Tłumaczenia dla hasła „bandany“ w niemiecko » polski słowniku

Mandạnt(in) <‑en, ‑en; ‑, ‑nen> [man​ˈdant] RZ. r.m.(r.ż.) PR.

Mandant(in)

klient(ka) r.m. (r.ż.) (adwokata)

Banda̱ge <‑, ‑n> [ban​ˈdaːʒə] RZ. r.ż.

Bandage

bandaż r.m.

Bana̱ne <‑, ‑n> [ba​ˈnaːnə] RZ. r.ż.

Banane

banan r.m.

I . bana̱l [ba​ˈnaːl] PRZYM.

banal Frage, Geschichte:

banal

banalny

II . bana̱l [ba​ˈnaːl] PRZYSŁ.

banal klingen:

banal

banalnie

I . bạngen [ˈbaŋən] CZ. cz. nieprzech. podn. (Angst haben)

[um jdn/etw] bangen

być zatrwożonym [lub bać się] [o kogoś/coś] podn.

II . bạngen [ˈbaŋən] CZ. cz. zwr. podn.

1. bangen (sich sorgen):

bangen

bać się

2. bangen REG (sich sehnen):

sich nach jdm bangen

tęsknić za kimś

III . bạngen [ˈbaŋən] CZ. bezosob. podn.

ihm bangt [es] vor etw

on się czegoś obawia [lub boi]

mir bangt davor

obawiam [lub boję] się tego

bạnnen [ˈbanən] CZ. cz. przech.

1. bannen podn. (faszinieren):

bannen Zuschauer

fascynować [f. dk. za‑]

bannen Zuschauer

urzekać [f. dk. urzec ]podn.

das Ereignis bannte die Zuschauer auf ihre Plätze

wydarzenie r.n. to przykuło widzów do miejsc fig

er hat ihr Lächeln auf die Leinwand gebannt fig

uwiecznił jej uśmiech na ekranie

wie gebannt zuhören

słuchać jak zaczarowany

2. bannen:

bannen (abwenden) Gefahr

zażegnywać [f. dk. zażegnać]

bannen (vertreiben) Geister, Teufel

odżegnywać [f. dk. odżegnać]

3. bannen (exkommunizieren):

bannen

ekskomunikować

bannen

obłożyć klątwą

Zobacz też gebannt

I . gebạnnt [gə​ˈbant] PRZYM.

1. gebannt (behext):

gebannt

zaklęty

2. gebannt (bezaubert, gefesselt):

gebannt

urzeczony

gebannt

zafascynowany

II . gebạnnt [gə​ˈbant] PRZYSŁ. (gefesselt)

jdm/etw [wie] gebannt zuschauen

przyglądać się komuś/czemuś jak urzeczony [lub z fascynacją]

sie starrten mich an wie gebannt

wpatrywali się we mnie jak urzeczeni

bạnd [bant] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

band cz. prz. von binden

Zobacz też binden

I . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] CZ. cz. przech.

1. binden (zusammenbinden, fesseln):

binden Gefangenen, Hände

wiązać [f. dk. z‑]

jdn an Händen und Füßen binden

związać komuś ręce i nogi

mir sind die Hände gebunden fig

mam związane ręce fig

2. binden (aneinander befestigen):

binden Kranz, Strauß, Besen

wiązać [f. dk. z‑]

etw zu etw binden

związać coś w coś

Haare zu einem Zopf binden

związać włosy w warkocz

Fichtenzweige zu Kränzen binden

wiązać gałązki świerku w wieńce

3. binden (anbinden, befestigen):

jdn/etw [mit etw] an etw B. binden Boot, Gefangenen

przywiązać kogoś/coś [czymś] do czegoś

einen Menschen mit einer Leine an einen Baum binden

przywiązać człowieka sznurem do drzewa

4. binden (zubinden):

binden Schleife, Schnürsenkel

zawiązywać [f. dk. zawiązać]

kannst du mir bitte die Schürze hinten binden?

możesz mi proszę zawiązać z tyłu fartuch?

etw um etw binden Krawatte

zawiązać coś na czymś

ein Tuch um den Kopf binden

zawiązać chustkę na głowie

5. binden (herstellen):

ein Fass binden

pobijać beczkę

6. binden (verpflichten):

jdn [an etw B.] binden

zobowiązywać [f. dk. zobowiązać] kogoś [do czegoś]

mein Versprechen bindet mich

jestem zobowiązany obietnicą

mein Versprechen bindet mich

wiąże mnie obietnica r.ż. fig

ein Vertrag bindet immer beide Seiten

umowa r.ż. zobowiązuje zawsze obie strony

eine bindende Zusage machen

dawać [f. dk. dać] wiążące przyrzeczenie fig

7. binden (eine Gefühlsbindung schaffen):

binden

wiązać

binden

jednoczyć

es bindet mich nichts mehr an diese Stadt

nic już nie wiąże mnie z tym miastem fig

8. binden:

binden CHEM., PHYS, GASTR. Soße

wiązać

Gaswolken mit einem Wasservorhang binden

neutralizować chmury gazu zasłoną wodną

9. binden (anlegen):

Kapital binden

inwestować kapitał

10. binden (mit einem Einband versehen):

binden Buch

oprawiać [f. dk. oprawić]

11. binden LIT.:

Wörter durch einen Rheim binden

ułożyć słowa w rym

in gebundener Rede

wierszem

II . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] CZ. cz. nieprzech.

binden

wiązać

binden

spajać [f. dk. spoić]

dieser Klebstoff bindet gut

ten klej r.m. dobrze wiąże

III . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] CZ. cz. zwr.

1. binden (eine Beziehung eingehen):

sich [an jdn] binden

wiązać [f. dk. z‑] się [z kimś] fig

ich möchte mich momentan nicht binden

nie chciałbym się teraz [z nikim] wiązać fig

2. binden (sich verpflichten):

binden

zobowiązać się