Tłumaczenia dla hasła „rincer“ w niemiecko » polski słowniku

Trịnker(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> RZ. r.m.(r.ż.)

Trinker(in)

pijak(pijaczka) r.m. (r.ż.)

Rịnger(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> RZ. r.m.(r.ż.) SPORT

Ringer(in)

zapaśnik r.m.

rịnnen <rinnt, rann, geronnen> [ˈrɪnən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. rinnen:

rinnen (fließen, rieseln) (Blut)

cieknąć

rinnen (fließen, rieseln) (Blut)

ciec

rinnen (Bach)

płynąć

rinnen (Tränen, Schweiß)

spływać [f. dk. spłynąć]

Sand durch die Finger rinnen lassen

przesypywać piasek przez palce

2. rinnen (herausfließen, -rieseln):

rinnen

wyciekać [f. dk. wyciec]

Blut rann ihm aus der Wunde

z rany ciekła mu krew r.ż.

3. rinnen fig (verfließen):

die Zeit rinnt [dahin]

czas r.m. ucieka

I . rịngen <ringt, rang, gerungen> [ˈrɪŋən] CZ. cz. nieprzech.

1. ringen (kämpfen):

[mit jdm] ringen

walczyć [z kimś]

ums Überleben ringen

walczyć o przetrwanie

mit dem Tod ringen fig

walczyć ze śmiercią fig

2. ringen fig (zu bezwingen versuchen):

mit einem Problem ringen

zmagać się z problemem

mit seinem Schicksal ringen

borykać się z przeciwnościami losu

ich habe lange mit mir ringen müssen

długo musiałem walczyć ze sobą fig

3. ringen (schnappen):

nach Atem [o. Luft] ringen

łapać oddech [lub powietrze] fig

4. ringen (sich bemühen):

um Fassung ringen

starać się opanować

nach Worten [o. um Worte] ringen

nie móc znaleźć słów

II . rịngen <ringt, rang, gerungen> [ˈrɪŋən] CZ. cz. przech. podn.

1. ringen (die Handflächen aneinander reiben):

die Hände ringen

załamywać ręce

2. ringen (aus der Hand reißen):

jdm etw aus der Hand/den Händen ringen

wyrywać [f. dk. wyrwać] komuś coś z ręki/rąk

I . rịngeln [ˈrɪŋəln] CZ. cz. przech.

ringeln Schwanz:

ringeln

podwijać [f. dk. podwinąć]

die Schlange ringelte ihren Körper um den Baum

wąż r.m. owinął się wokół drzewa

II . rịngeln [ˈrɪŋəln] CZ. cz. zwr. (Haare)

ringeln

kręcić się

ringeln

zwijać się w loczki

Locken ringeln sich um das Köpfchen des kleinen Mädchens

na główce dziewczynki kręcą się loczki r.m. l.mn.

Ri̱e̱cher <‑s, ‑> [ˈriːçɐ] RZ. r.m. pot.

Riecher

nos r.m.

Riecher

węch r.m.

zwroty:

einen guten [o. den richtigen] Riecher [für etw] haben

mieć nosa [do czegoś] pot.

Rịnde <‑, ‑n> [ˈrɪndə] RZ. r.ż.

1. Rinde (Baumrinde):

Rinde

kora r.ż.

2. Rinde (Brotrinde):

Rinde

skórka r.ż.

3. Rinde (Käserinde):

Rinde

wosk r.m.

rịngs [rɪŋs] PRZYSŁ.

rings um jdn/etw

dookoła kogoś/czegoś

die Gäste sitzen rings um den Tisch

goście r.m. l.mn. siedzą dookoła stołu

er ging rings ums Haus

obszedł dom dookoła

er sah sich rings im Kreis um

obejrzał [lub rozejrzał] się dookoła

rings an den Wänden hingen Hunderte Gemälde und Zeichnungen

dookoła na ścianach wisiały setki obrazów i rysunków

Rịnne <‑, ‑n> [ˈrɪnə] RZ. r.ż.

1. Rinne (Vertiefung):

Rinne

rowek r.m.

2. Rinne:

Rinne (Dachrinne)

rynna r.ż.

Rinne (Abflussrinne)

odpływ r.m.

Rịngel <‑s, ‑> [ˈrɪŋəl] RZ. r.m.

1. Ringel (der Haare):

Ringel

loczek r.m.

2. Ringel (kleiner Ring):

Ringel

kół[ecz]ko r.n.

Rịngen <‑s, bez l.mn. > [ˈrɪŋən] RZ. r.n.

1. Ringen SPORT (Disziplin):

Ringen

zapasy l.mn.

2. Ringen podn.:

Ringen

walka r.ż.

Ringen

zmagania l.mn.

nach jahrelangem Ringen konnte er den Prozess für sich entscheiden

po wieloletnich zmaganiach wygrał proces

Tracer <‑s, ‑> RZ. r.m. MED.

Tracer

wskaźnik r.m. promieniotwórczy

Rịtzer <‑s, ‑> RZ. r.m. pot.

Ritzer → Ritz

Zobacz też Ritz

Rịtz <‑es, ‑e> [rɪts] RZ. r.m.

1. Ritz (Kratzer):

Ritz

rysa r.ż.

2. Ritz → Ritze

Rịtter <‑s, ‑> [ˈrɪtɐ] RZ. r.m.

1. Ritter HIST.:

Ritter

rycerz r.m.

jdn zum Ritter schlagen

pasować kogoś na rycerza

2. Ritter GASTR.:

arme Ritter

grzanki z bułki moczonej w mleku, smażone na maśle

ri̱e̱b [riːp] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

rieb cz. prz. von reiben

Zobacz też reiben

I . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. przech.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

das Besteck blank reiben

polerować [f. dk. wy‑] sztućce

trocken reiben

wycierać [f. dk. wytrzeć] do sucha

sich C. die Augen reiben a. fig

przecierać [f. dk. przetrzeć] oczy a. fig

sich C. die Hände reiben a. fig

zacierać [f. dk. zatrzeć] ręce a. fig

2. reiben (auftragen):

[sich C.] die Salbe in die Haut reiben

wcierać [f. dk. wetrzeć] [sobie] maść w skórę

3. reiben (zerkleinern):

reiben Möhre, Käse

ścierać [f. dk. zetrzeć]

reiben Möhre, Käse

ucierać [f. dk. utrzeć]

4. reiben (verletzen):

sich die Haut wund reiben

o[be]trzeć sobie skórę

5. reiben (entfernen):

einen Fleck aus der Jacke reiben

ścierać [f. dk. zetrzeć] plamę z kurtki

er rieb sich C. den Schlaf aus den Augen fig

przecierał oczy po przebudzeniu

II . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. nieprzech.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

durch Reiben

[po]przez tarcie

mit einem Tuch über etw reiben

przecierać [f. dk. przetrzeć] coś chustką

2. reiben (scheuern):

reiben

obcierać [f. dk. obetrzeć]

die Schuhe reiben an Zehen

buty r.m. l.mn. obcierają palce

III . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. zwr.

1. reiben (sich kratzen):

reiben

drapać [f. dk. po‑] się

sich wund reiben

podrapać się do krwi

2. reiben fig (sich streiten):

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn

[on] ściera się często z[e swoimi] sąsiadami

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn (sich auseinander setzen)

rozprawiać [f. dk. rozprawić] się

sie reiben sich ständig aneinander

[oni] stale spierają się ze sobą

sich an einem Problem reiben

natykać się na jakiś problem [f. dk. natknąć]