W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

polsko » niemiecki

polski)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

rozkruszać: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
rozjątrzać: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
rozproszyć
rozjazdy: rzeczownik
rozjemczy: przymiotnik i przysłówek
dosuszać: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
obruszać: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
obsuszać: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
ogłuszyć
poruszyć
wzruszyć

Widzisz podobne wyniki: rozkruszyć , rozproszyć , rozjątrzyć , wzruszyć , poruszyć , ogłuszyć , obsuszyć , obruszyć , dosuszyć , rozjemczy i rozjazdy

I . rozkruszać <‑sza> [roskruʃatɕ], rozkruszyć [roskruʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

rozkruszać

zerbröckeln

rozkruszać

zerbröseln

II . rozkruszać <‑sza> [roskruʃatɕ], rozkruszyć [roskruʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

rozkruszać

zerbröckeln

I . rozjątrzać <‑rza> [rozjontʃatɕ], rozjątrzyć [rozjontʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech. podn.

rozjątrzać

erbittern

rozjątrzać

erzürnen

rozjątrzać spór

aufleben lassen

rozjątrzać spór

aufrühren podn.

rozjątrzać stare rany przen.

alte Wunden wieder aufreißen

rozjątrzać stare rany przen.

an alten Wunden rühren

II . rozjątrzać <‑rza> [rozjontʃatɕ], rozjątrzyć [rozjontʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. podn. (rana)

rozjątrzać

eitern

rozjątrzać

schwären podn.

rozproszyć [rosproʃɨtɕ]

rozproszyć f. dk. od rozpraszać

Zobacz też rozpraszać

I . rozpraszać <‑sza; f. dk. rozproszyć> [rospraʃatɕ] CZ. cz. przech.

II . rozpraszać <‑sza; f. dk. rozproszyć> [rospraʃatɕ] CZ. cz. zwr.

1. rozpraszać:

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

sich B. zerstreuen

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

auseinander gehen

2. rozpraszać:

rozpraszać (być rozwiewanym) (chmury)

sich B. verziehen

3. rozpraszać (dekoncentrować się):

rozpraszać

sich B. verzetteln

4. rozpraszać CHEM.:

rozpraszać

sich B. auflösen

rozjazdy [rozjazdɨ] RZ.

rozjazdy l.mn. < D. l.mn. ‑dów> (podróże):

rozjazdy

[häufige] Reisen r.ż. l.mn.

rozjazdy

Reiserei r.ż. pej. pot.

być w rozjazdyach

ständig unterwegs [o. auf Achse pot. ] sein

rozjemczy [rozjemtʃɨ] PRZYM.

1. rozjemczy PR.:

rozjemczy

Schieds-

sąd rozjemczy

Schiedsgericht r.n.

2. rozjemczy podn.:

rozjemczy

Schlichtungs-

misja rozjemcza

Schlichtungsmission r.ż.

I . dosuszać <‑sza> [dosuʃatɕ], dosuszyć [dosuʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech. (usuwać resztki wilgoci)

II . dosuszać <‑sza> [dosuʃatɕ], dosuszyć [dosuʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

1. dosuszać (zostać dosuszonym):

dosuszać

trocken werden

pranie szybko się dosuszyło

die Wäsche r.ż. trocknete schnell

2. dosuszać (dosuszać siebie):

dosuszać

sich B. abtrocknen

dosuszyć się ręcznikiem

sich mit dem Handtuch abtrocknen

I . obruszać <‑sza; cz. prz. ‑aj> [obruʃatɕ], obruszyć [obruʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. obruszać (powodować obsunięcie się czegoś):

obruszać

ins [o. zum] Rutschen bringen

obruszać śnieg na skarpie

den Schnee am Hang ins [o. zum] Rutschen bringen

2. obruszać (obluzowywać):

obruszać

lösen

obruszać

lockern

obruszać śrubę w ścianie

eine Schraube in der Wand lockern

obruszony ząb

ein loser [o. lockerer] Zahn r.m.

II . obruszać <‑sza; cz. prz. ‑aj> [obruʃatɕ], obruszyć [obruʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

1. obruszać (obluźniać się):

obruszać

sich B. lockern [o. lösen]

gwóźdź, na którym wisiał obraz, obruszył się

der Nagel, an dem das Bild hing, hatte sich gelöst

2. obruszać podn. (oburzać się):

obruszać

sich B. empören podn.

obruszył się na niesprawiedliwą krytykę

er empörte sich B. über die ungerechte Kritik [o. ob der ungerechten Kritik podn. ]

I . obsuszać <‑sza; cz. prz. ‑aj> [opsuʃatɕ], obsuszyć [opsuʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech. pot.

obsuszać

trocknen lassen

mięso trzeba obsuszyć przed wędzeniem

Fleisch r.n. muss man vor dem Räuchern trocknen lassen

II . obsuszać <‑sza; cz. prz. ‑aj> [opsuʃatɕ], obsuszyć [opsuʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. pot.

