden müssen

zaświadczać <‑cza; f. dk. zaświadczyć> [zaɕfjattʃatɕ] CZ. cz. przech.

zaświadczać

bescheinigen

zaświadczać

bestätigen

zaświadczać o czymś

etw bestätigen

I . poświadczać <‑cza; f. dk. poświadczyć> [poɕfjattʃatɕ] CZ. cz. przech.

poświadczać coś podpisem

etw mit der Unterschrift bestätigen

poświadczyć coś notarialnie

etw notariell beglaubigen

poświadczyć dokument

eine Urkunde beglaubigen

istnienie miejscowości poświadczone jest w dokumencie z VII wieku

der Ort r.m. ist schon im 7.Jh. bezeugt

poświadczyć odbiór przesyłki

den Empfang der Sendung bescheinigen

II . poświadczać <‑cza; f. dk. poświadczyć> [poɕfjattʃatɕ] CZ. cz. nieprzech.

poświadczać, że...

bestätigen [o. bescheinigen] , dass ...

wyświadczać <‑cza> [vɨɕfjattʃatɕ], wyświadczyć [vɨɕfjattʃɨtɕ] CZ. cz. przech. f. dk. podn.

wyświadczać komuś grzeczność/przysługę

jdm eine Gefälligkeit/einen Dienst erweisen

oświadczyć [oɕfjattʃɨtɕ]

oświadczyć f. dk. od oświadczać

Zobacz też oświadczać

I . oświadczać <‑cza; f. dk. oświadczyć> [oɕfjattʃatɕ] CZ. cz. przech. (zakomunikować)

oświadczać

erklären

II . oświadczać <‑cza; f. dk. oświadczyć> [oɕfjattʃatɕ] CZ. cz. zwr. (proponować małżeństwo)

oświadczać się komuś

jdm einen Heiratsantrag machen

oświadczać się komuś

um jds Hand anhalten

uświadczyć <‑czy; cz. prz. ‑dcz> [uɕfjattʃɨtɕ] CZ. cz. przech. f. dk. pot. (zastać kogoś)

uświadczyć

vorfinden

uświadczyć

erwischen pot.

syna nie uświadczysz w domu

den Sohn erwischst du zu Hause nicht pot.

świadkowa [ɕfjatkova] RZ. r.ż.

świadkowa → świadek

Zobacz też świadek , świadek

świadek² (-dkowa) <D. ‑dka, l.mn. ‑dkowie> [ɕfjadek] RZ. r.m. (r.ż.) (osoba na ślubie)

świadek (-dkowa)

Trauzeuge(Trauzeugin) r.m. (r.ż.)

świadek¹ <D. ‑dka, l.mn. ‑dkowie> [ɕfjadek] RZ. r.m.

1. świadek PR.:

świadek

Zeuge(Zeugin) r.m. (r.ż.)

naoczny świadek

Augenzeuge r.m.

świadek oskarżenia/obrony

Belastungs-/Entlastungszeuge r.m.

świadek koronny

Kronzeuge r.m.

świadek przeszukania [lub rewizji]

Durchsuchungszeuge r.m.

świadek Jehowy REL.

Zeuge Jehovas

wystąpić jako świadek

als Zeuge auftreten

wzywać kogoś na świadka

jdn als Zeugen vorladen

powołać kogoś na świadka

jdn als [o. zum] Zeugen anrufen

2. świadek (osoba współobecna):

świadek

Zeuge(Zeugin) r.m. (r.ż.)

być świadkiem czegoś

Zeuge von etw sein

przy świadkach

vor Zeugen

bez świadków

ohne Zeugen

biorę cię na świadka, że...

du bist [mein] Zeuge, dass ...

Bóg mi świadkiem! podn.

bei Gott

Bóg mi świadkiem! podn.

so wahr ich lebe!

świadczenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [ɕfjattʃeɲe] RZ. r.n.

1. świadczenie (wykonywanie):

świadczenie usług

Ausführung r.ż. von Dienstleistungen

2. świadczenie PR.:

świadczenie

Leistung r.ż.

świadczenie wzajemne

Gegenleistung r.ż.

skarga o zwrot nienależnego świadczenia

Rückgriffskondiktion r.ż.

3. świadczenie zwykle l.mn. ADM.:

świadczenie (obowiązkowe usługi)

Leistungen r.ż. l.mn.

świadczenie (pomoc materialna)

Unterstützung r.ż.

świadczenie (pomoc materialna)

Unterhalt r.m.

świadczenia socjalne

Sozialleistungen r.ż. l.mn.

świadczenia pozapłacowe

Lohnnebenleistungen r.ż. l.mn.

świadczenia rzeczowe

Sachleistungen r.ż. l.mn.

świadczenia w naturze

Naturalleistungen r.ż. l.mn.

doświadczalny [doɕfjattʃalnɨ] PRZYM.

1. doświadczalny (przeznaczony do doświadczeń):

doświadczalny stacja

Versuchs-

pilot doświadczalny

Testpilot r.m.

królik doświadczalny

Versuchskaninchen r.n.

2. doświadczalny (empiryczny):

doświadczalny

empirisch podn.

przyświadczać <‑cza> [pʃɨɕfjattʃatɕ], przyświadczyć [pʃɨɕfjattʃɨtɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk. podn.

przyświadczać

bezeugen

każdy przyświadczy, że nauka języka fińskiego jest trudna

jeder bezeugt, dass es schwierig ist, Finnisch zu lernen

świadomy [ɕfjadomɨ] PRZYM. podn.

1. świadomy (zdający sobie sprawę):

być świadomym czegoś

sich C. einer Sache D. bewusst sein

2. świadomy (zamierzony):

świadomy decyzja, wybór

bewusst

świadkować <‑kuje; cz. prz. ‑kuj> [ɕfjatkovatɕ] CZ. cz. nieprzech. pot.

świadkować

Trauzeuge [o. Trauzeugin] sein

świadkować na ślubie

Trauzeuge bei einer Hochzeit sein

świadectwo <D. ‑wa, l.mn. ‑wa> [ɕfjadetstfo] RZ. r.n.

1. świadectwo ADM. (dokument):

świadectwo

Zeugnis r.n.

świadectwo szkolne

Schulzeugnis r.n.

świadectwo dojrzałości

Reifezeugnis r.n.

świadectwo niekaralności

Führungszeugnis r.n.

świadectwo ślubu/urodzenia/zgonu

Heirats-/Geburts-/Sterbeurkunde r.ż.

świadectwo lekarskie

ärztliches Attest r.n.

świadectwo szczepień

Impfschein r.m.

świadectwo szczepień

Impfpass r.m.

wystawić komuś jakieś świadectwo

jdm ein Zeugnis ausstellen

wystawić czemuś złe świadectwo

etw C. ein schlechtes Zeugnis ausstellen

2. świadectwo (fakt):

świadectwo

Beweis r.m.

świadectwo

Zeugnis r.n.

być świadectwem czegoś podn.

Zeugnis von etw sein

3. świadectwo FIN.:

świadectwo

Schein r.m.

świadectwo

Bescheinigung r.ż.

świadectwo subskrypcji na nowe akcje

Zeichnungsschein r.m.

świadectwo tymczasowe

Zwischenschein r.m.

doświadczalnie [doɕfjattʃalɲe] PRZYSŁ.

doświadczalnie

empirisch podn.

doświadczalnie

experimentell