Tłumaczenia dla hasła „fegnest“ w niemiecko » polski słowniku

I . fe̱gen [ˈfeːgən] CZ. cz. przech.

1. fegen (kehren, säubern):

fegen Straße, Zimmer

zamiatać [f. dk. zamieść]

fegen Schornstein

czyścić [f. dk. wy‑]

2. fegen CH (blank reiben):

fegen Töpfe

czyścić [f. dk. wy‑]

fegen mit Bürste

szorować [f. dk. wy‑]

II . fe̱gen [ˈfeːgən] CZ. cz. nieprzech.

1. fegen +haben (säubern):

fegen

zamiatać [f. dk. zamieść]

2. fegen +sein pot. (jagen):

die Straße entlang fegen

pędzić ulicą

über die Dächer fegen (Wind)

pędzić nad dachami

I . fẹst [fɛst] PRZYM.

1. fest (hart):

fest

stały

fest werden (Lava)

tężeć [f. dk. s‑]

2. fest (konstant, geregelt):

fest Preis, Gehalt

stały

fest Geld, Kurs

silny

fest Geld, Kurs

stabilny

feste Kundschaft

stali klienci r.m. l.mn.

feste Börse

stabilna giełda r.ż.

3. fest (endgültig):

fest Angebot

wiążący

fest Termin

ustalony

fest Entschluss

mocny

fest Absicht

niezłomny

fest Plan

dokładny

es gibt dafür keine festen Regeln

nie ma na to żadnych ustalonych reguł

etw nimmt langsam feste Formen an

coś nabiera powoli konkretnych kształtów

4. fest (nicht locker):

fest Händedruck, Knoten

mocny

5. fest (ständig):

fest Anstellung, Einkommen

stały

festes Gehalt

stała pensja r.ż.

einen festen Wohnsitz haben

mieć stałe miejsce zamieszkania

er ist in festen Händen pot.

on jest w stałym związku

er hat seit einem Jahr eine feste Freundin

on od roku ma dziewczynę

in diesem Haus hat alles seinen festen Platz

w tym domu wszystko ma swoje stałe miejsce

II . fẹst [fɛst] PRZYSŁ.

1. fest (kräftig):

fest drücken

silnie

fest drücken

mocno

die Tür fest schließen

mocno zamknąć drzwi

etw fest anziehen

mocno coś pociągnąć

2. fest (nicht locker):

fest zubinden

dobrze

fest zubinden

mocno

etw fest zudrehen

mocno coś zakręcić

3. fest (nachdrücklich):

fest zusagen, glauben

święcie

das hat er fest versprochen

uroczyście przyrzekł

4. fest (eindeutig):

fest vereinbaren

jasno

fest vereinbaren

jednoznacznie

5. fest (unerschütterlich):

sie ist fest entschlossen

ona jest mocno zdecydowana

fest umrissen

dokładnie zdefiniowany [lub określony]

sich C. etw fest vornehmen

mieć mocny zamiar coś zrobić

jdn fest anblicken

utkwić w kimś spojrzenie

jdn fest anblicken

wbić w kogoś wzrok

6. fest (dauerhaft):

jdn fest anstellen

zatrudniać [f. dk. zatrudnić] kogoś na stałe

fest angestellt

zatrudniony na stałe

fest angelegtes Kapital

kapitał r.m. unieruchomiony [lub ulokowany terminowo]

7. fest (tief):

fest schlafen

twardo

sie hatte schon fest geschlafen

spała już twardo

sie hatte schon fest geschlafen

była już pogrążona w mocnym śnie podn.

zu̱gfest PRZYM. TECHNOL.

zugfest

wytrzymały na rozciąganie

fe̱i̱st [faɪst] PRZYM. a. pej.

feist Mensch, Gesicht, Wangen:

feist

tłusty pot.

Fẹrnọst [ˈfɛrn​ˈʔɔst] RZ. ohne rodz.

Fernost

Daleki Wschód r.m.

in Fernost

na Dalekim Wschodzie

nach Fernost

na Daleki Wschód

e̱hest [ˈeːəst] PRZYSŁ. austr. (baldmöglichst)

ehest

jak najwcześniej [lub najprędzej]

Ge̱e̱st <‑, ‑en> [geːst] RZ. r.ż.

Geest [ˈgeːstlant] RZ. r.n. <‑[e]s, bez l.mn. >:

Geest GEO, GEO

wysoko położony płaski obszar wybrzeża w północnych Niemczech, północnej Holandii i Danii

Se̱htest <‑s, ‑s [o. ‑e]> RZ. r.m.

Sehtest

badanie r.n. wzroku

Ge̱gner(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [ˈgeːgnɐ] RZ. r.m.(r.ż.)

1. Gegner a. WOJSK. (Feind):

Gegner(in)

nieprzyjaciel r.m.

2. Gegner a. SPORT:

Gegner(in) (Gegenspieler)

przeciwnik(-iczka) r.m. (r.ż.)

Gegner(in) (Konkurrent)

rywal(ka) r.m. (r.ż.)

3. Gegner (Vertreter einer anderen Meinung):

Gegner(in)

oponent(ka) r.m. (r.ż.)

4. Gegner (Verfechter: der Todesstrafe, Rassendiskriminierung):

Gegner(in)

przeciwnik(-czka) r.m. (r.ż.)

5. Gegner (Widersacher):

Gegner(in)

antagonista(-tka) r.m. (r.ż.)

re̱gnen [ˈreːgnən] CZ. bezosob. (Regen)

regnen

padać

es regnet

pada deszcz r.m.

es regnet durchs Dach

dach r.m. przecieka

es regnet in Strömen

leje jak z cebra fig pot.

es regnete Protestbriefe bei den Politikern fig

sypnęły [lub posypały] się protestacyjne listy r.m. l.mn. do polityków

se̱gnen [ˈzeːgnən] CZ. cz. przech.

1. segnen a. REL.:

segnen

błogosławić [f. dk. po‑]

der Pfarer segnet das Brautpaar

ksiądz r.m. błogosławi młodą parę

das Zeitliche segnen podn.

przenieść się do wieczności podn.

2. segnen podn.:

Gott segne dich!

niech Bóg cię błogosławi!

ich segne die Stunde, in der ich dich traf

błogosławiona godzina, w której cię spotkałem

3. segnen podn. (ausstatten, beglücken):

segnen

obdarzać [f. dk. obdarzyć]

mit Glück gesegnet sein

mieć szczęście

die Familie wurde mit fünf Kindern gesegnet

rodzina r.ż. ma pięcioro dzieci

einen gesegneten Schlaf haben

mieć zdrowy sen