Tłumaczenia dla hasła „herausrupfen“ w niemiecko » polski słowniku

hera̱u̱s|tröpfeln CZ. cz. nieprzech. +sein pot.

herauströpfeln

kapać [skądś]

herauströpfeln

wyciekać [f. dk. wyciec]

hera̱u̱s|greifen CZ. cz. przech. irr

herausgreifen

wybierać [f. dk. wybrać]

einen Schüler aus der Klasse herausgreifen

wybrać jednego ucznia z klasy

ein Beispiel herausgreifen

podać jeden z przykładów

ein Zitat herausgreifen

przytoczyć jeden z cytatów

a̱u̱s|rupfen CZ. cz. przech.

ausrupfen

wyskubywać [f. dk. wyskubać]

ausrupfen

wyrywać [f. dk. wyrwać]

die Magd rupfte dem geschlachteten Huhn die Federn aus

służąca r.ż. skubała [zabitą] kurę

I . hera̱u̱s|rücken CZ. cz. przech.

1. herausrücken (nach draußen rücken):

herausrücken Stuhl

wysuwać [f. dk. wysunąć]

2. herausrücken pot. (hergeben):

etw endlich herausrücken

oddać coś wreszcie

etw endlich herausrücken Geld

wybulić wreszcie pot.

rück mal etwas Geld heraus!

daj trochę kasy! pot.

II . hera̱u̱s|rücken CZ. cz. nieprzech. +sein pot.

mit der Sprache herausrücken

zacząć gadać pot.

rück mit der Wahrheit heraus!

gadaj prawdę! pot.

hera̱u̱s|helfen CZ. cz. nieprzech. irr

1. heraushelfen (herauszukommen helfen):

jdm aus dem Bus/Zug heraushelfen

pomagać [f. dk. pomóc] komuś wyjść z autobusu/pociągu

jdm aus dem Mantel heraushelfen

pomóc komuś zdjąć płaszcz

2. heraushelfen (zu überwinden helfen):

jdm aus der Not heraushelfen

wyciągać [f. dk. wyciągnąć] kogoś z tarapatów pot.

jdm aus der Not heraushelfen

pomagać [f. dk. pomóc] komuś pokonać trudności

hera̱u̱s|laufen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

herauslaufen (Person)

wybiegać [f. dk. wybiec]

herauslaufen (Flüssigkeit)

wyciekać [f. dk. wyciec]

hera̱u̱s|werfen CZ. cz. przech. irr

1. herauswerfen (räumlich):

etw herauswerfen

wyrzucać [f. dk. wyrzucić] coś

2. herauswerfen pot. (kündigen):

jdn herauswerfen

wywalać [f. dk. wywalić] kogoś pot.

jdn herauswerfen

zwalniać [f. dk. zwolnić] kogoś

hera̱u̱s|reißen CZ. cz. przech. irr

1. herausreißen (aus etw reißen):

herausreißen Pflanze, Haar, Seite

wyrywać [f. dk. wyrwać]

2. herausreißen fig (aus etw reißen):

jdn aus etw herausreißen aus Arbeit

odrywać [f. dk. oderwać] kogoś od czegoś fig

jdn aus etw herausreißen aus Spiel

odciągać [f. dk. odciągnąć] kogoś od czegoś

jdn aus etw herausreißen aus Schlaf, Träumerei

wyrywać [f. dk. wyrwać] kogoś z czegoś

3. herausreißen pot. (befreien):

herausreißen aus Schwierigkeiten

wyciągać [f. dk. wyciągnąć]

herausreißen aus Kummer

wybawiać [f. dk. wybawić]

4. herausreißen pot.:

herausreißen (wettmachen) (Schulnote)

poprawiać [f. dk. poprawić ]pot.

die Eins im Aufsatz reißt die Drei im Diktat heraus

piątka r.ż. z wypracowania wyrównuje trójkę z dyktanda

hera̱u̱s|ragen CZ. cz. nieprzech.

1. herausragen (Körperteil, Erker, Felsen):

herausragen

wystawać

2. herausragen (sich auszeichnen):

[durch etw] herausragen

wyróżniać [f. dk. wyróżnić] się [czymś]

hera̱u̱s|reden CZ. cz. zwr.

sich [mit etw/auf etw B.] herausreden

wymawiać [f. dk. wymówić] się [czymś] podn.

sich [mit etw/auf etw B.] herausreden

wykręcać [f. dk. wykręcić] się [czymś] pot.

sich damit herausreden, dass ...

wymówić się tym, że... podn.

hera̱u̱s|gucken CZ. cz. nieprzech. pot.

