Tłumaczenia dla hasła „Criss“ w niemiecko » polski słowniku

rịssNP [rɪs] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr., rịßst. pis. CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr.

riss cz. prz. von → reißen

Zobacz też reißen

I . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. reißen:

reißen (einreißen) (Papier, Stoff)

drzeć [f. dk. po‑] się

2. reißen:

reißen (zerreißen) (Faden)

rwać [f. dk. ze‑] się

wenn alle Stricke reißen pot.

w najgorszym razie

wenn alle Stricke reißen pot.

gdy wszystko zawiedzie

II . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. przech.

1. reißen (zerreißen):

reißen Stoff, Karton

rozrywać [f. dk. rozerwać]

er riss den Brief in Stücke

podarł list na kawałki

etw in Fetzen reißen

porwać coś w [lub na] strzępy

die Familie wurde auseinander gerissen

rodzinę rozdzielono

2. reißen (wegreißen):

jdm etw aus den Händen reißen

wyrywać [f. dk. wyrwać] komuś coś z rąk

ihr wurde die Tasche aus der Hand gerissen

wyrwano jej torebkę z ręki

aus dem Zusammenhang gerissen fig

wyrwany z kontekstu fig

jdn aus seinen Gedanken reißen fig

wyrwać kogoś z zamyślenia fig

er wurde aus dem Schlaf gerissen fig

wyrwano go ze snu fig

3. reißen (umstoßen, schieben):

jdn zu Boden reißen

powalać [f. dk. powalić] kogoś na ziemię

jdn [mit sich] in den Abgrund reißen

pociągnąć kogoś [za sobą] w przepaść

jdn ins Verderben reißen fig

doprowadzać [f. dk. doprowadzić] kogoś do zguby

ein Bild von der Wand reißen

zrywać [f. dk. zerwać] obraz ze ściany

er riss den Wagen nach links

gwałtownie skręcił w lewo

hin und her gerissen sein [o. werden]

być rozdartym [pomiędzy dwiema możliwościami]

4. reißen (hineinreißen):

er hat mir ein Loch in die Hose gerissen

zrobił mi dziurę w spodniach

5. reißen (gewaltsam übernehmen):

an sich B. reißen Herrschaft

zagarniać [f. dk. zagarnąć]

die Macht an sich reißen

przywłaszczać [f. dk. przywłaszczyć] sobie władzę

das Gespräch an sich reißen fig

nie dopuszczać [f. dk. dopuścić] rozmówców do głosu

6. reißen SPORT (Leichtathletik):

die Latte reißen

zrzucić poprzeczkę

(Schwerathletik) der Weltrekord im Reißen

rekord r.m. świata w rwaniu

7. reißen (töten):

reißen

rozszarpywać [f. dk. rozszarpać]

die Wölfe haben ein Schaf gerissen

wilki r.m. l.mn. rozszarpały owcę

III . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] CZ. cz. zwr.

1. reißen pot. (sich intensiv bemühen):

sich um jdn reißen

szaleć za kimś pot.

sich um etw reißen

zabijać się o coś fig pot.

sie rissen sich um die Wohnung

wydzierali sobie mieszkanie fig pot.

2. reißen (sich befreien):

reißen

wyrywać [f. dk. wyrwać] się

sie riss sich aus seiner Umarmung

wyrwała się z jego objęć

ẠbrissNP² <‑es, ‑e> RZ. r.m.

1. Abriss (von Eintrittskarten):

Abriss

odcinek r.m.

2. Abriss (Übersicht):

Abriss

zarys r.m.

ỤmrissNP <‑es, ‑e> [ˈ--] RZ. r.m., Ụmrißst. pis. RZ. r.m. <‑sses, ‑sse>

Umriss (einer Person)

sylwetka r.ż.

Umriss (eines Gegenstands)

kontur r.m.

etw in groben Umrissen darstellen

przedstawiać [f. dk. przedstawić] coś w ogólnych zarysach

schịssNP [ʃɪs] CZ. cz. nieprzech., schịßst. pis. CZ. cz. nieprzech.

schiss cz. prz. von → scheißen

Zobacz też scheißen

sche̱i̱ßen <scheißt, schiss, geschissen> CZ. cz. nieprzech. wulg.

1. scheißen (den Darm entleeren):

scheißen

srać wulg.

2. scheißen (gleichgültig sein):

auf etw scheißen

olewać [f. dk. olać] coś pot.

auf etw scheißen

mieć coś w dupie wulg.

ich scheiß’ auf deine guten Ratschläge

mam gdzieś [lub w dupie wulg. ] twoje dobre rady pot.

[ich] scheiß drauf!

mam to gdzieś [lub w dupie wulg. ] ! pot.

[ich] scheiß drauf!

olewam to! pot.

SchịssNP <‑es, bez l.mn. > [ʃɪs] RZ. r.m. a. wulg., pot., Schịßst. pis. RZ. r.m. <‑sses, bez l.mn. >

1. Schiss wulg. (Kot):

Schiss

gówno r.n. wulg.

Schiss

sraczka r.ż. wulg.

2. Schiss pot. (Angst):

da kriegte er Schiss

wtedy miał stracha [lub się spietrał] pot.

