W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niderlandzko » niemiecki

niderlandzki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

ge·sche·nen: czasownik
ge·sto·ken: czasownik
ge·sto·ven: czasownik
ge·sto·len: czasownik
ge·sto·ten: czasownik
ge·ston·ken: czasownik
ge·stor·ven: czasownik

Widzisz podobne wyniki: geschenen , gestorven , gestonken , gestoten , gestolen , gestoven i gestoken

ge·sche·nen CZ.

geschenen volt. deelw. van schijnen

Zobacz też schijnen

schij·nen <scheen, h. geschenen> [sxɛinə(n)] CZ. cz. nieprzech.

ge·sto·ken CZ.

gestoken volt. deelw. van steken¹, steken²

Zobacz też steken , steken

ste·ken² [stekə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. steken (vastzitten):

steken

stecken

in de modder blijven steken

im Schlamm stecken bleiben

onderweg met panne blijven steken

mit einer Panne liegen bleiben

het mes stak in de boom

das Messer steckte im Baum

2. steken (in iets, ergens zijn):

steken

stecken

wie steekt daar achter?

wer steckt dahinter?

daar steekt geen kwaad in

darin steckt nichts Böses

er steekt een schrijver in hem

in ihm steckt ein Schriftsteller

uit de toren stak een vlag

aus dem Turm ragte eine Fahne

3. steken (gevoel van pijn veroorzaken):

steken

stechen

haar ogen steken van de slaap

ihr brennen die Augen vor Müdigkeit

de zon steekt

die Sonne sticht

4. steken (doorborend kijken):

steken

stechen

5. steken (erop aan komen):

steken

darauf ankommen

dat steekt zo nauw niet

das braucht man nicht so genau zu nehmen

6. steken (stekende beweging maken):

steken

stechen

hij stak met het zwaard naar de tegenstander

er stach mit dem Schwert nach dem Gegner

ste·ken¹ <stak, h. gestoken> [stekə(n)] CZ. cz. przech.

1. steken (verwonden):

steken

stechen

hij is door een bij gestoken

er ist von einer Biene gestochen worden

ik heb (me) met een speld in mijn vinger gestoken

ich habe mir [o. mich] mit einer Stecknadel in den Finger gestochen

2. steken (plaatsen):

steken

stecken

een stok in de grond steken

einen Stock in den Boden stecken

zich in het zwart steken

sich schwarz kleiden

een bril in de koker steken

eine Brille in das Etui stecken

zijn geld in een zaak steken

sein Geld in ein Unternehmen stecken

iem in de nieuwe kleren steken

jdn neu einkleiden

veel tijd in iets steken przen.

viel Zeit in etw B. (hinein)stecken

3. steken (in een plaats, richting, toestand brengen):

steken

stecken

een ring aan zijn vinger steken

(sich C. ) einen Ring an den Finger stecken

de draad in een naald steken

den Faden einfädeln

zijn vingers in de oren steken

sich C. die Finger in die Ohren stecken

zich diep in de schulden steken

sich in Schulden B. stürzen

de stekker in het stopcontact steken

den Stecker in die Steckdose stecken

de bomen steken hun toppen ten hemel

die Baumwipfel ragen in den Himmel

zijn hoofd uit het raam steken

den Kopf aus dem Fenster strecken

iets in elkaar steken

etw (zusammen)basteln

4. steken (uitspitten):

steken

stechen

asperges steken

Spargel stechen

5. steken:

steken (door steken)

stechen

steken (door spitten)

graben

6. steken (grieven):

steken

schmerzen

steken

verletzen

steken

kränken

dat steekt hem (dat zit hem dwars)

das ärgert ihn

dat steekt hem (daarop is hij afgunstig)

das macht ihn eifersüchtig

alle banden waren lek gestoken

alle Reifen waren kaputtgestochen

de trompet steken

die Trompete blasen

ge·sto·ven CZ.

