niemiecko » niderlandzki

ˈFlech·te <Flechte, Flechten> [ˈflɛçtə] RZ. r.ż.

1. Flechte MED.:

2. Flechte BOT.:

korstmos r.n.

3. Flechte podn. (Haarzopf):

Hecht <Hecht(e)s, Hechte> [hɛçt] RZ. r.m.

2. Hecht pot. (Kerl):

3. Hecht SPORT pot. (Hechtsprung):

4. Hecht pot. (schlechte Luft) kein l.mn.:

recht [rɛçt] PRZYSŁ.

Specht <Specht(e)s, Spechte> [ʃpɛçt] RZ. r.m. BIOL.

Knecht <Knecht(e)s, Knechte> [knɛçt] RZ. r.m.

1. Knecht:

2. Knecht (Landarbeiter):

3. Knecht HIST. pej. (Untergebener):

4. Knecht HIST.:

ˈun·echt PRZYM.

ˈAn·recht RZ. r.n.

2. Anrecht (für Theater, Konzert):

abonnement r.n.

Ge·ˈfecht <Gefecht(e)s, Gefechte> [gəˈfɛçt] RZ. r.n. a. przen.

ˈplei·te [ˈpl͜aitə] PRZYM.

2. pleite pot. żart. (blank sein):

Bucht <Bucht, Buchten> [bʊxt] RZ. r.ż.

Docht <Docht(e)s, Dochte> [dɔxt] RZ. r.m.

ficht [fɪçt] CZ.

ficht 3. pers l.poj. präs von fechten¹, fechten²

Zobacz też fechten , fechten

ˈfech·ten2 <ficht, focht, gefochten> [ˈfɛçtn̩] CZ. cz. przech.

3. fechten pot. przen.:

ˈfech·ten1 <ficht, focht, gefochten> [ˈfɛçtn̩] CZ. cz. nieprzech.

3. fechten pot.:

focht [fɔxt] CZ.

focht 3. pers l.poj. cz. prz. von fechten¹, fechten²

Zobacz też fechten , fechten

ˈfech·ten2 <ficht, focht, gefochten> [ˈfɛçtn̩] CZ. cz. przech.

3. fechten pot. przen.:

ˈfech·ten1 <ficht, focht, gefochten> [ˈfɛçtn̩] CZ. cz. nieprzech.

3. fechten pot.:

Gicht1 <Gicht> [gɪçt] RZ. r.ż. kein l.mn.


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski