Tłumaczenia dla hasła „klopte“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

I . klọpfen [ˈklɔpfən] CZ. cz. nieprzech.

1. klopfen (leicht schlagen):

[an die Tür] klopfen

pukać [f. dk. za‑] [do drzwi]

ans Fenster/an [o. gegen] die Wand klopfen

stukać [f. dk. za‑] w okno/ścianę

mit dem Spazierstock klopfen

zastukać laską

das Klopfen

stukanie r.n.

2. klopfen (schlagen):

jdm auf die Schulter klopfen

klepać [f. dk. po‑] kogoś po ramieniu

3. klopfen:

klopfen (pulsieren) (Herz)

bić

klopfen (pulsieren) (Herz)

pukać

mit klopfendem Herzen

z walącym sercem

4. klopfen:

klopfen (hämmern) (Specht)

stukać [f. dk. za‑]

II . klọpfen [ˈklɔpfən] CZ. cz. przech.

1. klopfen (entfernen):

sich C. den Schnee vom Mantel/von den Schuhen klopfen

strzepywać [f. dk. strzepać] sobie śnieg z płaszcza/butów

2. klopfen (hämmern):

einen Nagel in die Wand klopfen

wbijać [f. dk. wbić] gwóźdź w ścianę

3. klopfen (ausklopfen):

klopfen Teppich

trzepać [f. dk. wy‑]

4. klopfen (mürbe machen):

klopfen Schnitzel, Roulade, Fleisch

rozbijać [f. dk. rozbić]

5. klopfen (zerkleinen):

klopfen Steine

rozłupywać [f. dk. rozłupać]

6. klopfen (ausdrücken):

den Takt klopfen

wybijać [f. dk. wybić] takt

Sprüche klopfen pot.

rzucać frazesami

III . klọpfen [ˈklɔpfən] CZ. bezosob.

es klopft [an der Tür]

słychać pukanie [do drzwi]

es klopft [an der Tür]

ktoś puka

I . klọppen [ˈklɔpən] CZ. cz. przech. połnocnoniem. (klopfen)

kloppen Steine

rozbijać [f. dk. rozbić]

kloppen Teppich

trzepać [f. dk. wy‑]

II . klọppen [ˈklɔpən] CZ. cz. zwr. pot. (sich prügeln)

sich [mit jdm] kloppen

tłuc się [z kimś] pot.

die Kinder haben sich gekloppt

dzieci ntpl pobiły się

Klọppe [ˈklɔpə] RZ. r.ż. połnocnoniem.

[von jdm] Kloppe kriegen

dostawać [f. dk. dostać] [od kogoś] lanie pot.

Kọpte (Koptin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ˈkɔptə] RZ. r.m. (r.ż.) REL.

Kopte (Koptin)

Kopt(-yjka) r.m. (r.ż.)

Beklọppte(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> RZ. mf dekl wie przym. pot.

Bekloppte

wariat(ka) r.m. (r.ż.)

Klọpfer <‑s, ‑> RZ. r.m.

1. Klopfer (Türklopfer):

Klopfer

kołatka r.ż.

2. Klopfer (Teppichklopfer):

Klopfer

trzepaczka r.ż.

Klo̱ster <‑s, Klöster> [ˈkloːstɐ, pl: ˈkløːstɐ] RZ. r.n.

Kloster

klasztor r.m.

ins Kloster gehen

iść [f. dk. pójść] do klasztoru

klọtzen CZ. cz. nieprzech. pot.

1. klotzen (arbeiten):

klotzen

zasuwać pot.

klotzen

pracować pełną parą pot.

2. klotzen (angeben):

klotzen

iść [f. dk. pójść] na całość

klotzen, nicht kleckern

robić [f. dk. z‑] coś z rozmachem

klü̱gste(r, s) [ˈklyːkstə, -tɐ, -təs] PRZYM.

klügste superl von klug

Zobacz też klug

I . klu̱g <klüger, klügste> [kluːk] PRZYM.

1. klug Person, Entscheidung, Handlungsweise:

klug (intelligent)

mądry

klug (scharfsinnig)

bystry

ein kluger Kopf

mądra głowa r.ż.