gestoven volt. deelw. van stuiven¹, stuiven²

Zobacz też stuiven , stuiven

stui·ven² <stoof, h. gestoven> [stœyvə(n)] CZ. cz. bezosob. ww (in deeltjes opvliegen)

stuiven

stauben

stuiven

stieben

het stuift hier verschrikkelijk

es staubt hier fürchterlich

stui·ven¹ <stoof, h./i. gestoven> [stœyvə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. stuiven (waaien):

stuiven

stauben

stuiven

stäuben

stuiven

stieben

het zand stoof in mijn ogen

der Sand stob mir in die Augen

de sneeuw stuift tegen de ramen

der Schnee stiebt gegen die Fenster

2. stuiven (met grote snelheid voortbewegen):

stuiven

flitzen

stuiven

sausen

zij stoof de deur uit

sie flitzte [o. schoss] zur Tür hinaus

uit elkaar stuiven

auseinanderstieben

uit elkaar stuiven

auseinanderfahren

3. stuiven (stof opjagen):

stuiven

stauben

stuiven

Staub aufwirbeln

ge·sto·len CZ.

gestolen volt. deelw. van stelen

Zobacz też stelen

ste·len <stal, h. gestolen> [stelə(n)] CZ. cz. przech.

stelen

stehlen

stelen

entwenden form.

het gestolen goed

das Diebesgut

dat/hij kan me gestolen worden

das/er kann mir gestohlen bleiben

van iem een kus stelen

jdm einen Kuss rauben [o. stehlen]

dat is om te stelen

das ist entzückend [o. reizend] [o. niedlich]

zijn portemonnee is gestolen

sein Portemonnaie ist gestohlen worden

zijn portemonnee is gestolen

ihm ist das Portemonnaie gestohlen worden

ge·sto·ten CZ.

gestoten volt. deelw. van stoten¹, stoten², stoten³

Zobacz też stoten , stoten , stoten

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] CZ. wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

stoten

sich stoßen

zich aan de tafel stoten

sich am Tisch stoßen

2. stoten (zich ergeren):

stoten

sich stoßen

zich aan iems gedrag stoten

sich an jds Benehmen stoßen

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] CZ. cz. przech.

1. stoten (duwen):

stoten

stoßen

2. stoten (door botsen bezeren):

stoten

stoßen

iem voor het hoofd stoten przen.

jdn vor den Kopf stoßen

3. stoten (stampen):

stoten

(zer)stoßen

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. stoten (horten: wagens e.d.):

stoten

stoßen

stoten

rütteln

stoten

rucken

op die weg stoot het erg

auf dieser Straße wird man durchgerüttelt

2. stoten (aanstoot geven):

stoten

schockieren

stoten

anstößig sein

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke sind anstößig

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke erregen Anstoß

3. stoten (botsen):

stoten

stoßen

op de vijand stoten

auf den Feind stoßen

op/tegen iets stoten

an/gegen etw B. stoßen

ge·ston·ken CZ.

gestonken volt. deelw. van stinken

Zobacz też stinken

stin·ken <stonk, h. gestonken> [stɪŋkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

stinken

stinken

stinken (allgemeen)

(übel) riechen

stinken als een bunzing [o. als de pest]

stinken wie die Pest

het stinkt hier przen.

Eigenlob stinkt

een uur in de wind stinken

drei [o. sieben] Meilen gegen den Wind stinken

erin stinken pot. (betrapt worden)

erwischt werden

erin stinken (erin lopen)

hereinfallen

ge·stor·ven CZ.

gestorven volt. deelw. van sterven¹, sterven², sterven³

Zobacz też sterven , sterven , sterven

ster·ven³ <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. sterven (doodgaan):

sterven

sterben

sterven aan een ziekte

an einer Krankheit sterben

op sterven liggen

im Sterben liegen

op sterven na dood zijn

in den letzten Zügen liegen

sterven van kou przen.

vor Kälte sterben

stervende zijn

im Sterben liegen

te veel om te sterven, te weinig om te leven

zum Leben zu wenig, zum Sterben zu viel

2. sterven przen. (wegkwijnen):

sterven

(ab)sterben

het woord stierf op zijn lippen

das Wort erstarb ihm auf den Lippen

ster·ven² <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. przech. (op de genoemde wijze overlijden)

sterven

sterben

een stille dood sterven przen.

