Tłumaczenia dla hasła „vyraziť“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

wyrazić [vɨraʑitɕ]

wyrazić f. dk. od wyrażać

Zobacz też wyrażać

I . wyrażać <‑ża> [vɨraʒatɕ] CZ. cz. przech.

1. wyrażać < f. dk. wyrazić> podn. (wypowiadać):

wyrażać zgodę na coś

zu etw seine Zustimmung geben [o. erteilen]

wyrażać coś słowami

etw mit Worten ausdrücken

wyrażać swoje zdanie

seine Meinung ausdrücken [o. kundtun podn. ]

wyrażać pogląd

die Ansicht vertreten

2. wyrażać < f. dk. wyrazić> podn. (dawać wyraz):

wyrażać swoje rozczarowanie/zadowolenie

seiner Enttäuschung/Zufriedenheit Ausdruck geben [o. verleihen podn. ]

wyrazić komuś podziękowanie

jdm seinen Dank abstatten [o. aussprechen]

wyrazić współczucie

sein Beileid aussprechen

3. wyrażać (być wyrazicielem):

wyrażać opinię

vertreten

4. wyrażać (oznaczać):

natężenie wyraża się w amperach

die Stromstärke r.ż. wird in Ampere gemessen

II . wyrażać <‑ża> [vɨraʒatɕ] CZ. cz. zwr.

1. wyrażać < f. dk. wyrazić> podn. (wypowiadać się):

źle/dobrze się o kimś wyrażać

sich B. über jdn positiv/negativ äußern

2. wyrażać (wysławiać się):

wyrażać

sich B. ausdrücken

że się tak wyrażę

um es mal so auszudrücken

że się tak wyrażę

wenn ich mal so sagen darf

3. wyrażać (znajdować wyraz):

wyrażać się w czymś

in etw C. zum Ausdruck kommen

wyrażać się w czymś

sich B. in etw C. ausdrücken

4. wyrażać pot. (przeklinać):

wyrażać

fluchen

wyrażać

schimpfen

wyraz <D. ‑u, l.mn. ‑y> [vɨras] RZ. r.m.

1. wyraz (słowo):

wyraz

Wort r.n.

2. wyraz (przejaw):

wyraz

Ausdruck r.m.

„z wyrazami szacunku”

„hochachtungsvoll“

„wyrazy współczucia”

„mein [o. unser] [aufrichtiges] Beileid r.n. “

3. wyraz (ekspresja):

wyraz twarzy

Gesichtsausdruck r.m.

bez wyrazu

ausdruckslos

pełen wyrazu

ausdrucksvoll

pełen wyrazu

ausdrucksstark

nad wyraz [inteligentny/piękny]

ausgesprochen [o. außerordentlich] [intelligent/schön]

dawać czemuś wyraz

einer S. C. Ausdruck verleihen

dawać czemuś wyraz

etw zum Ausdruck bringen

środki wyrazu

Ausdrucksmittel ntpl

4. wyraz MAT.:

wyraz

Glied r.n.

I . razić <razi; cz. prz. raź> [raʑitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. razić tylko ndk.:

razić (oślepiać) (światło, słońce, lampa)

blenden

razi mnie w oczy

es blendet mich

2. razić tylko ndk. podn. (obrażać):

razić

stören

razić

schockieren

nikogo nie rażą już długie włosy u mężczyzn

niemand mehr findet lange Haare bei Männern anstößig

nikogo nie rażą już długie włosy u mężczyzn

niemanden mehr stören lange Haare ntpl bei Männern

II . razić <razi; cz. prz. raź> [raʑitɕ] CZ. cz. przech. podn.

1. razić (uderzać):

razić

schlagen

razić

treffen

2. razić (powodować porażenie):

razić

schlagen

razić

treffen

został rażony piorunem

er wurde vom Blitz getroffen

padł [lub stanął] [lub zamilkł] jak rażony gromem [lub piorunem]

er fiel [o. blieb stehen] [o. verstummte] wie vom Blitz getroffen

urazić [uraʑitɕ]

urazić f. dk. od urażać

Zobacz też urażać

I . urażać <‑ża; f. dk. urazić> [uraʒatɕ] CZ. cz. przech. podn.

