Tłumaczenia dla hasła „ausbröckeln“ w niemiecko » polski słowniku

lo̱s|bröckeln CZ. cz. nieprzech. +sein pot.

losbröckeln

kruszyć się

losbröckeln

rozkruszać [f. dk. rozkruszyć] się

der Verputz bröckelt von der Wand los

tynk r.m. odpada ze ścian

ạb|bröckeln CZ. cz. nieprzech. +sein

abbröckeln (Mauer)

ukruszać [f. dk. ukruszyć] się

abbröckeln (Verputz)

odpadać [f. dk. odpaść]

abbröckeln (Farbe)

łuszczyć się

[von etw] abbröckeln

odpadać [f. dk. odpaść] kawałkami [od czegoś]

a̱u̱s|wickeln CZ. cz. przech.

auswickeln Geschenk:

auswickeln

rozpakować

I . a̱u̱s|brechen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. ausbrechen (entkommen):

[aus dem Gefängnis] ausbrechen

uciec [z więzienia]

[aus dem Käfig] ausbrechen

wydostać się [z klatki]

2. ausbrechen fig (sich lösen):

aus der Ehe/einer Beziehung ausbrechen

zerwać małżeństwo/związek

3. ausbrechen:

ausbrechen (zur Eruption gelangen) (Vulkan)

wybuchnąć

4. ausbrechen:

ausbrechen (losbrechen) (Krieg, Hass, Seuche)

wybuchać [f. dk. wybuchnąć]

ausbrechen Sturm

zrywać [f. dk. zerwać] się

5. ausbrechen (austreten):

ausbrechen

występować [f. dk. wystąpić]

ihm brach der Schweiß aus

[on] zlał się potem

6. ausbrechen (verfallen in):

in Jubel ausbrechen

zagrzmieć brawami

in Jubel ausbrechen

rozbrzmiewać radością

in Tränen ausbrechen

wybuchnąć płaczem

in Gelächter ausbrechen

parsknąć [lub wybuchnąć] śmiechem

II . a̱u̱s|brechen CZ. cz. przech. irr

1. ausbrechen (herausbrechen):

ausbrechen

wyłamywać [f. dk. wyłamać]

eine Wand ausbrechen

wyburzyć ścianę

sich C. einen Zahn ausbrechen

złamać sobie ząb

2. ausbrechen (erbrechen):

ausbrechen Essen

zwymiotować

I . brọ̈ckeln [ˈbrœkəln] CZ. cz. nieprzech.

1. bröckeln +haben:

bröckeln (zerfallen) (Brot, Gestein, Mauer)

kruszyć się

2. bröckeln +sein:

von etw bröckeln (Putz, Stuck)

odpadać [f. dk. odpaść] od czegoś

von etw bröckeln (Farbe)

odchodzić od czegoś

II . brọ̈ckeln [ˈbrœkəln] CZ. cz. przech. (in Stücke zerteilen)

bröckeln Brot

kruszyć [f. dk. po‑]

I . zerbrọ̈ckeln* CZ. cz. przech.

zerbröckeln Brot, Ton:

zerbröckeln

kruszyć [f. dk. po‑]

II . zerbrọ̈ckeln* CZ. cz. nieprzech. +sein

zerbröckeln (Kuchen)

kruszyć [f. dk. po‑] się

zerbröckeln (Mauer, Gestein)

wykruszać [f. dk. wykruszyć] się

a̱u̱s|brüten CZ. cz. przech.

1. ausbrüten (zum Ausschlüpfen bringen):

etw ausbrüten (Vogel)

wysiadywać coś

Hennen brüten die Eier aus

kury r.ż. l.mn. wysiadują jajka

2. ausbrüten pot. (aushecken):

ausbrüten Plan

knuć [f. dk. u‑]

a̱u̱s|bügeln CZ. cz. przech.

1. ausbügeln (glätten):

ausbügeln

wyprasować

2. ausbügeln pot. (bereinigen):

ausbügeln Angelegenheit

wyprostować pot.

I . a̱u̱s|breiten CZ. cz. przech.

