Tłumaczenia dla hasła „Baugebrechen“ w niemiecko » polski słowniku

gebrẹchen* [gə​ˈbrɛçən] CZ. bezosob. irr podn.

jdm gebricht es an etw C.

nie staje komuś czegoś alt, podn.

obwohl sie viel verdient, gebricht es ihr immer an Geld

choć ona dużo zarabia, brakuje jej zawsze pieniędzy

ra̱debrechen [ˈraːdəbrɛçən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

radebrechen

kaleczyć język

Deutsch/Englisch radebrechen

mówić łamanym niemieckim/angielskim

I . a̱u̱f|brechen CZ. cz. przech. irr

1. aufbrechen Verschluss:

aufbrechen

wyłamywać [f. dk. wyłamać]

ein Auto aufbrechen

włamywać [f. dk. włamać] się do samochodu

die Tür war mit Gewalt aufgebrochen worden

drzwi l.mn. zostały wyważone siłą

2. aufbrechen (auseinander brechen):

aufbrechen Straßendecke

rozkopywać [f. dk. rozkopać]

II . a̱u̱f|brechen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. aufbrechen:

aufbrechen (aufreißen) (Eisdecke)

pękać [f. dk. pęknąć]

aufbrechen (Wunde)

otwierać [f. dk. otworzyć] się

die Wunden brachen in ihm auf a. fig

odnowiły mu się rany r.ż. a. fig

2. aufbrechen:

aufbrechen (sich öffnen) (Knospen)

otwierać [f. dk. otworzyć] się

3. aufbrechen (sich auf den Weg machen):

[zu einer Reise/nach Prag] aufbrechen

wyruszać [f. dk. wyruszyć] [w podróż/do Pragi]

ich glaube, wir müssen aufbrechen

myślę, że musimy ruszać [w drogę]

ich glaube, wir müssen aufbrechen

komu w drogę, temu czas przysł.

I . a̱u̱s|brechen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. ausbrechen (entkommen):

[aus dem Gefängnis] ausbrechen

uciec [z więzienia]

[aus dem Käfig] ausbrechen

wydostać się [z klatki]

2. ausbrechen fig (sich lösen):

aus der Ehe/einer Beziehung ausbrechen

zerwać małżeństwo/związek

3. ausbrechen:

ausbrechen (zur Eruption gelangen) (Vulkan)

wybuchnąć

4. ausbrechen:

ausbrechen (losbrechen) (Krieg, Hass, Seuche)

wybuchać [f. dk. wybuchnąć]

ausbrechen Sturm

zrywać [f. dk. zerwać] się

5. ausbrechen (austreten):

ausbrechen

występować [f. dk. wystąpić]

ihm brach der Schweiß aus

[on] zlał się potem

6. ausbrechen (verfallen in):

in Jubel ausbrechen

zagrzmieć brawami

in Jubel ausbrechen

rozbrzmiewać radością

in Tränen ausbrechen

wybuchnąć płaczem

in Gelächter ausbrechen

parsknąć [lub wybuchnąć] śmiechem

II . a̱u̱s|brechen CZ. cz. przech. irr

1. ausbrechen (herausbrechen):

ausbrechen

wyłamywać [f. dk. wyłamać]

eine Wand ausbrechen

wyburzyć ścianę

sich C. einen Zahn ausbrechen

złamać sobie ząb

2. ausbrechen (erbrechen):

ausbrechen Essen

zwymiotować

Gebrẹchen <‑s, ‑> [gə​ˈbrɛçən] RZ. r.n. podn.

Gebrechen

ułomność r.ż.

Gebrechen

kalectwo r.n.

e̱he|brechen CZ. cz. nieprzech. irr alt, podn.

ehebrechen

cudzołożyć alt

ehebrechen

łamać [f. dk. z‑] wiarę małżeńską podn.

du sollst nicht ehebrechen! REL.

nie cudzołóż!

I . ạb|brechen CZ. cz. przech. irr

1. abbrechen (lösen):

abbrechen Ast

odłamywać [f. dk. odłamać]

abbrechen Blüte

zrywać [f. dk. zerwać]

ein Stück [von etw] abbrechen

odrywać [f. dk. oderwać] kawałek [czegoś]

ich habe mir ein Stück Zahn abgebrochen

odłamałem sobie kawałek zęba

sich C. einen abbrechen pot. (sich ungeschickt anstellen)

zachować się niezręcznie

sich C. einen abbrechen (sich sehr anstrengen)

bardzo się wysilać

sich C. einen abbrechen (sich übertrieben vornehm benehmen)

zachowywać się zbyt dostojnie

nun brich dir mal keinen ab! pot.

nie przesadzaj! pot.

nun brich dir mal keinen ab! pot.

nie szalej! pot.

2. abbrechen (abbauen):

abbrechen Lager, Zelt

zwijać [f. dk. zwinąć]

3. abbrechen (niederreißen):

abbrechen Gebäude

rozbierać [f. dk. rozebrać]

abbrechen Gebäude

wyburzać [f. dk. wyburzyć]

4. abbrechen (beenden):

abbrechen Kontakt, Beziehungen

zrywać [f. dk. zerwać]

abbrechen Spiel, Gespräch

przerywać [f. dk. przerwać]

die geschäftlichen Beziehungen abbrechen

zerwać kontakty służbowe

der Wettkampf wurde mittendrin abgebrochen

zawody przerwano w połowie

5. abbrechen INF.:

abbrechen

anulować

abbrechen

przerwać

ein Programm abbrechen

przerwać działanie programu

die Dateneingabe abbrechen

przerwać wpisywanie danych

II . ạb|brechen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. abbrechen:

abbrechen (kaputtgehen) (Ast, Stückchen)

odłamywać [f. dk. odłamać] się

2. abbrechen:

abbrechen (beendet werden) (Verhandlungen, Kontakte)

urywać [f. dk. urwać] się

ụm|brechen² [ˈ---] CZ. cz. przech. irr

1. umbrechen (umknicken):

umbrechen

łamać [f. dk. z‑]

umbrechen

połamać

2. umbrechen (umpflügen):

umbrechen

przeorać

I . ạn|brechen CZ. cz. nieprzech. irr +sein podn.

anbrechen (beginnen) (Jahreszeit, Tag, Epoche)

nastawać [f. dk. nastać]

die Nacht ist angebrochen

nastała noc r.ż.

was machen wir mit diesem angebrochenen Abend? pot.

co zrobimy z tym rozpoczętym wieczorem?

II . ạn|brechen CZ. cz. przech. irr

1. anbrechen (öffnen):

anbrechen Packung, Flasche, Vorrat

napoczynać [f. dk. napocząć]

anbrechen Packung, Flasche, Vorrat

otwierać [f. dk. otworzyć]

2. anbrechen (teilweise brechen):

anbrechen

nadłamywać [f. dk. nadłamać]

angebrochen sein (Stuhlbein, Knochen)

być lekko złamanym

Aufbrechen RZ.

Hasło od użytkownika

hydraulisches Aufbrechen r.n. TECHNOL.

szczelinowanie hydrauliczne r.n.