1. herausgucken (heraussehen):

herausgucken

wyglądać [f. dk. wyjrzeć]

aus dem Fenster herausgucken

wyjrzeć przez okno [lub z okna]

2. herausgucken (sichtbar sein):

herausgucken

prześwitywać

dein Unterhemd guckt heraus

twój podkoszulek r.m. prześwituje

hera̱u̱s|rutschen CZ. cz. nieprzech. +sein

1. herausrutschen (herausgleiten):

herausrutschen

wysuwać [f. dk. wysunąć] się

[jdm] aus der Tasche herausrutschen (Geldbeutel)

wysunąć się [komuś] z kieszeni

das Hemd war ihm aus der Hose herausgerutscht

koszula r.ż. wyszła mu ze spodni pot.

2. herausrutschen pot. (ungewollt aussprechen):

jdm herausrutschen (Bemerkung, Wort)

wyrwać się komuś pot.

das ist mir nur so herausgerutscht pot.

tak mi się tylko wyrwało pot.

hera̱u̱s|schlüpfen CZ. cz. nieprzech. +sein

1. herausschlüpfen (nach draussen kommen):

herausschlüpfen

wymykać [f. dk. wymknąć] się

aus einem Mantel/den Schuhen herausschlüpfen

zdejmować [f. dk. zdjąć] płaszcz/buty

es tut mir leid, das ist mir nur so herausgeschlüpft fig

przepraszam, tak mi się tylko wymknęło fig

2. herausschlüpfen (verlassen):

herausschlüpfen

wychodzić [f. dk. wyjść]

das Küken ist [aus dem Ei] herausgeschlüpft

pisklę r.n. wykluło się [z jaja]

I . hera̱u̱s|ziehen CZ. cz. przech. irr

1. herausziehen (nach draußen ziehen):

herausziehen Revolver, Zettel

wyciągać [f. dk. wyciągnąć]

herausziehen Schublade

wysuwać [f. dk. wysunąć]

sein Portmonee aus der Tasche herausziehen

wyjmować [f. dk. wyjąć] [swoją] portmonetkę z torby

jdn aus dem Wasser herausziehen

wyciągnąć kogoś z wody

2. herausziehen (exzerpieren):

einige Antworten aus dem Fragebogen herausziehen

wybierać [f. dk. wybrać] kilka odpowiedzi z ankiety

jdm die Antworten herausziehen

wyciągać [f. dk. wyciągnąć] z kogoś odpowiedzi

II . hera̱u̱s|ziehen CZ. cz. nieprzech. irr

herausziehen

wyprowadzać [f. dk. wyprowadzić] się

sie ist aus Berlin herausgezogen

wyprowadziła się z Berlina

hera̱u̱s|bilden CZ. cz. zwr.

sich [aus etw] herausbilden (Freundschaft)

tworzyć [f. dk. wy‑] się [z czegoś]

hera̱u̱s|deuten CZ. cz. przech. (aus einer größeren Gruppe auswählen)

herausdeuten

wyznaczać [f. dk. wyznaczyć]

herausdeuten

wybierać [f. dk. wybrać]

jdn aus dem Zuschauerkreis herausdeuten

wyznaczyć kogoś z widzów

jdn als Sündenbock herausdeuten

robić [f. dk. z‑] z kogoś kozła ofiarnego

hera̱u̱s|drehen CZ. cz. przech.

herausdrehen Glühbirne, Schraube:

herausdrehen

wykręcać [f. dk. wykręcić]

I . hera̱u̱s|fahren CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. herausfahren:

herausfahren (aus der Garage)

wyjeżdżać [f. dk. wyjechać]

herausfahren (aus dem Bett)

wyskakiwać [f. dk. wyskoczyć]

2. herausfahren:

herausfahren (entschlüpfen) (Wort)

wyrywać [f. dk. wyrwać] się

II . hera̱u̱s|fahren CZ. cz. przech. irr SPORT (durch schnelles Fahren erzielen)

herausfahren Sieg, Rekord

osiągać [f. dk. osiągnąć]

hera̱u̱s|fallen CZ. cz. nieprzech. irr

aus etw C. herausfallen

wypadać [f. dk. wypaść] z czegoś

zwroty:

aus dem üblichen Rahmen herausfallen

odbiegać od normy

herausragend PRZYM.

Hasło od użytkownika

herausragend

wybitny

herausragend

wyróżniający się

herausragend

przewyższający innych