1. obsuszać (osuszać się):

obsuszać

trocken werden

obsuszać

die Kleider trocknen lassen

weszliśmy do gospody, żeby się obsuszyć

wir gingen in das Wirtshaus, um unsere Kleider trocknen zu lassen

2. obsuszać (zostać obsuszonym):

obsuszać

getrocknet werden

czy szynka się wystarczająco obsuszyła?

wurde der Schinken r.m. ausreichend getrocknet?

ogłuszyć [ogwuʃɨtɕ]

ogłuszyć f. dk. od ogłuszać

Zobacz też ogłuszać

I . ogłuszać <‑sza; f. dk. ogłuszyć> [ogwuʃatɕ] CZ. cz. przech. pot.

1. ogłuszać:

ogłuszać (upośledzać słuch) (hałas)

taub machen

2. ogłuszać (pozbawiać przytomności):

ogłuszać

betäuben

II . ogłuszać <‑sza; f. dk. ogłuszyć> [ogwuʃatɕ] CZ. cz. zwr. pot.

1. ogłuszać (upośledzić sobie słuch):

ogłuszać

taub werden

2. ogłuszać (pozbawić się przytomności):

ogłuszać

sich B. betäuben

poruszyć [poruʃɨtɕ]

poruszyć f. dk. od poruszać

Zobacz też poruszać

I . poruszać <‑sza; f. dk. poruszyć> [poruʃatɕ] CZ. cz. przech.

1. poruszać (wprawiać w ruch):

poruszać wargami

die Lippen bewegen

poruszyć niebo i ziemię [lub piekło]

Himmel und Erde [o. Hölle] in Bewegung setzen

poruszyć kogoś do żywego

jdn tief kränken

2. poruszać podn. (zaznaczać):

poruszać kwestię, sprawę

berühren

poruszać kwestię, sprawę

ansprechen

3. poruszać tylko ndk. (napędzać):

poruszać maszynę

antreiben

4. poruszać (wzburzać):

poruszać

ergreifen

poruszać

bewegen

5. poruszać (wzruszać):

poruszać człowieka

rühren

6. poruszać (ożywiać):

poruszać wyobraźnię, rozmowę

anregen

[do głębi] poruszony czymś

von etw [zutiefst] erschüttert

II . poruszać <‑sza; f. dk. poruszyć> [poruʃatɕ] CZ. cz. zwr.

1. poruszać tylko ndk. (przenosić się z miejsca na miejsce):

poruszać

sich B. bewegen

2. poruszać tylko ndk. (ruszać się w celu rozgrzewki):

poruszać

sich B. Bewegung verschaffen

3. poruszać (zmieniać położenie):

nie poruszać się

sich B. nicht bewegen [o. rühren]

zwroty:

łatwo [lub swobodnie] się w czymś poruszać

sich B. in etw C. gut auskennen

łatwo [lub swobodnie] się w czymś poruszać

in etw C. beschlagen sein

poruszać się na granicy prawa [lub legalności]

sich B. an der Grenze der Legalität bewegen

wzruszyć [vzruʃɨtɕ]

wzruszyć f. dk. od wzruszać

Zobacz też wzruszać

I . wzruszać <‑sza; f. dk. wzruszyć> [vzruʃatɕ] CZ. cz. przech.

1. wzruszać (wywoływać poruszenie):

wzruszać człowieka

rühren

wzruszać człowieka

bewegen

to go nie wzrusza

das lässt ihn kalt [o. unberührt]

wzruszać ramionami

die [o. mit den] Achseln zucken

2. wzruszać (spulchniać):

wzruszać ziemię

[auf]lockern

II . wzruszać <‑sza; f. dk. wzruszyć> [vzruʃatɕ] CZ. cz. zwr.

wzruszać (przejać się):

wzruszać

gerührt [o. ergriffen] werden

wzruszyć się do łez

zu Tränen gerührt sein

zwroty:

kamień by się wzruszył

es ist zum Steinerweichen

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Tłumaczenia dla hasła „rozjuszyć“ w polsko » niemiecki słowniku (Przełącz na niemiecko » polski)

I . rozkruszać <‑sza> [roskruʃatɕ], rozkruszyć [roskruʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

II . rozkruszać <‑sza> [roskruʃatɕ], rozkruszyć [roskruʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

I . rozjątrzać <‑rza> [rozjontʃatɕ], rozjątrzyć [rozjontʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech. podn.