1. ausbreiten (hinlegen):

ausbreiten Landkarte, Stadtplan

rozkładać [f. dk. rozłożyć]

ausbreiten Decke

rozściełać [f. dk. rozesłać]

etw [vor jdm] ausbreiten

coś [przed kimś] rozłożyć

er breitete seine Ware vor uns aus

[on] rozłożył przed nami swój towar

2. ausbreiten fig (darlegen):

seine Pläne [vor jdm] ausbreiten

przedstawić [komuś] swoje plany

sein Leben vor jdm ausbreiten

opowiedzieć komuś o swoim życiu

3. ausbreiten (ausstrecken):

ausbreiten Flügel

rozpościerać

die Arme ausbreiten

rozłożyć ramiona

der Baum breitet seine Äste [o. Zweige] aus

drzewo r.n. rozkłada swoje gałęzie

II . a̱u̱s|breiten CZ. cz. zwr.

1. ausbreiten (sich erstrecken):

ausbreiten

rozciągać się

2. ausbreiten (übergreifen):

sich [auf etw B. o C.] ausbreiten (Feuer, Seuche)

rozprzestrzeniać [f. dk. rozprzestrzenić] się [na coś]

sich [auf etw B. o C.] ausbreiten (Krieg)

eskalować

3. ausbreiten:

ausbreiten (sich verbreiten) (Unkraut)

rozprzestrzeniać [f. dk. rozprzestrzenić] się

ausbreiten (Nachricht)

rozchodzić [f. dk. rozejść się] się

4. ausbreiten pot. (sich breit machen):

ausbreiten

rozkładać [f. dk. rozłożyć] się

sie breitet sich gern auf dem Sofa aus

[ona] chętnie rozkłada się na kanapie

5. ausbreiten fig (sich über etwas verbreiten):

über ihr Aussehen kann sie sich stundenlang ausbreiten

nad jej wyglądem można się rozwodzić godzinami podn.

a̱u̱s|bringen CZ. cz. przech. irr

1. ausbringen ROLN. (verteilen):

ausbringen

rozdzielać [f. dk. rozdzielić]

2. ausbringen NAUT. (zu Wasser lassen):

ausbringen

spuszczać [f. dk. spuścić]

3. ausbringen Trinkspruch:

ausbringen

wznosić [f. dk. wznieść]

I . a̱u̱s|brennen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. ausbrennen (Feuer):

ausbrennen

wypalać [f. dk. wypalić] się

2. ausbrennen (Gebäude, Auto):

ausbrennen

spalać [f. dk. spalić] się

II . a̱u̱s|brennen CZ. cz. przech. irr (wegätzen)

ausbrennen Warze

wypalać [f. dk. wypalić]

a̱u̱s|buddeln [ˈaʊsbʊdəln] CZ. cz. przech. REG pot.

ausbuddeln

wykopywać [f. dk. wykopać]

Fẹlsblock <‑[e]s, ‑blöcke> RZ. r.m., Fẹlsbrocken RZ. r.m. <‑s, ‑>

Felsblock

bryła r.ż. skalna

ạb|fackeln CZ. cz. przech.

1. abfackeln TECHNOL.:

abfackeln

spalać [f. dk. spalić] zbędne gazy

2. abfackeln pot. (abbrennen):

abfackeln

spalać [f. dk. spalić]

abfackeln

puszczać [f. dk. puścić] z dymem pot.

ạb|wickeln CZ. cz. przech.

1. abwickeln (herunterwickeln):

abwickeln Verband, Knäuel

odwijać [f. dk. odwinąć]

abwickeln Garn, Kabel

rozwijać [f. dk. rozwinąć]

die Wolle von der Spule abwickeln

rozmotać wełnę ze szpulki

etw [von einer Rolle] abwickeln

rozwijać [f. dk. rozwinąć] coś [z rolki]

2. abwickeln (erledigen):

abwickeln Auftrag, Veranstaltung

realizować [f. dk. z‑]

abwickeln Geschäft

załatwiać [f. dk. załatwić]

3. abwickeln (liquidieren):

abwickeln Firma

likwidować [f. dk. z‑]