Tłumaczenia dla hasła „stopce“ w niemiecko » polski słowniku

I . stọpfen [ˈʃtɔpfən] CZ. cz. przech.

1. stopfen (hineinzwängen):

voll stopfen Koffer

naładować

etw in die Tasche stopfen

wpychać [f. dk. wepchnąć] coś do torby

2. stopfen (ausbessern):

stopfen Socken, Kleidung

cerować [f. dk. za‑]

3. stopfen (abdichten):

etw mit etw stopfen Ritze

zatkać coś czymś

4. stopfen (füllen):

stopfen Kissen

wypychać [f. dk. wypchać]

stopfen Pfeife

nabijać [f. dk. nabić]

5. stopfen pot. (satt machen):

stopfen

zapchać pot.

jdm das Maul stopfen

zatkać komuś gębę pot.

II . stọpfen [ˈʃtɔpfən] CZ. cz. nieprzech.

1. stopfen (ausbessern):

stopfen

cerować [f. dk. za‑]

2. stopfen (Verstopfung verursachen):

stopfen

wywoływać [f. dk. wywołać] obstrukcję

3. stopfen pot. (schlingen):

stopfen

łykać [f. dk. po‑] łapczywie

I . stọppen [ˈʃtɔpən] CZ. cz. przech.

1. stoppen (anhalten):

stoppen Verkehr, Produktion, Zahlungen

wstrzymywać [f. dk. wstrzymać]

stoppen Verkehr, Produktion, Zahlungen

zatrzymywać [f. dk. zatrzymać]

die Programmausführung stoppen

wstrzymać wykonanie programu

2. stoppen (mit der Stoppuhr messen):

stoppen Zeit

mierzyć [f. dk. z‑] stoperem

einen Lauf stoppen

mierzyć stoperem czas biegu

II . stọppen [ˈʃtɔpən] CZ. cz. nieprzech.

[vor etw C.] stoppen

zatrzymać się [przed czymś]

stọpp [ʃtɔp] WK pot.

stopp!

stop!

stopp!

stój!

Stọpfei <‑[e]s, ‑er> RZ. r.n.

Stopfei

grzybek r.m. do cerowania

Stọpfen <‑s, ‑> [ˈʃtɔpfən] RZ. r.m. REG

Stopfen → Stöpsel

Zobacz też Stöpsel

Stọ̈psel <‑s, ‑> [ˈʃtœpsəl] RZ. r.m.

1. Stöpsel (Pfropfen):

Stöpsel

korek r.m.

Stöpsel

zatyczka r.ż.

2. Stöpsel żart. pot. (Knirps):

Stöpsel

grubasek r.m. a. żart. pot.

Stọppel² <‑s, ‑[n]> [ˈʃtɔpəl] RZ. r.m. austr.

Stoppel → Stöpsel

Zobacz też Stöpsel

Stọ̈psel <‑s, ‑> [ˈʃtœpsəl] RZ. r.m.

1. Stöpsel (Pfropfen):

Stöpsel

korek r.m.

Stöpsel

zatyczka r.ż.

2. Stöpsel żart. pot. (Knirps):

Stöpsel

grubasek r.m. a. żart. pot.

Stọpper <‑s, ‑> RZ. r.m. SPORT

Stopper

środkowy obrońca r.m.

Stopper

stoper r.m.

Stọpp <‑s, ‑s> RZ. r.m.

1. Stopp (Anhalten):

Stopp

zatrzymanie r.n.

2. Stopp:

Stopp (Unterbrechung)

przerwa r.ż.

Stopp (unvorgesehene Einstellung: des Imports, Exports, der Löhne)

przestój r.m.

Stọck¹ <‑[e]s, Stöcke> [ʃtɔk, pl: ˈʃtœkə] RZ. r.m.

1. Stock:

Stock (Astteil)

kij r.m.

Stock (Baumstumpf)

pień r.m.

Stock (Baumstumpf)

pniak r.m.

2. Stock (Pflanze):

Stock

krzak r.m.

