Tłumaczenia dla hasła „vognen“ w polsko » niemiecki słowniku

volumen [volumen] RZ. r.m.

volumen → wolumen

Zobacz też wolumen , wolumen

wolumen² <D. ‑minu, l.mn. ‑miny> [volumen] RZ. r.m.

wolumen → wolumin

wolumen¹ <D. ‑u, l.mn. ‑y> [volumen] RZ. r.m.

1. wolumen:

wolumen HAND., FIN.

Volumen r.n.

2. wolumen MUZ.:

wolumen

[Stimm]volumen r.n.

volley [volej] RZ. r.m.

volley → wolej

Zobacz też wolej

wolej <D. ‑a, l.mn. ‑e> [volej] RZ. r.m. SPORT

wolej

Volley r.m.

wolej

Flugball r.m.

neogen <D. ‑u, bez l.mn. > [neogen] RZ. r.m. GEO.

neogen

Neogen r.n.

ognik <D. ‑a, l.mn. ‑i> [ogɲik] RZ. r.m.

1. ognik (płomyk):

ognik

kleine Flamme r.ż.

błędny ognik

Irrlicht r.n.

2. ognik pot. (blask oczu):

ognik

Feuer r.n.

ognik

Glanz r.m.

dognać [dognatɕ]

dognać f. dk. od doganiać

Zobacz też doganiać

doganiać <‑ia; f. dk. dogonić [lub dognać]> [dogaɲatɕ] CZ. cz. przech.

1. doganiać (doścignąć):

doganiać

einholen

doganiać

erreichen

i w sto koni nie dogoni przysł.

der ist weg [o. nicht mehr einzuholen]

2. doganiać przen. (dorównać):

doganiać

einholen

kognat <D. ‑a, l.mn. ‑aci> [kognat] RZ. r.m.

kognat HIST., PR. (w starożytnym Rzymie: krewny naturalny)

Kognat r.m.

kognat HIST., PR. (w starożytnym Rzymie: krewny naturalny)

Blutsverwandte(r) mf

I . pognać [pognatɕ] f. dk.

pognać → pogonić

II . pognać [pognatɕ] CZ. cz. przech. przen. podn. (być przyczyną wyjazdu lub powrotu)

pognać

hintreiben

bieda pognała ich na Zachód

die Armut r.ż. hat sie nach Westen [hin]getrieben

III . pognać [pognatɕ] CZ. cz. nieprzech. przen. pot. (pomyśleć o kimś/czymś)

jej myśli pognały ku rodzinie

ihre Gedanken r.m. l.mn. führten sie zu ihrer Familie

Zobacz też pogonić

I . pogonić [pogoɲitɕ]

pogonić f. dk. od poganiać

II . pogonić [pogoɲitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. pogonić pot. (popędzać w jakimś kierunku):

pogonić

treiben

pogonić bydło na łąkę

das Vieh auf die Weide treiben

2. pogonić pot. (zmuszać do pracy):

pogonić

antreiben

pogonić dzieci do lekcji

Kinder zum Hausaufgabenmachen antreiben

3. pogonić pot. (zmuszać do ucieczki):

pogonić

vertreiben

pogonić złodziei

Diebe vertreiben

pogonić komuś kota

jdm auf die Füße treten

4. pogonić przen. podn. (spowodować przemieszczenie się):

pogonić chmury

abtreiben

III . pogonić [pogoɲitɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk.

1. pogonić (popędzić):

pogonić

rennen

pogonili do kina

sie rannten ins Kino

pogoniło kogoś

jd musste mal

2. pogonić (pobiec za kimś/czymś):

pogonić za kotem

einer Katze nachlaufen

3. pogonić przen. podn. (zacząć myśleć o czymś):

pogonić myślą w przyszłość

in die Zukunft schauen

pognić [pogɲitɕ]

pognić f. dk. od gnić

Zobacz też gnić

gnić <‑ije; cz. prz. ‑ij> [gɲitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. gnić < f. dk. z‑> (ulegać rozkładowi):

gnić [lub po‑] [lub pod‑]

