Tłumaczenia dla hasła „schleigen“ w niemiecko » polski słowniku

I . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. przech.

1. schleifen (ziehen):

jdn/etw zur Tür schleifen

ciągnąć [f. dk. po‑] kogoś/coś do drzwi

den schweren Koffer über den Bahnsteig schleifen

wlec ciężką walizkę po peronie pot.

2. schleifen fig (zum Mitkommen überreden):

sie hat ihre kleine Schwester mit in die Disko geschleift

zaciągnęła [lub zawlokła] swoją młodszą siostrę do dyskoteki pot.

jdn ins Kino schleifen fig

zaciągnąć kogoś do kina pot.

3. schleifen (niederreißen):

schleifen

burzyć [f. dk. z‑]

II . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. nieprzech.

1. schleifen +haben o sein (reiben):

[an etw C.] schleifen (Fahrradkette, Blech)

trzeć [o coś]

die Kupplung schleifen lassen

trzeć sprzęgło

die Kette schleift am Schutzblech

łańcuch r.m. obciera błotnik

2. schleifen +haben o sein (gleiten):

[auf dem Boden] schleifen (Kleid)

ciągnąć się [po ziemi]

die Schleppe schleift über den Fußboden

tren r.m. ciągnie się po ziemi

etw schleifen lassen pot.

odpuścić sobie coś pot.

du kannst deine Arbeit nicht länger schleifen lassen

nie możesz dłużej zaniedbywać swojej pracy

schle̱i̱men CZ. cz. nieprzech.

1. schleimen (Schleim absondern):

schleimen

wydzielać [f. dk. wydzielić] śluz [lub flegmę]

2. schleimen pej.:

schleimen

kadzić [f. dk. pod‑] komuś fig pot.

bei jdm schleimen

schlebiać komuś

bei jdm schleimen

podlizywać [f. dk. podlizać] się pot.

schwe̱i̱gen <schweigt, schwieg, geschwiegen> [ˈʃvaɪgən] CZ. cz. nieprzech.

schweigen (Person):

schweigen

milczeć

schweig!

milcz!

sie schwieg zu diesen Vorwürfen

[ona] nie zareagowała [lub odpowiedziała] na te zarzuty

dazu/darüber schwieg er

o tym/na ten temat on milczał [lub nic nie mówił]

kannst du schweigen?

czy możesz zamilknąć?

wir schwiegen aus Höflichkeit

nic nie mówiliśmy z grzeczności

als die Waffen schwiegen fig podn.

kiedy ucichły strzały r.m. l.mn.

zwroty:

ich schweige wie ein Grab

będę milczeć jak grób r.m. fig

ganz zu schweigen von ...

nie mówiąc już o...

I . schle̱i̱chen <schleicht, schlich, geschlichen> [ˈʃlaɪçən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. schleichen (sich heimlich bewegen):

schleichen

skradać się

ums Haus schleichen

skradać się wkoło domu

2. schleichen (langsam fahren/gehen):

schleichen

wlec [f. dk. do‑] się a. pot.

die Zeit schleicht fig

czas r.m. się wlecze pot.

II . schle̱i̱chen <schleicht, schlich, geschlichen> [ˈʃlaɪçən] CZ. cz. zwr.

sich aus dem Haus schleichen

wymykać [f. dk. wymknąć] się z domu

heimlich schlich er sich in die Küche

potajemnie zakradł się do kuchni

schleich dich! poł. niem., austr.

spływaj! pot.

schleich dich! poł. niem., austr.

spadaj! pot.

sich aus der Verantwortung schleichen fig

wykręcić się od odpowiedzialności pot.

Schwe̱i̱gen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n.

Schweigen

milczenie r.n.

das Schweigen brechen

przerywać [f. dk. przerwać] milczenie

jdn zum Schweigen bringen (jdn einschüchtern)

zamknąć komuś usta fig

jdn zum Schweigen bringen (jdn töten)

zabić kogoś

zwroty:

es herrscht Schweigen im Walde pot.

cicho [lub cisza r.ż. ] jak makiem zasiał

es herrscht Schweigen im Walde pot.

zapanowała cisza

sich in Schweigen hüllen

kompletnie się nie odzywać

schle̱i̱chend PRZYM. attr

schleichend Krankheit

zbliżający się

schleichend Inflation

pełzający fig

schleichend Gift

wolno działający

Schle̱i̱er <‑s, ‑> [ˈʃlaɪɐ] RZ. r.m.

1. Schleier (für Gesicht, Kopf):

Schleier

welon r.m.

alles wie durch einen Schleier sehen

widzieć wszystko jak przez mgłę

den Schleier von etw lüften podn.

uchylać [f. dk. uchylić] rąbka tajemnicy

den Schleier des Vergessens über etw breiten podn.

puszczać [f. dk. puścić] coś w niepamięć

2. Schleier FOTO:

Schleier

zadymienie r.n.

3. Schleier (Dunst):

Schleier

welon r.m. mgły podn.

Schle̱i̱fe <‑, ‑n> [ˈʃlaɪfə] RZ. r.ż.

1. Schleife:

Schleife (Knoten)

kokard[k]a r.ż.

Schleife (am Kranz)

szarfa r.ż.

2. Schleife (Kurve):

Schleife

pętla r.ż.

3. Schleife → Schlitterbahn

Zobacz też Schlitterbahn

Schlịtterbahn <‑, ‑en> RZ. r.ż. REG

Schlitterbahn

ślizgawka r.ż.

Schle̱i̱fer(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> RZ. r.m.(r.ż.)

1. Schleifer (Facharbeiter):

Schleifer(in)

szlifierz r.m.

2. Schleifer sl WOJSK. (Ausbilder):

Schleifer(in)

instruktor r.m.

3. Schleifer (Tanz):

Schleifer(in)

schleifer r.m. (odmiana walca)

Schle̱i̱mer(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [ˈʃlaɪmɐ] RZ. r.m.(r.ż.) pej.

Schleimer → Schleicher(in)

schle̱i̱mig [ˈʃlaɪmɪç] PRZYM.

1. schleimig MED.:

schleimig Absonderung

śluzowaty

2. schleimig (glitschig):

schleimig Schnecke

śliski

3. schleimig pej. (unterwürfig):

schleimig

uniżony

schleimig

lizusowski pej. pot.