Tłumaczenia dla hasła „breakene“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. przech. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [f. dk. z‑]

brechen Brot

przełamywać [f. dk. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pot.

sich C. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pot.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [f. dk. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [f. dk. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [f. dk. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [f. dk. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [f. dk. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [f. dk. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [f. dk. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen podn. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [f. dk. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [f. dk. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [f. dk. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. nieprzech. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [f. dk. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [f. dk. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce r.n. mi się kraje

auf Biegen und Brechen pot.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pot.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [f. dk. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [f. dk. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pot.

5. brechen +haben pot. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [f. dk. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. zwr. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [f. dk. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [f. dk. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [f. dk. odbić] się

Zobacz też gebrochen

I . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] CZ. bezosob. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRZYM.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRZYSŁ.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

I . brei̱ten CZ. cz. przech.

1. breiten (ausbreiten):

breiten

rozpościerać [f. dk. rozpostrzeć]

die Sanitäter breiteten Decken über die Leichen/Opfer

sanitariusze r.m. l.mn. przykryli ciała/ofiary kocami

2. breiten (spreizen):

breiten

rozkładać [f. dk. rozłożyć]

ab und zu breitete einer der Geier seine Flügel

od czasu do czasu jeden z sępów rozkładał skrzydła

II . brei̱ten CZ. cz. zwr. podn.

die Nacht breitete sich über das Land

nad wsią rozpościerała się noc r.ż. podn.

I . brẹmsen [ˈbrɛmzən] CZ. cz. nieprzech.

1. bremsen (verlangsamen):

bremsen

hamować [f. dk. za‑]

ich musste scharf bremsen, um das Auto rechtzeitig zum Stillstand zu bringen

musiałem ostro hamować, aby zatrzymać samochód na czas

2. bremsen:

bremsen (hinhaltend reagieren) (Partei, Opposition)

powstrzymywać [f. dk. powstrzymać]

mit den Ausgaben bremsen müssen

musieć ograniczyć wydatki

II . brẹmsen [ˈbrɛmzən] CZ. cz. przech.

1. bremsen (abbremsen):

bremsen Fahrzeug, Zug

wyhamowywać [f. dk. wyhamować]

2. bremsen (verzögern):

bremsen Entwicklung

opóźniać [f. dk. opóźnić]

3. bremsen (dämpfen):

bremsen Begeisterung

tłumić [f. dk. s‑]

4. bremsen pot. (zurückhalten):

bremsen Person, Redefluss

przystopować pot.

er ist nicht zu bremsen

nie można go zatrzymać

I . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. nieprzech.

1. brennen:

brennen (in Flammen stehen) (Feuer)

płonąć

lichterloh brennen

stać w płomieniach

2. brennen:

brennen (angezündet sein) (Zigarette, Kerze)

palić się

3. brennen (sich entzünden):

nicht brennen

nie być palnym

nicht brennen (Streichholz, Kohle)

zapalić się

dürres Holz brennt gut

suche drewno r.n. dobrze się pali

das brennt ja wie Zunder

to jest łatwopalne

4. brennen:

brennen (sehr heiß scheinen) (Sonne)

palić

5. brennen (angeschaltet sein):

brennen Licht, Herd

być włączonym

brennen Licht, Herd

palić się pot.

die Lampe brannte die ganze Nacht

lampa r.ż. paliła się całą noc

6. brennen (schmerzen):

brennen

piec

die Wunde brennt

rana r.ż. piecze

(scharf sein) auf der Zunge brennen (Gewürz)

piec [lub palić] w język

die Seife brennt in den Augen

mydło r.n. szczypie w oczy

die Brennnessel brennt auf der Haut

pokrzywa r.ż. parzy skórę

jdm auf [o. unter] den Nägeln brennen

być pilną sprawą dla kogoś

das Geheimnis brennt mir auf der Zunge

język r.m. mnie świerzbi

7. brennen (inständig sinnen):

darauf brennen etw zu tun

palić się do zrobienia czegoś

auf Rache B. brennen

knuć zemstę

8. brennen (ungeduldig sein):

vor Neugier brennen

umierać z ciekawości

II . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. przech.

1. brennen (rösten):

brennen Mandeln

prażyć

brennen Kaffee

palić

2. brennen (ein Produkt herstellen):

brennen Porzellan, Ziegel

wypalać [f. dk. wypalić]

3. brennen (destillieren):

brennen Schnaps

destylować

schwarz brennen

pędzić bimber

4. brennen (härten):

brennen Ton

hartować

5. brennen (ein-, aufbrennen):

brennen Rind

piętnować

ein Loch in den Teppich brennen

wypalić dziurę w dywanie

einem Tier ein Zeichen auf das Fell brennen

oznakować zwierzę

ein Muster in einen Teller brennen

wypalić wzór na talerzu

6. brennen INF.:

brennen

wypalać [f. dk. wypalić ]pot.

brennen

nagrywać [f. dk. nagrać]

eine CD brennen

wypalić płytę

III . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. zwr.

sich [an etw C.] brennen

poparzyć się [czymś]

IV . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. bezosob.

es brennt!

pożar!

es brennt!

pali się!

zwroty:

wo brennt’s denn? pot.

co się dzieje?

Breakdance <‑[s], bez l.mn. > [ˈbrɛɪkdɛːns] RZ. r.m. MUS

Breakdance

breakdance r.m.

Brẹmsrakete <‑, ‑n> RZ. r.ż.

Bremsrakete

silnik r.m. rakietowy hamujący

Betrụnkene(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> RZ. mf dekl wie przym.

Betrunkene

pijany(-a) r.m. (r.ż.)

Ertrụnkene(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> RZ. mf dekl wie przym.

Ertrunkene

topielec r.m. pot.

Ertrunkene

topielica r.ż. pot.

Bre̱men <‑s, bez l.mn. > [ˈbreːmən] RZ. r.n.

Bremen

Brema r.ż.

Bre̱genz <‑, bez l.mn. > [ˈbreːgɛnts] RZ. r.n.

Bregenz

Bregencja r.ż.

Brẹkzie <‑, ‑n> [ˈbrɛktsi̯ə] RZ. r.ż.

Brekzie GEO → Breccie

Zobacz też Breccie

Breccie <‑, ‑n> RZ. r.ż. GEO

Breccie

brekcja r.ż.