W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niderlandzko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „gesottene“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

be·spot·ten: czasownik
ge·sle·ten: czasownik
ge·sme·ten: czasownik
ge·sno·ten: czasownik
ge·spo·ten: czasownik
ge·slo·ten: przymiotnik i przysłówek
ge·smol·ten: czasownik
ge·spe·ten: czasownik
ge·sor·teerd: przymiotnik i przysłówek
ver·sto·te·ne: rzeczownik
vlot·tend: przymiotnik i przysłówek
op·pot·ten: czasownik
op·rot·ten: czasownik
ra·vot·ten: czasownik
be·knot·ten: czasownik
ver·rot·ten: czasownik
weg·rot·ten: czasownik
ge·sche·nen: czasownik
ge·scho·ten: czasownik
in·ge·ze·te·ne: rzeczownik

Widzisz podobne wyniki: gespeten , gesmolten , gesloten , gespoten , gesnoten , gesmeten , gesleten , bespotten , verstotene , gesorteerd , geschoten , geschenen , wegrotten , verrotten , beknotten , ravotten , oprotten , oppotten , vlottend , verkrotten i ingezetene

be·spot·ten <bespotte, h. bespot> [bəspɔtə(n)] CZ. cz. przech.

bespotten (sterker)

ge·sle·ten CZ.

gesleten volt. deelw. van slijten

Zobacz też slijten , slijten

slij·ten² <sleet, h./i. gesleten> [slɛitə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. slijten (minder worden in massa, sterkte of bruikbaarheid):

die jas is kaal gesleten

der Mantel ist abgewetzt

2. slijten przen.:

slijten (liefde, haat)

slij·ten¹ <sleet, h. gesleten> [slɛitə(n)] CZ. cz. przech.

1. slijten:

slijten (doen afnemen in massa, sterkte, bruikbaarheid)

slijten (doen afnemen in massa, sterkte, bruikbaarheid)

slijten (kleding)

zijn schoenen slijten

seine Schuhe verschleißen

2. slijten:

een gat in zijn schoenen slijten (door wrijving, gebruik veroorzaken)

sich C. die Schuhe durchlaufen

3. slijten (doorbrengen):

fristen pej.

zijn leven in armoede slijten

sein Leben in Armut verbringen

4. slijten:

slijten (verkopen)

slijten (handelen, doen in)

kan ik niets aan je slijten? żart.

kann ich nichts an dich loswerden?

drank slijten

Spirituosen verkaufen

ge·sme·ten CZ.

gesmeten volt. deelw. van smijten

Zobacz też smijten

smij·ten <smeet, h. gesmeten> [smɛitə(n)] CZ. cz. przech.

schmeißen pot.

smijten (sterker)

feuern pot.

smijten (sterker)

pfeffern pot.

iets door de ruiten smijten

etw durch die Fenster werfen

iets in stukken smijten

etw zerschlagen

iets kapot smijten

met geld smijten przen.

mit Geld um sich werfen [o. schmeißen]

met de deuren smijten

mit den Türen schlagen [o. knallen]

iem iets naar het hoofd smijten przen.

jdm etw an den Kopf werfen

iem op de grond/tegen de muur smijten

jdn zu Boden werfen [o. schmettern] /an die Wand schmettern

ge·sno·ten CZ.

gesnoten volt. deelw. van snuiten

Zobacz też snuiten

snui·ten <snoot, h. gesnoten> [snœytə(n)] CZ. cz. przech.

1. snuiten (slijm verwijderen):

z'n neus snuiten

(sich C. ) die Nase schnäuzen [o. putzen]

z'n neus snuiten

sich schnäuzen

2. snuiten (kaars):

ge·spo·ten CZ.

gespoten volt. deelw. van spuiten¹, spuiten²

Zobacz też spuiten , spuiten

spui·ten² <spoot, i. gespoten> [spœytə(n)] CZ. cz. nieprzech. (naar buiten geperst worden)

het bloed spuit uit de wond

das Blut spritzt aus der Wunde (heraus)

spui·ten¹ <spoot, h. gespoten> [spœytə(n)] CZ. cz. przech.

spuiten (gazon, tuin)

spuiten (als spray)

spuiten (als spray)

spuiten (geneesmiddelen, drugs)

een auto spuiten

ein Auto spritzen

morfine spuiten

Morphium spritzen

een slagroomrand spuiten

einen Sahnerand spritzen

ge·slo·ten¹ <gesloten, geslotener, geslotenst> [ɣəslotə(n)] PRZYM.

1. gesloten:

gesloten (niet geopend)

gesloten (op slot)

gesloten (op slot)

zo gesloten als het graf zijn

verschwiegen wie ein Grab sein

een gesloten beroep

ein geschützter Beruf

een gesloten bedrijf

ein Betrieb mit Einstellungsstopp

een gesloten boek

ein Buch mit sieben Siegeln

een gesloten klinker taalk.

ein geschlossener Vokal

2. gesloten (niet openhartig):

zugeknöpft pot.

dat kind is nogal gesloten

das Kind ist ziemlich verschlossen

3. gesloten (niet expressief):

een gesloten gezicht

ein verschlossenes Gesicht

4. gesloten (zonder tussenruimte):

dicht

springen met gesloten voeten

mit geschlossenen Füßen springen

5. gesloten techn. (ononderbroken):

een gesloten circuit

ein geschlossener Stromkreis

ge·smol·ten CZ.

gesmolten volt. deelw. van smelten¹, smelten²

Zobacz też smelten , smelten

smel·ten² <smolt, h. gesmolten> [smɛltə(n)] CZ. cz. przech.

