Tłumaczenia dla hasła „verleumnung“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

Verle̱u̱mdung <‑, ‑en> RZ. r.ż. a. PR.

Verleumdung

oszczerstwo r.n.

verle̱u̱mden* [fɛɐ̯​ˈlɔɪmdən] CZ. cz. przech.

verleumden

oczerniać [f. dk. oczernić]

verle̱u̱gnen* CZ. cz. przech.

jdn/etw verleugnen

wypierać [f. dk. wyprzeć] się kogoś/czegoś

nicht verleugnen können, dass ...

nie móc zaprzeczyć, że...

es lässt sich nicht verleugnen, dass ...

nie da się zaprzeczyć, że...

er hat sich verleugnen lassen

kazał powiedzieć, że go nie ma

Verle̱gung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

1. Verlegung (Verschiebung):

Verlegung

przesunięcie r.n.

jdn um Verlegung eines Termins bitten

prosić kogoś o przesunięcie terminu

2. Verlegung:

Verlegung (das Legen: von Fliesen, Parkett, Laminat)

układanie r.n.

Verlegung (von Kabeln)

kładzenie r.n.

3. Verlegung:

Verlegung (Umquartierung: von Patienten, Behörden)

przeniesienie r.n.

Verlegung (von Truppen)

przemieszczenie r.n.

Verlẹtzung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

1. Verletzung (Wunde):

Verletzung

rana r.ż.

innere Verletzung

obrażenie r.n. wewnętrzne

er ist seinen schweren Verletzungen erlegen

zmarł na skutek odniesionych ciężkich ran

2. Verletzung bez l.mn. (das Nichtbefolgen):

die Verletzung der Bestimmungen

naruszenie r.n. uzgodnień

Verletzung des Garantieversprechens

naruszenie r.n. [lub złamanie r.n. ] gwarancji

Verletzung der Privatsphäre/des Urheberrechts

naruszenie sfery prywatnej/prawa autorskiego

Verletzung eines Vertrages/von Warenzeichen

naruszenie umowy/znaku towarowego

3. Verletzung (Beleidigung):

Verletzung

obraza r.ż.

Verle̱i̱hung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

1. Verleihung bez l.mn.:

Verleihung (das Verleihen: von Geld, Buch)

użyczenie r.n.

Verleihung (das Verleihen: von Geld, Buch)

pożyczenie r.n.

Verleihung (gegen Gebühr)

wypożyczenie r.n.

2. Verleihung (Zuerkennung):

Verleihung

nadanie r.n.

Verleihung

przyznanie r.n.

3. Verleihung (Akt):

Verleihung

akt r.m. nadania

Verle̱i̱tung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

Verleitung

nakłonienie r.n.

Verleitung

skłonienie r.n.

verlẹrnen* CZ. cz. przech.

verlernen

zapominać [f. dk. zapomnieć]

Sẹlbstverleugnung <‑, bez l.mn. > RZ. r.ż.

Selbstverleugnung

samowyparcie r.n.

Verle̱u̱mder(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> RZ. r.m.(r.ż.)

Verleumder(in)

oszczerca r.m.

verle̱ben* CZ. cz. przech.

1. verleben (verbringen):

verleben Zeit, Urlaub

spędzać [f. dk. spędzić]

2. verleben pot. (verbrauchen):

verleben

spożytkować

I . verle̱gen¹ PRZYM. PRZYM.

verlegen (beschämt) Mensch

zmieszany

verlegen (unsicher) Person, Blick, Lächeln

zakłopotany

verlegen (verklemmt) Schweigen

kłopotliwy

(schüchtern) verlegen werden

zmieszać się

zwroty:

er ist stets um Geld verlegen

on wiecznie nie ma pieniędzy

die ist nie um eine Ausrede verlegen

ona zawsze ma jakąś wymówkę

II . verle̱gen¹ PRZYM. PRZYSŁ.

verlegen dastehen, sagen, sehen:

verlegen

z zakłopotaniem [lub zażenowaniem]

verlegen zu Boden sehen

spoglądać z zakłopotaniem w podłogę

I . verle̱sen* CZ. cz. przech. irr

1. verlesen:

verlesen Namen

wyczytywać [f. dk. wyczytać]

verlesen Text, Liste

odczytywać [f. dk. odczytać]

verlesen Text, Liste

czytać [f. dk. prze‑] na głos

2. verlesen Gemüse, Körner:

verlesen

przebierać [f. dk. przebrać]

II . verle̱sen* CZ. cz. zwr. irr

verlesen

mylić [f. dk. po‑] się w czytaniu

da musst du dich doch verlesen haben!

musiałeś źle przeczytać!

verle̱i̱den* CZ. cz. przech.

1. verleiden (vergällen):

jdm etw verleiden

obrzydzać [f. dk. obrzydzić] komuś coś

2. verleiden CH, poł. niem. (zuwider werden):

ihr ist die Freude am Tanzen verleidet

straciła przyjemność w tańczeniu

verle̱i̱hen* CZ. cz. przech. irr

1. verleihen:

verleihen (borgen, leihen)

pożyczać [f. dk. pożyczyć]

verleihen (gegen Entgelt)

wypożyczać [f. dk. wypożyczyć]

etw an jdn verleihen

coś komuś wypożyczać [f. dk. wypożyczyć]

ich habe das Buch an Susanne verliehen

pożyczyłam książkę Zuzannie

2. verleihen (zuerkennen):

verleihen Orden, Titel

nadawać [f. dk. nadać]

verleihen Preis

przyznawać [f. dk. przyznać]

der Hauptpreis wurde an sie verliehen

przyznano jej główną nagrodę

3. verleihen podn. (geben, verschaffen):

jdm Kraft verleihen

dać komuś siłę

die Wut verlieh ihm neue Kräfte

złość r.ż. dodaje mu sił

etw C. Nachdruck verleihen

kłaść na coś nacisk

er verlieh seiner Empörung Ausdruck

dał wyraz swojemu oburzeniu

verle̱i̱ten* CZ. cz. przech.

verleiten

skłaniać [f. dk. skłonić]

verleiten

nakłaniać [f. dk. nakłonić]

jdn zum Glücksspiel verleiten

nakłaniać [f. dk. nakłonić] kogoś do gry hazardowej

das schöne Wetter hat uns zu einem Picknick verleitet fig

piękna pogoda r.ż. skusiła nas na piknik

I . verlẹtzen* [fɛɐ̯​ˈlɛtsən] CZ. cz. przech.

1. verletzen (verwunden):

verletzen

kaleczyć [f. dk. s‑]

jdn/ein Tier [am Kopf] verletzen

ranić [f. dk. z‑] kogoś/zwierzę [w głowę]

schwer/leicht verletzt

ciężko/lekko ranny

2. verletzen (kränken):

verletzen

obrazić

verletzen jds Eitelkeit, Stolz

urazić

verletzen jds Gefühle

ranić [f. dk. z‑ ]fig

3. verletzen (nicht befolgen):

verletzen Vorschrift, Vertrag, Grenze

naruszać [f. dk. naruszyć]

verletzen Recht

pogwałcić

ein Gesetz/die Sitten verletzen

naruszyć ustawę/obyczaje

das verletzt den guten Geschmack

to psuje dobry smak

II . verlẹtzen* [fɛɐ̯​ˈlɛtsən] CZ. cz. zwr.

sich [an der Hand] verletzen

skaleczyć się [w rękę]