Tłumaczenia dla hasła „aufhäufeln“ w niemiecko » polski słowniku

I . a̱u̱f|häufen CZ. cz. przech.

aufhäufen Erde

sypać [f. dk. u‑ ][lub usypywać [f. dk. usypać ]] na kupę

aufhäufen Paletten

składać na stertę

II . a̱u̱f|häufen CZ. cz. zwr.

aufhäufen

nagromadzać [f. dk. nagromadzić] się

seine Schulden haben sich erheblich aufgehäuft

jego długi r.m. l.mn. znacznie się namnożyły

I . a̱u̱f|hauen CZ. cz. przech. irr

aufhauen

rozbijać [f. dk. rozbić]

II . a̱u̱f|hauen CZ. cz. nieprzech. irr pot.

aufhauen

walić [f. dk. walnąć ]pot.

a̱u̱s|schaufeln CZ. cz. przech.

1. ausschaufeln Graben:

ausschaufeln

wykopywać [f. dk. wykopać]

ein Grab/eine Grube ausschaufeln

wykopywać grób/dół

2. ausschaufeln (herausholen):

ausschaufeln

wygrzebywać [f. dk. wygrzebać]

ausschaufeln

wyciągać [f. dk. wyciągnąć]

für so einen Teich muss ganz schön viel Erde ausgeschaufelt werden

na taki staw trzeba wygrzebać całkiem sporo ziemi

I . scha̱u̱feln CZ. cz. nieprzech.

schaufeln

przesypywać szuflą

schaufeln

machać łopatą pot.

sie schaufelten wie die Verrückten

szuflowali jak szaleni pot.

II . scha̱u̱feln CZ. cz. przech.

1. schaufeln Sand, Schnee:

schaufeln

szuflować pot.

2. schaufeln Loch, Grab:

schaufeln

kopać [f. dk. wy‑]

I . a̱u̱f|haben CZ. cz. przech. irr pot.

1. aufhaben (geöffnet haben):

aufhaben Geschäft

być otwartym

das Kind hatte die Augen schon auf

dziecko r.n. miało już otwarte oczy

2. aufhaben (aufgesetzt haben):

aufhaben Hut, Brille

mieć na sobie

3. aufhaben (als Aufgabe bekommen haben):

heute haben wir nichts auf

dziś nic nie mamy zadane

heute haben wir viel auf

dziś mamy dużo zadane

II . a̱u̱f|haben CZ. cz. nieprzech. irr pot. (Banken)

aufhaben

urzędować

aufhaben

być otwartym

das Geschäft hat schon ab sieben Uhr auf

sklep r.m. jest otwarty już od siódmej

a̱u̱f|hacken CZ. cz. przech.

aufhacken (mit einer Hacke)

rozbijać [f. dk. rozbić]

aufhacken (mit dem Schnabel)

rozłupywać [f. dk. rozłupać]

a̱u̱f|halsen [ˈaʊfhalzən] CZ. cz. przech. pot.

jdm etw aufhalsen

zwalać [f. dk. zwalić] komuś coś na kogoś pot.

sich C. etw aufhalsen

brać [f. dk. wziąć] sobie coś na głowę pot.

I . a̱u̱f|halten CZ. cz. przech. irr

1. aufhalten a. fig (am Weiterkommen hindern):

aufhalten Person, Fahrzeug

zatrzymywać [f. dk. zatrzymać]

aufhalten Verkehr

wstrzymywać [f. dk. wstrzymać]

2. aufhalten (stören):

aufhalten

przeszkadzać

ich will dich nicht länger aufhalten

nie chcę ci dłużej przeszkadzać

3. aufhalten (öffnen, offen hinhalten):

aufhalten Hand

wyciągać [f. dk. wyciągnąć]

aufhalten Tür

otwierać [f. dk. otworzyć]

seine Tasche aufhalten

otwierać [f. dk. otworzyć] torbę

II . a̱u̱f|halten CZ. cz. zwr. irr

1. aufhalten (verweilen):

sich in der Wohnung/im Garten aufhalten

przebywać w mieszkaniu/ogrodzie

sich drei Tage in Krakau aufhalten

zatrzymywać [f. dk. zatrzymać] się na trzy dni w Krakowie

sich einige Jahre in Wien aufhalten

mieszkać kilka lat w Wiedniu

2. aufhalten (sich beschäftigen):

sich bei einem Punkt aufhalten

tkwić [f. dk. u‑] w jakimś punkcie

wir können uns nicht länger mit/bei diesen Einzelheiten aufhalten

nie możemy się dłużej zajmować tymi szczegółami

3. aufhalten (sich weiterhin befassen):

sich mit jdm/etw aufhalten

zajmować [f. dk. zająć] się kimś/czymś

4. aufhalten (sich abfällig äußern):

aufhalten

obmawiać [f. dk. obmówić ]pot.

sie halten sich wieder über ihn auf

oni znów go obmawiają

a̱u̱f|helfen CZ. cz. nieprzech. irr

1. aufhelfen (beim Aufstehen):

aufhelfen

pomagać [f. dk. pomóc] podnieść się

jdm aus dem Bett aufhelfen

pomagać komuś podnieść się z łóżka

2. aufhelfen fig (unterstützen):

aufhelfen

wspierać [f. dk. wesprzeć]

er hat mir aufgeholfen, als ich glaubte völlig am Ende zu sein

[on] wyciągnął mnie z biedy, kiedy myślałem, że już po mnie pot.

3. aufhelfen (aufbessern):

aufhelfen

polepszać [f. dk. polepszyć]

aufhelfen

wydźwignąć się

seinem Einkommen durch einen Nebenjob aufhelfen

zwiększyć swoje zarobki poprzez dodatkową pracę

das Lob ihrer Kollegen hilft ihrem Ego auf

pochwały r.ż. l.mn. ze strony kolegów poprawiają jej ego

a̱u̱f|heulen CZ. cz. nieprzech.

1. aufheulen a. pot.:

aufheulen (plötzlich heulen) (Kind, Tier, Sirene)

zawyć a. pot.

vor Wut/Schmerz aufheulen

zawyć ze złości/z bólu

2. aufheulen:

aufheulen (laut tönen) (Sturm)

zagrzmieć

aufheulen (Motor)

zawyć pot.

aufheulen (Motor)

zawarczeć

seinen Motor [bei Rot] aufheulen lassen

zawyć [lub zaryczeć] silnikiem [na czerwonym świetle]

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

niemiecki

Die blasse Färbung kommt durch Aufhäufeln von Erde und Überstülpen mit Blechrohren zustande, was die Chlorophyllbildung durch Lichtmangel beeinträchtigt (Vergeilung).

de.wikipedia.org