1. smelten:

smelten (vloeibaar maken)

smelten (boter, vet)

boter smelten in de koekenpan

Butter in der Pfanne zerlassen

ijzer/zilver smelten

Eisen/Silber schmelzen

2. smelten (laten fijnkoken):

zerkochen (lassen)

smel·ten¹ <smolt, i. gesmolten> [smɛltə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. smelten (vloeibaar worden; slinken):

smelten ook przen.

smelten als sneeuw voor de zon

wie Schnee an der Sonne schmelzen

iems hart doen smelten

jds Herz erweichen

zijn hart smolt

ihm schmolz das Herz

het smelten van de sneeuw

die Schneeschmelze

zijn ogen smolten in tranen

seine Augen ertranken in Tränen

smelten van de hitte przen.

vor Hitze C. umkommen

2. smelten (oplossen):

suiker smelt in water

Zucker schmilzt in Wasser C.

die perziken smelten op de tong

diese Pfirsiche zergehen auf der Zunge

smeltende kleuren

ineinanderfließende Farben l.mn.

ge·spe·ten CZ.

gespeten volt. deelw. van spijten

Zobacz też spijten

spij·ten <speet, h. gespeten> [spɛitə(n)] CZ. cz. nieprzech.

leidtun +C.

het speet ons dat …

es tat uns leid, dass …

het speet ons dat …

wir bedauerten es, dass …

ge·sor·teerd [ɣəsɔrtert] PRZYM. (keuze hebbend)

ver·sto·te·ne RZ. r.ż.

verstotene → verstoteling

Zobacz też verstoteling

ver·sto·te·ling <verstoteling|en> [vərstotəlɪŋ] RZ. r.m.

verstoteling

Ausgestoßene(r) r.m.

verstoteling

Verstoßene(r) r.m.

vlot·tend [vlɔtənt] PRZYM.

1. vlottend (na eenmalig gebruik verdwijnend):

het vlottend kapitaal

das Umlaufvermögen

vlottende middelen

flüssige Mittel l.mn.

vlottende schuld jur.

flottierende Schuld r.ż.

2. vlottend (telkens wisselend):

flottierend form.

3. vlottend (drijvend):

Treib-

op·pot·ten <potte op, h. opgepot> [ɔpɔtə(n)] CZ. cz. przech. (sparen)

op·rot·ten <rotte op, i. opgerot> [ɔprɔtə(n)] CZ. cz. nieprzech.

sich verpissen slang

ra·vot·ten <ravotte, h. geravot> [ravɔtə(n)] CZ. cz. nieprzech.

ravotten (vechten)

ravotten met iem

sich mit jdm balgen

be·knot·ten <beknotte, h. beknot> [bəknɔtə(n)] CZ. cz. przech.

ver·rot·ten <verrotte, i. verrot> [vərɔtə(n)] CZ. cz. nieprzech.

verrotten (vergaan)

verrotten (ontbinden)

weg·rot·ten <rotte weg, i. weggerot> [wɛxrɔtə(n)] CZ. cz. nieprzech.

ge·sche·nen CZ.

geschenen volt. deelw. van schijnen

Zobacz też schijnen

schij·nen <scheen, h. geschenen> [sxɛinə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. schijnen:

schijnen (glans, licht geven)

schijnen (met sterk licht)

schijnen (stralen)

de zon schijnt

die Sonne scheint

2. schijnen przen. (stralen):

3. schijnen (lijken, de indruk maken van):

het schijnt mij dat …

mir scheint, dass …

naar het schijnt

naar het schijnt

allem Anschein nach

hij schijnt een goede tandarts te zijn

er scheint ein guter Zahnarzt zu sein

ge·scho·ten CZ.

geschoten volt. deelw. van schieten¹, schieten²

Zobacz też schieten , schieten

schie·ten² <schoot, i. geschoten> [sxitə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. schieten (een schot lossen):

met scherp schieten

scharf schießen

een humeur om op te schieten przen.

eine unmögliche Laune

2. schieten (plotseling opkomen):

de tranen schoten haar in de ogen

die Tränen schossen ihr in die Augen

er schiet mij iets te binnen

da fällt mir etw ein

3. schieten:

schieten (uitbotten)

schieten (bomen)

de uien schieten

die Zwiebeln schießen

overal schiet het onkruid uit de grond

das Unkraut schießt überall aus dem Boden

4. schieten (zich snel bewegen):

in zijn kleren schieten

schnell in die Kleider fahren

5. schieten (niet langer tegenhouden) + laten:

laat hem schieten przen. (hem laten gaan)

lass ihn laufen

laat hem schieten (zich niet met hem bemoeien)

lass ihn in Ruhe

iets laten schieten przen.

auf etw B. verzichten

6. schieten (plotseling vallen):

(plötzlich) fallen

het mes schoot hem uit de handen

das Messer flog ihm aus der Hand

schie·ten¹ <schoot, h. geschoten> [sxitə(n)] CZ. cz. przech. (een projectiel werpen)

iem in de arm schieten

jdn [o. jdm] in den Arm schießen

iem wel kunnen schieten przen.

jdn zum Mond schießen können

de bal over het doel schieten

den Ball über das Tor schießen

iem overhoop schieten

jdn über den Haufen schießen

pijlen schieten

Pfeile schießen

de zon schieten

die Höhe der Sonne peilen

in·ge·ze·te·ne <ingezetene|n> [ɪŋɣəzetənə] RZ. r.m. en r.ż.

Alteingesessene(r) r.ż. (r.m.)

Przeszukaj słownik

niderlandzki

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski