niderlandzko » niemiecki

schu·wen <schuwde, h. geschuwd> [sxywə(n)] CZ. cz. przech.

schub <schubben> [sxʏp] RZ. r.ż.

Schuppe r.ż.

scheen1 <schenen> [sxen] RZ. r.ż.

sche·nen CZ.

schenen 3. os. l.mn. cz. prz. van schijnen

Zobacz też schijnen

schij·nen <scheen, h. geschenen> [sxɛinə(n)] CZ. cz. nieprzech.

2. schijnen przen. (stralen):

scha·ken1 <schaakte, h. geschaakt> [sxakə(n)] CZ. cz. nieprzech. (schaak spelen)

scha·ven <schaafde, h. geschaafd> [sxavə(n)] CZ. cz. przech.

4. schaven (fijn snijden met een schaaf):

sche·pen <schepen|en> [sxepə(n)] RZ. r.m.

1. schepen gesch.:

Schöffe r.m.

2. schepen (in België: wethouder):

Beigeordnete(r) r.m.

scho·len2 <schoolde, h. geschoold> [sxolə(n)] CZ. cz. przech. (opleiden)

scho·ren1 <schoorde, h. geschoord> [sxorə(n)] CZ. cz. przech.

scho·ten CZ.

schoten 3. os. l.mn. cz. prz. van schieten¹, schieten²

Zobacz też schieten , schieten

schie·ten2 <schoot, i. geschoten> [sxitə(n)] CZ. cz. nieprzech.

4. schieten (zich snel bewegen):

5. schieten (niet langer tegenhouden) + laten:

6. schieten (plotseling vallen):


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski