Tłumaczenia dla hasła „ripa“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

Ri̱ga <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n.

Riga

Ryga r.ż.

Rịps <‑es, ‑e> [rɪps] RZ. r.m. (geripptes Gewebe)

Rips

ryps r.m.

rịssNP [rɪs] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr., rịßst. pis. CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr.

riss cz. prz. von → reißen

Zobacz też reißen

I . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. reißen:

reißen (einreißen) (Papier, Stoff)

drzeć [f. dk. po‑] się

2. reißen:

reißen (zerreißen) (Faden)

rwać [f. dk. ze‑] się

wenn alle Stricke reißen pot.

w najgorszym razie

wenn alle Stricke reißen pot.

gdy wszystko zawiedzie

II . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. przech.

1. reißen (zerreißen):

reißen Stoff, Karton

rozrywać [f. dk. rozerwać]

er riss den Brief in Stücke

podarł list na kawałki

etw in Fetzen reißen

porwać coś w [lub na] strzępy

die Familie wurde auseinander gerissen

rodzinę rozdzielono

2. reißen (wegreißen):

jdm etw aus den Händen reißen

wyrywać [f. dk. wyrwać] komuś coś z rąk

ihr wurde die Tasche aus der Hand gerissen

wyrwano jej torebkę z ręki

aus dem Zusammenhang gerissen fig

wyrwany z kontekstu fig

jdn aus seinen Gedanken reißen fig

wyrwać kogoś z zamyślenia fig

er wurde aus dem Schlaf gerissen fig

wyrwano go ze snu fig

3. reißen (umstoßen, schieben):

jdn zu Boden reißen

powalać [f. dk. powalić] kogoś na ziemię

jdn [mit sich] in den Abgrund reißen

pociągnąć kogoś [za sobą] w przepaść

jdn ins Verderben reißen fig

doprowadzać [f. dk. doprowadzić] kogoś do zguby

ein Bild von der Wand reißen

zrywać [f. dk. zerwać] obraz ze ściany

er riss den Wagen nach links

gwałtownie skręcił w lewo

hin und her gerissen sein [o. werden]

być rozdartym [pomiędzy dwiema możliwościami]

4. reißen (hineinreißen):

er hat mir ein Loch in die Hose gerissen

zrobił mi dziurę w spodniach

5. reißen (gewaltsam übernehmen):

an sich B. reißen Herrschaft

zagarniać [f. dk. zagarnąć]

die Macht an sich reißen

przywłaszczać [f. dk. przywłaszczyć] sobie władzę

das Gespräch an sich reißen fig

nie dopuszczać [f. dk. dopuścić] rozmówców do głosu

6. reißen SPORT (Leichtathletik):

die Latte reißen

zrzucić poprzeczkę

(Schwerathletik) der Weltrekord im Reißen

rekord r.m. świata w rwaniu

7. reißen (töten):

reißen

rozszarpywać [f. dk. rozszarpać]

die Wölfe haben ein Schaf gerissen

wilki r.m. l.mn. rozszarpały owcę

III . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. zwr.

1. reißen pot. (sich intensiv bemühen):

sich um jdn reißen

szaleć za kimś pot.

sich um etw reißen

zabijać się o coś fig pot.

sie rissen sich um die Wohnung

wydzierali sobie mieszkanie fig pot.

2. reißen (sich befreien):

reißen

wyrywać [f. dk. wyrwać] się

sie riss sich aus seiner Umarmung

wyrwała się z jego objęć

ri̱e̱t [riːt] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

riet cz. prz. von raten

Zobacz też raten

I . ra̱ten <rät, riet, geraten> [ˈraːtən] CZ. cz. nieprzech.

1. raten (Ratschläge geben):

jdm raten etw zu tun

radzić [f. dk. po‑] komuś coś zrobić

jdm etw B. [o. zu etw C. ] raten

poradzić komuś coś w jakiejś sprawie

ich riet ihm zur Vorsicht

poradziłem mu, aby był ostrożny

ich riet ihm zur Vorsicht

zaleciłem mu ostrożność

das möchte ich dir auch geraten haben

radzę ci po dobroci!

2. raten (erraten):

raten

zgadywać [f. dk. zgadnąć]

raten

odgadywać [f. dk. odgadnąć]

er hat falsch geraten

nie zgadł

richtig raten

zgadnąć

rat mal, wen ich heute getroffen habe! pot.

zgadnij, kogo dzisiaj spotkałem!

das rätst du nie! pot.

nigdy nie zgadniesz!

dreimal darfst du raten! iron. pot.

zgaduj-zgadula! żart. pot.

II . ra̱ten <rät, riet, geraten> [ˈraːtən] CZ. cz. przech.

