Tłumaczenia dla hasła „örlög“ w niemiecko » polski słowniku

Prolo̱g <‑[e]s, ‑e> [pro​ˈloːk] RZ. r.m.

Prolog

prolog r.m.

lo̱g¹ [loːk] CZ. cz. nieprzech.

log cz. prz. von lügen

Zobacz też lügen

lü̱gen <lügt, log, gelogen> [ˈlyːgən] CZ. cz. nieprzech.

lügen

kłamać [f. dk. s‑]

das ist gelogen!

to kłamstwo r.n. !

ich müsste lügen, wenn ...

musiałbym skłamać, gdybym...

zwroty:

er lügt wie gedruckt pot.

on kłamie jak najęty

flo̱g [floːk] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

flog cz. prz. von fliegen

Zobacz też fliegen

I . fli̱e̱gen <fliegt, flog, geflogen> [ˈfliːgən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. fliegen:

fliegen (sich durch die Luft bewegen) (Vögel, Blätter)

lecieć

fliegen (sich durch die Luft bewegen) (Vögel, Blätter)

latać

fliegen (sich durch die Luft bewegen) (Vögel, Blätter)

frunąć

fliegen (sich durch die Luft bewegen) (Vögel, Blätter)

fruwać

auf den Boden fliegen (Ball)

spadać [f. dk. spaść] na ziemię

ich kann doch nicht fliegen

przecież nie mam skrzydeł

mit fliegenden Fahnen

bez wahania

2. fliegen (sich fortbewegen, reisen):

nach Breslau fliegen (Flugzeug, Person)

lecieć [f. dk. po‑] do Wrocławia

nach Breslau fliegen (Fluggesellschaft)

latać do Wrocławia

wann fliegt die nächste Maschine nach Mallorca?

kiedy odlatuje najbliższy samolot r.m. na Majorkę?

was machst du im Urlaub? – ich fliege nach Mexico

jak spędzasz urlop? – lecę do Meksyku

wie lange fliegt man von Wien nach Buenos Aires?

jak długo leci się z Wiednia do Buenos Aires?

bist du schon mal geflogen?

leciałeś już kiedyś samolotem?

3. fliegen podn. (eilen):

fliegen

pędzić

fliegen

gnać

jdm um den Hals fliegen

rzucać [f. dk. rzucić] się komuś na szyję

4. fliegen pot. (hinausgeworfen werden):

fliegen von der Arbeit, Schule

wylatywać [f. dk. wylecieć ]pot.

ich bin geflogen

wyleciałem pot.

er ist [auf die Straße] geflogen

wyleciał [na ulicę] pot.

5. fliegen pot. (durchfallen):

durch eine Prüfung [o. durchs Examen] fliegen

oblać egzamin pot.

6. fliegen pot. (angezogen werden):

auf jdn/etw fliegen

latać [lub szaleć] za kimś/czymś pot.

auf jdn/etw fliegen

lecieć na kogoś/coś pot.

er fliegt auf neue Autos

[on] szaleje za nowymi samochodami

7. fliegen (geworfen werden):

fliegen

lecieć [f. dk. prze‑ lub w‑ lub nad‑]

der Ball flog über das Tor

piłka r.ż. przeleciała nad bramką

ein Stein flog durchs Fenster

kamień r.m. wleciał przez okno

plötzlich kam ein Schneeball geflogen und traf ihn am Kopf

nagle nadleciała śnieżka r.ż. i trafiła go w głowę

in die Luft fliegen

wylatywać [f. dk. wylecieć] w powietrze

in die Luft fliegen

eksplodować

II . fli̱e̱gen <fliegt, flog, geflogen> [ˈfliːgən] CZ. cz. przech.

1. fliegen (steuern):

fliegen Flugzeug

pilotować

2. fliegen (mit einem Luftfahrzeug befördern):

fliegen Passagiere, Güter

przewozić [f. dk. przewieźć]

fliegen Passagiere, Güter

transportować [f. dk. prze‑]

3. fliegen +sein (zurücklegen):

fliegen Route, Strecke

przelecieć

fliegen Route, Strecke

pokonywać [f. dk. pokonać]

einen Umweg fliegen

polecieć okrężną trasą

musst du morgen arbeiten? – ja, ich fliege Düsseldorf – New York

pracujesz jutro? – tak, mam lot z Düsseldorfu do Nowego Jorku

Monolo̱g <‑[e]s, ‑e> [mono​ˈloːk] RZ. r.m.

Monolog

monolog r.m.

einen Monolog halten

wygłaszać [f. dk. wygłosić] monolog

ein innerer Monolog

monolog wewnętrzny

I . analo̱g [ana​ˈloːk] PRZYM.

1. analog (entsprechend):

analog [zu etw]

odpowiadający [czemuś]

analog [zu etw]

analogiczny [do czegoś]

2. analog:

analog INF., PHYS

analogowy

analoges Signal

sygnał r.m. analogowy

analoge Daten

dane l.mn. analogowe

II . analo̱g [ana​ˈloːk] PRZYSŁ.

1. analog (entsprechend):

analog [zu etw]

analogicznie [do czegoś]

2. analog:

analog INF., PHYS

analogowo

Dialo̱g <‑[e]s, ‑e> [dia​ˈloːk] RZ. r.m. podn. a. INF.

Dialog

dialog r.m.

in Dialog treten

rozpocząć rozmowy

Epilo̱g <‑s, ‑e> [epi​ˈloːk] RZ. r.m.

Epilog

epilog r.m.

verlo̱r [fɛɐ̯​ˈloːɐ̯] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr.

verlor cz. prz. von verlieren

Zobacz też verlieren

I . verli̱e̱ren <verliert, verlor, verloren> [fɛɐ̯​ˈliːrən] CZ. cz. przech.

1. verlieren (nicht mehr finden):

verlieren Schlüssel, Handschuhe

gubić [f. dk. z‑]

du hast hier nichts verloren! pot.

nie masz tu nic do szukania! pot.

das [o. so etwas] hat hier nichts verloren! pot.

to nie jest tutaj mile widziane!

was hast du hier verloren? pot.

czego tutaj szukasz? pot.

an ihr ist eine Journalistin/Schauspielerin verloren gegangen pot.

mogła z niej być dobra dziennikarka/aktorka

2. verlieren a. fig (nicht mehr haben):

verlieren Freunde, Vertrauen, Arbeitsplatz

tracić [f. dk. s‑]

wir dürfen keine Zeit mehr verlieren

nie możemy tracić ani chwili

seine Stelle verlieren

utracić posadę

Luft verlieren

brakować powietrza

die Beherrschung verlieren

tracić [f. dk. s‑] panowanie

3. verlieren (entweichen lassen):

das Auto verliert Öl

z samochodu wycieka olej r.m.

der Reifen verliert Luft

z opony uchodzi powietrze r.n.

er verlor kein Wort darüber

nie powiedział ani słowa na ten temat

4. verlieren (nicht gewinnen):

verlieren Krieg, Spiel, Prozess

przegrywać [f. dk. przegrać]

jd hat nichts [mehr] zu verlieren

ktoś nie ma już nic [więcej] do stracenia

jdn verloren geben

uważać kogoś za beznadziejny przypadek

etw verloren geben

uważać coś za stracone

II . verli̱e̱ren <verliert, verlor, verloren> [fɛɐ̯​ˈliːrən] CZ. cz. nieprzech.

an Bedeutung C. verlieren

tracić [f. dk. s‑] na znaczeniu

das Flugzeug verliert an Höhe

samolot r.m. obniżył swój lot

die Währung verliert an Wert

kurs r.m. spada

III . verli̱e̱ren <verliert, verlor, verloren> [fɛɐ̯​ˈliːrən] CZ. cz. zwr.

1. verlieren:

verlieren (schwächer werden) (Spontanität)

ginąć [f. dk. z‑]

verlieren (Nervosität, Angst)

znikać [f. dk. zniknąć]

der Lärm verlor sich in der Ferne

hałas r.m. nikł w oddali

2. verlieren:

verlieren (sich nicht mehr finden) (Menschen)

gubić [f. dk. z‑] się

sich in Details verlieren

gubić się w szczegółach

(sich einer Sache hingeben) er hat sich in seinen Gedanken ganz verloren

całkiem pogrążył się w swoich myślach

I . orange [o​ˈrãːʒə, o​ˈrãːʃ, o​ˈraŋʃ] PRZYM. inv (Farbe)

orange

pomarańczowy

II . orange [o​ˈrãːʒə, o​ˈrãːʃ, o​ˈraŋʃ] PRZYSŁ.

orange streichen:

orange

na pomarańczowo