[ver]faulen

gnić [lub po‑] [lub pod‑]

verwesen

2. gnić < f. dk. z‑> (ulegać degeneracji):

gnić

degenerieren

3. gnić < f. dk. z‑> pot. (gnuśnieć, przebywać):

gnić w łóżku pot.

zu lange im Bett liegen bleiben

gnić w więzieniu pot.

im Gefängnis schmachten

bagnet <D. ‑u, l.mn. ‑y> [bagnet] RZ. r.m. WOJSK.

bagnet

Bajonett r.n.

bagnet

Seitengewehr r.n.

magnes <D. ‑u, l.mn. ‑y> [magnes] RZ. r.m. t. przen.

magnes

Magnet r.m.

dla czytelników magnesem jest nazwisko autora

der Name r.m. des Autors ist ein Magnet für die Leser

magnez <D. ‑u, bez l.mn. > [magnes] RZ. r.m. CHEM.

magnez

Magnesium r.n.

sygnet <D. ‑u, l.mn. ‑y> [sɨgnet] RZ. r.m.

sygnet

Siegelring r.m.

ogień <D. ognia, l.mn. ognie> [ogjeɲ] RZ. r.m.

1. ogień bez l.mn. (płomienie):

ogień

Feuer r.n.

ogień olimpijski

olympisches Feuer

gotować na wolnym ogniu

auf kleiner Flamme kochen

ogień namiętności

das Feuer der Leidenschaft

ogień i woda

Feuer und Wasser r.n.

coś pali kogoś jak żywym ogniem

etw brennt jdm wie Feuer

dolać oliwy do ognia

Öl ins Feuer gießen

iść na pierwszy ogień

als Allererste[r] mf etw tun

bać się kogoś jak ognia

jdn fürchten wie der Teufel r.m. das Weihwasser pot.

igrać z ogniem

mit dem Feuer spielen

skoczyłby dla niej w ogień

er würde für sie durchs Feuer gehen

skoczyć za kimś w ogień

für jdn durchs Feuer gehen

stanęła w ogniu

die Glutröte r.ż. stieg ihr ins Gesicht

stanęła w ogniu

sie wurde feuerrot

smażyć się w ogniu piekielnym

in der Hölle schmoren

upiec dwie pieczenie na jednym ogniu

zwei Fliegen mit einer Klappe schlagen pot.

upiec własną pieczeń przy czyimś ogniu

sein Süppchen am Feuer der anderen kochen

wpaść jak po ogień

auf einen Sprung vorbeikommen

wyciągać [lub wyjmować] dla kogoś kasztany z ognia

für jdn die Kastanien aus dem Feuer holen

dostać się między dwa ognie

zwischen die Fronten geraten

nie ma dymu bez ognia przysł.

wo Rauch ist, [da] ist auch Feuer przysł.

2. ogień bez l.mn. (pożar):

ogień

Feuer r.n.

ogień

Brand r.m.

podłożyć ogień

Feuer legen

3. ogień pot. (materiał palny):

ma pan/pani ogień?

haben Sie Feuer?

sztuczne [lub zimne] ognie

Wunderkerze r.ż.

dać ognia

Feuer geben

4. ogień bez l.mn. (zapalony stos, ognisko):

ogień

Lagerfeuer r.n.

ognie świętojańskie

Johannisfeuer r.n.

ogień rewolucji

Feuer der Revolution

ogniem i mieczem

mit Feuer und Schwert

5. ogień bez l.mn. pot. (zapał):

ogień

Feuer r.n.

słomiany ogień

Strohfeuer r.n.

ogień polemiki

Feuereifer r.m. der Polemik

6. ogień bez l.mn. (strzały):

ogień

Beschuss r.m.

ogień

Feuer r.n.

ognia! WOJSK.

Feuer!

przerwać ogień! WOJSK.

Feuer einstellen!

krzyżowy ogień pytań

Kreuzverhör r.n.

próba ognia

Feuerprobe r.ż.

wymiana ognia

Feuerwechsel r.m.

otworzyć ogień

das Feuer eröffnen

7. ogień GRY:

w dwa ognie

Völkerball r.m.