[vor jdm/etw] Schiss haben pot.

trząść portkami ze strachu [przed kimś/czymś] pot.

frịsstNP [frɪst] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr., frịßtst. pis. CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

frisst 3. pers präs von → fressen

Zobacz też fressen

I . frẹssen <frisst, fraß, gefressen> [ˈfrɛsən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

1. fressen (Nahrung zu sich nehmen):

[aus/von etw] fressen (Tier)

żreć [z czegoś]

sie gab dem Hund etw zu fressen

nakarmiła psa

die Kuh hat sich mit Gras voll gefressen

krowa r.ż. najadła się trawy

2. fressen pot. (essen):

fressen

żreć pej. pot.

auf der Party habe ich mich voll gefressen

nażarłem się na przyjęciu pej. pot.

er frisst ihr quasi aus der Hand pej.

on je jej niejako z ręki fig

ich fresse einen Besen, wenn ...

niech mnie kule biją, jeśli... pot.

er wird dich schon nicht fressen

przecież on cię nie zje pot.

er frisst mir die Haare vom Kopf

[on] żeruje na mnie [lub żyje na mój koszt] [lub wpędzi mnie w biedę]

die hat wohl die Weisheit mit Löffeln gefressen iron.

[ona] chyba pozjadała wszystkie rozumy iron.

einen Narren an jdm gefressen haben

zwariować na czyimś punkcie

jdn zum Fressen gern haben żart.

strasznie kogoś lubić pot.

jdn gefressen haben

nie trawić kogoś pot.

den habe ich gefressen

nie cierpię go

3. fressen:

fressen (verbrauchen) (Benzin, Zeit, Geld)

pochłaniać [f. dk. pochłonąć]

II . frẹssen <frisst, fraß, gefressen> [ˈfrɛsən] CZ. cz. zwr. (eindringen)

sich in etw B. fressen (Bohrer)

wnikać [f. dk. wniknąć] w coś

sich in etw B. fressen (Rost, Säure)

nadgryzać [f. dk. nadgryźć] coś

sich in etw B. fressen (Kälte) fig

przenikać [f. dk. przeniknąć] coś

RịssNP <‑es, ‑e> [rɪs] RZ. r.m. a. TECHNOL. a. fig, Rịßst. pis. RZ. r.m. <‑sses, ‑sse>

1. Riss:

Riss (beschädigte, zerrissene Stelle)

rysa r.ż.

Riss (beschädigte, zerrissene Stelle)

rozdarcie r.n.

Riss (in Haut)

zadraśnięcie r.n.

Riss (in Erde)

szczelina r.ż.

Riss (in Erde)

zagłębienie r.n.

Riss (in Erde)

bruzda r.ż.

wir haben uns zerstritten, die Risse sind nicht mehr zu kitten fig

pokłóciliśmy się, dzieli nas przepaść r.ż. nie do przebycia fig

ihre Freundschaft bekam einen tiefen Riss fig

ich przyjaźń r.ż. bardzo ucierpiała podn.

2. Riss TECHNOL. (Zeichnung):

Riss

szkic r.m.

A̱u̱frissNP <‑es, ‑e> RZ. r.m., A̱u̱frißst. pis. RZ. r.m. <‑sses, ‑sse>

1. Aufriss ARCHIT.:

Aufriss

rysunek r.m.

Aufriss

szkic r.m.

2. Aufriss (Abriss):

Aufriss

zarys r.m.

VerrịssNP <‑es, ‑e> RZ. r.m., Verrịßst. pis. RZ. r.m. <‑sses, ‑sse>

Verriss

druzgocąca krytyka r.ż.

NarzịssNP <‑[es], ‑e> [nar​ˈtsɪs] RZ. r.m., Narzịßst. pis. RZ. r.m. <‑ [o. ‑sses], ‑sse>

1. Narziss (mythologische Gestalt):

Narziss

Narcyz r.m.

2. Narziss (jd, der in sich selbst verliebt ist):

Narziss

narcyz r.m.

schmịssNP [ʃmɪs] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., schmịßst. pis. CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

schmiss cz. prz. von → schmeißen

Zobacz też schmeißen

I . schme̱i̱ßen <schmeißt, schmiss, geschmissen> [ˈʃmaɪsən] CZ. cz. przech. pot.

1. schmeißen (werfen):

jdn aus dem Haus schmeißen

wywalić kogoś z domu pot.

er schmiss Steine nach ihm

rzucał w niego kamieniami

2. schmeißen (managen):

schmeißen Haushalt

prowadzić [f. dk. po‑]

schmeißen Sache

radzić [f. dk. po‑] sobie

schmeißen Sache

uporać się

wir werden den Laden schon schmeißen

my już sobie poradzimy z tym sklepem

3. schmeißen (abbrechen):

schmeißen Studium

rzucać [f. dk. rzucić ]pot.

4. schmeißen (spendieren):

eine Runde schmeißen

stawiać [f. dk. postawić] kolejkę

II . schme̱i̱ßen <schmeißt, schmiss, geschmissen> [ˈʃmaɪsən] CZ. cz. nieprzech. pot. (mit etwas werfen)

mit etw schmeißen

rzucać [f. dk. rzucić] czymś

mit etw schmeißen

ciskać [f. dk. cisnąć] czymś

mit Geld um sich schmeißen fig

szastać pieniędzmi [na prawo i lewo] pot.

SchmịssNP <‑es, ‑e> [ʃmɪs] RZ. r.m., Schmịßst. pis. RZ. r.m. <‑sses, ‑sse>

1. Schmiss (Narbe):

Schmiss

szrama r.ż.

Schmiss

blizna r.ż. (po walce na szpady)

2. Schmiss fig (Schwung):

Schmiss

rozmach r.m.

Schmiss

werwa r.ż.

Schmiss

wigor r.m.

3. Schmiss THEAT, FILM:

Schmiss

klapa r.ż. pot.