1. raten (als Ratschlag geben):

raten

doradzać [f. dk. doradzić]

2. raten (erraten):

raten

zgadywać [f. dk. zgadnąć]

raten

odgadywać [f. dk. odgadnąć]

ri̱e̱b [riːp] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

rieb cz. prz. von reiben

Zobacz też reiben

I . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. przech.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

das Besteck blank reiben

polerować [f. dk. wy‑] sztućce

trocken reiben

wycierać [f. dk. wytrzeć] do sucha

sich C. die Augen reiben a. fig

przecierać [f. dk. przetrzeć] oczy a. fig

sich C. die Hände reiben a. fig

zacierać [f. dk. zatrzeć] ręce a. fig

2. reiben (auftragen):

[sich C.] die Salbe in die Haut reiben

wcierać [f. dk. wetrzeć] [sobie] maść w skórę

3. reiben (zerkleinern):

reiben Möhre, Käse

ścierać [f. dk. zetrzeć]

reiben Möhre, Käse

ucierać [f. dk. utrzeć]

4. reiben (verletzen):

sich die Haut wund reiben

o[be]trzeć sobie skórę

5. reiben (entfernen):

einen Fleck aus der Jacke reiben

ścierać [f. dk. zetrzeć] plamę z kurtki

er rieb sich C. den Schlaf aus den Augen fig

przecierał oczy po przebudzeniu

II . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. nieprzech.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

durch Reiben

[po]przez tarcie

mit einem Tuch über etw reiben

przecierać [f. dk. przetrzeć] coś chustką

2. reiben (scheuern):

reiben

obcierać [f. dk. obetrzeć]

die Schuhe reiben an Zehen

buty r.m. l.mn. obcierają palce

III . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] CZ. cz. zwr.

1. reiben (sich kratzen):

reiben

drapać [f. dk. po‑] się

sich wund reiben

podrapać się do krwi

2. reiben fig (sich streiten):

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn

[on] ściera się często z[e swoimi] sąsiadami

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn (sich auseinander setzen)

rozprawiać [f. dk. rozprawić] się

sie reiben sich ständig aneinander

[oni] stale spierają się ze sobą

sich an einem Problem reiben

natykać się na jakiś problem [f. dk. natknąć]

ri̱e̱f [riːf] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

rief cz. prz. von rufen

Zobacz też rufen

I . ru̱fen <ruft, rief, gerufen> [ˈruːfən] CZ. cz. nieprzech.

rufen (einen Ruf von sich geben)

wołać [f. dk. za‑]

rufen (laut schreien)

krzyczeć [f. dk. krzyknąć]

laut rufen

głośno krzyczeć

nach jdm rufen

wołać kogoś

um Hilfe rufen

wołać o [lub wzywać] pomoc

nach etw rufen

domagać się czegoś

manche rufen wieder nach härteren Strafen

niektórzy domagają się znowu ostrzejszych kar

die Pflicht ruft fig

obowiązek r.m. wzywa fig

II . ru̱fen <ruft, rief, gerufen> [ˈruːfən] CZ. cz. przech.

1. rufen (ausrufen):

etw rufen

wykrzykiwać coś

Hilfe rufen

wzywać pomocy

2. rufen (verlangen):

jdn/ein Taxi rufen

dzwonić [f. dk. za‑] po kogoś/taksówkę

jdn rufen lassen

kazać kogoś wezwać

den Arzt rufen

wzywać [f. dk. wezwać] lekarza

jdn zu sich C. rufen

wezwać kogoś do siebie

du kommst mir wie gerufen pot.

przychodzisz [lub zjawiasz się] w samą porę [lub jak na zawołanie] pot.

rịtt [rɪt] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

ritt cz. prz. von reiten

Zobacz też reiten

I . re̱i̱ten <reitet, ritt, geritten> [ˈraɪtən] CZ. cz. nieprzech. +sein (auf einem Pferd)

reiten

jeździć konno

im Trab/Galopp reiten

jechać kłusem/galopem

im Schritt reiten

jechać stępa

auf einer Stute reiten

jeździć na klaczy

geritten kommen

przyjechać konno

auf einem Besen reiten fig

latać na miotle fig

II . re̱i̱ten <reitet, ritt, geritten> [ˈraɪtən] CZ. cz. przech.

reiten

dosiadać

sie reitet eine Stute

[ona] dosiada klaczy

Pạpa <‑s, ‑s> [ˈpapa] RZ. r.m. ohne rodz. pot.

Papa

tata r.m. pot.

Papa

tatuś r.m. pot.

ppa.

ppa Abk. von pp.

dpa <‑, bez l.mn. > [deːpeː​ˈʔaː] RZ. r.ż.

dpa Abk. von Deutsche Presse-Agentur

dpa

Niemiecka Agencja r.ż. Prasowa

O̱pa <‑s, ‑s> [ˈoːpa] RZ. r.m. a. pej., żart. pot.

Opa

dziadek r.m. a. pej.