1. urażać (ranić):

urażać

verletzen

2. urażać (obrażać):

urażać kogoś swoją uwagą

jdn mit einer Bemerkung verletzen [o. kränken]

urazić czyjąś ambicję

jds Ehrgeiz verletzen

II . urażać <‑ża; f. dk. urazić> [uraʒatɕ] CZ. cz. zwr. podn.

1. urażać (ranić się):

urażać

sich verletzen

2. urażać (obrażać się):

urażać

verletzt [o. gekränkt] werden

zrazić [zraʑitɕ]

zrazić f. dk. od zrażać

Zobacz też zrażać

I . zrażać <‑ża; f. dk. zrazić> [zraʒatɕ] CZ. cz. przech. (zniechęcać)

zrażać kogoś do siebie

es sich C. mit jdm verderben

zrażać kogoś do siebie

jdn gegen sich B. einnehmen

II . zrażać <‑ża; f. dk. zrazić> [zraʒatɕ] CZ. cz. zwr. (zniechęcać się)

zrazić się do kogoś

von jdm enttäuscht werden

zrazić się do czegoś

Gefallen an etw C. verlieren

nie zrażać się niepowodzeniami

sich B. durch Misserfolge nicht entmutigen lassen

zrazik <D. ‑a, l.mn. ‑i> [zraʑik] RZ. r.m.

1. zrazik pot. zdr. od zraz

2. zrazik ANAT.:

zrazik

Läppchen r.n.

Zobacz też zraz

zraz <D. ‑u [lub ‑a], l.mn. ‑y> [zras] RZ. r.m. GASTR.

zraz

Rinderroulade r.ż.

I . narazić [naraʑitɕ] f. dk., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; cz. prz. ‑żaj> CZ. cz. przech.

narażać kogoś na coś

jdn etw C. aussetzen

narażać zdrowie/życie

seine Gesundheit/sein Leben gefährden [o. aufs Spiel setzen przen. ]

II . narazić [naraʑitɕ] f. dk., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; cz. prz. ‑żaj> CZ. cz. zwr.

1. narazić (wystawić się na niebezpieczeństwo):

narażać się na coś

sich B. etw C. aussetzen

2. narazić (rozgniewać):

narazić się komuś

jds Missfallen erregen

obrazić [obraʑitɕ]

obrazić f. dk. od obrażać

Zobacz też obrażać

I . obrażać <‑ża; f. dk. obrazić> [obraʒatɕ] CZ. cz. przech.

1. obrażać (znieważać):

obrażać kogoś czymś

jdn mit etw beleidigen [o. kränken]

2. obrażać (naruszać zasady):

obrażać coś

etw missachten

obrażać coś

gegen etw verstoßen

obrażać czyjeś uczucia religijne

jds religiöse Gefühle verletzen

II . obrażać <‑ża; f. dk. obrazić> [obraʒatɕ] CZ. cz. zwr. (być urażonym)

obrażać

beleidigt [o. gekränkt] sein

obrażać się na kogoś o coś

jdm etw übel nehmen

porazić [poraʑitɕ] f. dk., porażać [poraʒatɕ] <‑ża> CZ. cz. przech.

1. porazić (sparaliżować, obezwładnić):

porazić układ oddechowy

lähmen

strach go poraził

er war vor Angst wie gelähmt

2. porazić (zaatakować):

porazić roślinę

befallen

3. porazić podn. (zadać cios):

porazić

einen Hieb versetzen

zarazić [zaraʑitɕ]

zarazić f. dk. od zarażać

Zobacz też zarażać

I . zarażać <‑ża; f. dk. zarazić> [zaraʒatɕ] CZ. cz. przech.

1. zarażać (infekować):

zarażać

anstecken

zarażać

infizieren

zarażać kogoś ospą

jdn mit [den] Windpocken anstecken

zarażony pacjent

infizierter Patient r.m.

2. zarażać przen. (przekonywać do czegoś):

zarażać kogoś ideą

jdn mit einer Idee anstecken przen.

zarażony czymś

von etw angesteckt

II . zarażać <‑ża; f. dk. zarazić> [zaraʒatɕ] CZ. cz. zwr.

1. zarażać (infekować się):

zarażać

sich B. anstecken [o. infizieren]

zarazić się czymś od kogoś

sich bei jdm mit etw anstecken

2. zarażać przen. (poddawać się jakiejś idei):

zarażać

sich B. anstecken lassen