über Stock und Stein

na przełaj

über Stock und Stein

przez góry i lasy

3. Stock (Spazierstock):

Stock

laska r.ż.

am Stock gehen pot. (völlig erschöpft sein)

ledwie się trzymać na nogach pot.

am Stock gehen pot. (völlig erschöpft sein)

być wykończonym pot.

am Stock gehen (kein Geld haben)

być bez grosza w kieszeni pot.

am Stock gehen (kein Geld haben)

nie mieć ani centa przy duszy

4. Stock (Skistock):

Stock

kijek r.m. narciarski

5. Stock (Billardstock):

Stock

kij r.m. bilardowy

6. Stock (Taktstock):

Stock

batuta r.ż.

I . stọlz [ʃtɔlts] PRZYM.

1. stolz (von Freude erfüllt):

stolz auf jdn/etw

dumny [z kogoś/czegoś]

der stolze Vater

dumny ojciec r.m.

2. stolz pot. (beträchtlich):

stolz Summe

niezły pot.

3. stolz (imposant):

stolz Gebäude

okazały

4. stolz (hochmütig):

stolz

butny

stolz

wyniosły

II . stọlz [ʃtɔlts] PRZYSŁ. (vor Freude erfüllt)

stolz antworten

dumnie

Store <‑s, ‑s> [stɔː, stoːɐ̯] RZ. r.m. (Vorhang)

Store

stora r.ż.

Store

zasłona r.ż.

Stọrch <‑[e]s, Störche> [ʃtɔrç, pl: ˈʃtœrçə] RZ. r.m. ZOOL.

Storch

bocian r.m.

I . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] CZ. cz. przech.

1. stoßen:

stoßen (schubsen)

[po]pchnąć

stoßen (schubsen)

szturchnąć

stoßen (mit dem Fuß)

kopać [f. dk. kopnąć]

er wurde zur Seite gestoßen

został odepchnięty na bok

sich C. den Kopf an der Wand stoßen

uderzyć się głową o ścianę

jdn vor den Kopf stoßen pot.

urazić kogoś

2. stoßen (stechen):

stoßen

zadać cios

er hat ihm ein Messer in den Arm gestoßen

wbił mu nóż w ramię

ein Loch in etw stoßen

przedziurawiać [f. dk. przedziurawić] coś

3. stoßen (werfen):

stoßen Kugel

pchać [f. dk. pchnąć]

stoßen Stein

rzucać [f. dk. rzucić]

4. stoßen (zerkleinern):

stoßen

zmielić

stoßen

rozgniatać [f. dk. rozgnieść]

stoßen

rozkruszać [f. dk. rozkruszyć]

5. stoßen CH (schieben):

stoßen

popychać

stoßen

pchać [f. dk. pchnąć]

II . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] CZ. cz. nieprzech.

1. stoßen +sein (berühren):

gegen jdn/etw stoßen

zderzyć się z kimś/czymś

sie stieß an [o. gegen] die Scheibe

uderzyła się o szybę

mit dem Kopf gegen die Wand stoßen

uderzyć głową o ścianę

2. stoßen +haben (einen Stoß geben):

mit dem Fuß gegen die Tür stoßen

kopnąć nogą w drzwi

sie stieß mit dem Messer nach ihm

pchnęła go nożem

der Stier stieß mit den Hörnern nach ihm

byk r.m. wziął go na rogi

3. stoßen +sein (grenzen):

an etw B. stoßen

przylegać do czegoś

an etw B. stoßen

stykać się z czymś

4. stoßen +sein (finden):

auf jdn/etw stoßen

natknąć się na kogoś/coś

auf Erdöl stoßen

natrafić na ropę naftową

5. stoßen +sein (sich anschließen):

zu jdm stoßen

przyłączać [f. dk. przyłączyć] się do kogoś

6. stoßen +sein (konfrontiert werden mit):

auf Ablehnung B. stoßen

spotkać się z odmową

auf Widerstand stoßen

napotykać [f. dk. napotkać] na opór

7. stoßen +haben CH (schieben, drücken):

stoßen

przesuwać [f. dk. przesunąć] się

III . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] CZ. cz. zwr.

1. stoßen (sich verletzen):

sich an etw C. stoßen

uderzyć się w [lub o] coś

ich habe mich an dem Schrank gestoßen

uderzyłem się o szafę

ich habe mich am Kopf gestoßen

uderzyłem się w głowę

2. stoßen (Anstoß nehmen):

sich an etw C. stoßen

gorszyć [f. dk. z‑] się czymś