II . rozjątrzać <‑rza> [rozjontʃatɕ], rozjątrzyć [rozjontʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. podn. (rana)

rozproszyć [rosproʃɨtɕ]

rozproszyć f. dk. od rozpraszać

Zobacz też rozpraszać

I . rozpraszać <‑sza; f. dk. rozproszyć> [rospraʃatɕ] CZ. cz. przech.

1. rozpraszać (dekoncentrować):

2. rozpraszać (rozganiać):

3. rozpraszać (rozwiewać):

II . rozpraszać <‑sza; f. dk. rozproszyć> [rospraʃatɕ] CZ. cz. zwr.

1. rozpraszać:

2. rozpraszać:

3. rozpraszać (dekoncentrować się):

4. rozpraszać CHEM.:

rozjazdy [rozjazdɨ] RZ.

rozjazdy l.mn. < D. l.mn. ‑dów> (podróże):

rozjemczy [rozjemtʃɨ] PRZYM.

1. rozjemczy PR.:

2. rozjemczy podn.:

I . dosuszać <‑sza> [dosuʃatɕ], dosuszyć [dosuʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech. (usuwać resztki wilgoci)

II . dosuszać <‑sza> [dosuʃatɕ], dosuszyć [dosuʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

1. dosuszać (zostać dosuszonym):

2. dosuszać (dosuszać siebie):

I . obruszać <‑sza; cz. prz. ‑aj> [obruʃatɕ], obruszyć [obruʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. obruszać (powodować obsunięcie się czegoś):

2. obruszać (obluzowywać):

II . obruszać <‑sza; cz. prz. ‑aj> [obruʃatɕ], obruszyć [obruʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

1. obruszać (obluźniać się):

2. obruszać podn. (oburzać się):

I . obsuszać <‑sza; cz. prz. ‑aj> [opsuʃatɕ], obsuszyć [opsuʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech. pot.

II . obsuszać <‑sza; cz. prz. ‑aj> [opsuʃatɕ], obsuszyć [opsuʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. pot.

1. obsuszać (osuszać się):

2. obsuszać (zostać obsuszonym):

ogłuszyć [ogwuʃɨtɕ]

ogłuszyć f. dk. od ogłuszać

Zobacz też ogłuszać

I . ogłuszać <‑sza; f. dk. ogłuszyć> [ogwuʃatɕ] CZ. cz. przech. pot.

1. ogłuszać:

2. ogłuszać (pozbawiać przytomności):

II . ogłuszać <‑sza; f. dk. ogłuszyć> [ogwuʃatɕ] CZ. cz. zwr. pot.

1. ogłuszać (upośledzić sobie słuch):

2. ogłuszać (pozbawić się przytomności):

poruszyć [poruʃɨtɕ]

poruszyć f. dk. od poruszać

Zobacz też poruszać

I . poruszać <‑sza; f. dk. poruszyć> [poruʃatɕ] CZ. cz. przech.

1. poruszać (wprawiać w ruch):

2. poruszać podn. (zaznaczać):

3. poruszać tylko ndk. (napędzać):

4. poruszać (wzburzać):

5. poruszać (wzruszać):

6. poruszać (ożywiać):

II . poruszać <‑sza; f. dk. poruszyć> [poruʃatɕ] CZ. cz. zwr.

1. poruszać tylko ndk. (przenosić się z miejsca na miejsce):

2. poruszać tylko ndk. (ruszać się w celu rozgrzewki):

3. poruszać (zmieniać położenie):

zwroty:

wzruszyć [vzruʃɨtɕ]

wzruszyć f. dk. od wzruszać

Zobacz też wzruszać

I . wzruszać <‑sza; f. dk. wzruszyć> [vzruʃatɕ] CZ. cz. przech.

1. wzruszać (wywoływać poruszenie):

2. wzruszać (spulchniać):

II . wzruszać <‑sza; f. dk. wzruszyć> [vzruʃatɕ] CZ. cz. zwr.

wzruszać (przejać się):

zwroty:

Przeszukaj słownik

Linki do dodatkowych informacji z zewnątrz

Komentarze i uwagi

Trener słownictwa

Synonyms

Moja historia wyszukiwania