2. klug:

klug (vernünftig)

rozsądny

klug (schlau)

szczwany

ein kluger Rat

mądra rada r.ż.

es ist klug/klüger, abzuwarten

rozsądniej będzie poczekać

es wird das Klügste [o. am klügsten] sein, wenn wir umkehren

najlepiej będzie, gdy zawrócimy

der Klügere gibt nach przysł.

mądry głupiemu ustępuje przysł.

3. klug iron. (dumm):

klug Idee, Ratschlag

dobry iron.

4. klug (lebenserfahren):

ich bin genauso klug wie zuvor [o. vorher] (ich habe nichts Neues herausgefunden)

jestem tak samo mądry jak przedtem iron.

aus etw nicht klug werden

nie rozumieć czegoś

aus Schaden wird man klug

mądry Polak r.m. po szkodzie przysł.

daraus soll einer klug werden!

i bądź tu mądry!

II . klu̱g <klüger, am klügsten> [kluːk] PRZYSŁ.

1. klug (vernünftig):

klug vorgehen, sich verhalten, handeln

mądrze

klug vorgehen, sich verhalten, handeln

rozsądnie

klug reden pot.

mądrze gadać pot.

ihr könnt alle immer nur klug reden, aber helfen tut ihr nicht pot.

wszyscy potraficie tylko mądrze gadać, ale nikt nie pomoże

2. klug iron. (dumm):

das hast du dir wirklich sehr klug ausgedacht!

dobry sobie! iron.

das hast du dir wirklich sehr klug ausgedacht!

nieźle to sobie wymyśliłeś! iron.

klọpffest PRZYM. MOT.

klopffest

odporny na spalanie stukowe [lub detonacyjne]

Klọps <‑es, ‑e> [klɔps] RZ. r.m.

1. Klops (Fleischkloß):

Klops

klops r.m.

Königsberger Klopse

klopsiki r.m. l.mn. duszone w sosie kaparowym

2. Klops pot. (Fehler):

da hast du dir aber einen Klops geleistet

palnąłeś niezłego byka pot.

klọmm CZ. cz. nieprzech.

klomm cz. prz. von klimmen

Zobacz też klimmen

klịmmen <klimmt, klomm [o. klimmte], geklommen [o. geklimmt]> [ˈklɪmən] CZ. cz. nieprzech. +sein podn. (klettern)

auf den Gipfel klimmen

wspinać [f. dk. wspiąć] się na szczyt

Klọtz <‑es, Klötze> [klɔts, pl: ˈklœtsə] RZ. r.m.

1. Klotz:

Klotz (Holzklotz)

kloc r.m.

Klotz (zum Holzhacken)

pieniek r.m. [lub pniak r.m. ] do rąbania drewna

er ist [mir] ein Klotz am Bein pot.

on jest [mi] kulą u nogi fig pot.

auf einen groben Klotz gehört ein grober Keil przysł.

trafił swój na swego pot.

2. Klotz pej. pot. (Person):

Klotz

drągal r.m. pot.

Klotz

kloc r.m. fig pot.

klo̱nen [kloːnən] CZ. cz. przech. BIOL.

klonen

klonować [f. dk. s‑]

das Klonen

klonowanie r.n.

Kloa̱ke <‑, ‑n> [klo​ˈaːkə] RZ. r.ż.

Kloake

kloaka r.ż.

klo̱big [ˈkloːbɪç] PRZYM.

klobig Hände

niezgrabny

klobig Schuhe

ciężki

klobig Möbelstück

masywny

klobig Ausdrucksweise

trywialny

Klẹtte <‑, ‑n> [ˈklɛtə] RZ. r.ż.

1. Klette BOT.:

Klette

łopian r.m.

2. Klette (Blütenkopf):

Klette

kwiatogłówka r.ż.

sich wie eine Klette an jdm hängen pot.

przyczepić się do kogoś jak rzep do psiego ogona pot.

3. Klette fig pot. (Mensch):

Klette

natręt r.m.

I . klọ̈ppeln CZ. cz. przech.

ein Deckchen klöppeln

obrabiać [f. dk. obrobić] serwetę koronkami

II . klọ̈ppeln CZ. cz. nieprzech.

klöppeln

robić koronki