einschlafen

een zachte dood sterven

einen sanften [o. schönen] Tod haben

een natuurlijke dood sterven

eines natürlichen Todes sterben

ster·ven¹ <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. bezosob. ww (vol zijn met)

sterven

wimmeln

het sterft hier van de vliegen

es wimmelt hier von Fliegen

Przeszukaj słownik

niderlandzki

Tłumaczenia dla hasła „gestochenes“ w niderlandzko » niemiecki słowniku (Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

ge·sche·nen CZ.

geschenen volt. deelw. van schijnen

Zobacz też schijnen

schij·nen <scheen, h. geschenen> [sxɛinə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. schijnen:

2. schijnen przen. (stralen):

3. schijnen (lijken, de indruk maken van):

ge·sto·ken CZ.

gestoken volt. deelw. van steken¹, steken²

Zobacz też steken , steken

ste·ken2 [stekə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. steken (vastzitten):

2. steken (in iets, ergens zijn):

3. steken (gevoel van pijn veroorzaken):

4. steken (doorborend kijken):

5. steken (erop aan komen):

6. steken (stekende beweging maken):

ste·ken1 <stak, h. gestoken> [stekə(n)] CZ. cz. przech.

1. steken (verwonden):

2. steken (plaatsen):

3. steken (in een plaats, richting, toestand brengen):

4. steken (uitspitten):

5. steken:

6. steken (grieven):

ge·sto·ven CZ.

gestoven volt. deelw. van stuiven¹, stuiven²

Zobacz też stuiven , stuiven

stui·ven2 <stoof, h. gestoven> [stœyvə(n)] CZ. cz. bezosob. ww (in deeltjes opvliegen)

stui·ven1 <stoof, h./i. gestoven> [stœyvə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. stuiven (waaien):

2. stuiven (met grote snelheid voortbewegen):

3. stuiven (stof opjagen):

ge·sto·len CZ.

gestolen volt. deelw. van stelen

Zobacz też stelen

ste·len <stal, h. gestolen> [stelə(n)] CZ. cz. przech.

ge·sto·ten CZ.

gestoten volt. deelw. van stoten¹, stoten², stoten³

Zobacz też stoten , stoten , stoten

sto·ten3 <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] CZ. wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

2. stoten (zich ergeren):

sto·ten2 <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] CZ. cz. przech.

1. stoten (duwen):

2. stoten (door botsen bezeren):

3. stoten (stampen):

sto·ten1 <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. stoten (horten: wagens e.d.):

2. stoten (aanstoot geven):

3. stoten (botsen):

ge·ston·ken CZ.

gestonken volt. deelw. van stinken

Zobacz też stinken

stin·ken <stonk, h. gestonken> [stɪŋkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

ge·stor·ven CZ.

gestorven volt. deelw. van sterven¹, sterven², sterven³

Zobacz też sterven , sterven , sterven

ster·ven3 <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. sterven (doodgaan):

2. sterven przen. (wegkwijnen):

ster·ven2 <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. przech. (op de genoemde wijze overlijden)

ster·ven1 <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. bezosob. ww (vol zijn met)

Przeszukaj słownik

Linki do dodatkowych informacji z zewnątrz

Komentarze i uwagi

Trener słownictwa

Synonyms

Moja historia wyszukiwania

ste·ken² [stekə(n)] CZ. cz. nieprzech.

ste·ken¹ <stak, h. gestoken> [stekə(n)] CZ. cz. przech.

stui·ven² <stoof, h. gestoven> [stœyvə(n)] CZ. cz. bezosob. ww (in deeltjes opvliegen)

stui·ven¹ <stoof, h./i. gestoven> [stœyvə(n)] CZ. cz. nieprzech.

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] CZ. wk ww zich stoten

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] CZ. cz. przech.

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] CZ. cz. nieprzech.

ster·ven³ <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. nieprzech.

ster·ven² <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. przech. (op de genoemde wijze overlijden)

ster·ven¹ <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] CZ. cz. bezosob. ww (vol zijn met)