Tłumaczenia dla hasła „meistgesprochene“ w niemiecko » polski słowniku

I . a̱u̱sgesprochen [ˈaʊsgəʃprɔxən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

ausgesprochen pp von aussprechen

II . a̱u̱sgesprochen [ˈaʊsgəʃprɔxən] PRZYM.

1. ausgesprochen (besonders):

ausgesprochen

wyjątkowy

ausgesprochen

szczególny

ausgesprochen Begabung

wybitny

ausgesprochen Ähnlichkeit

uderzający

eine ausgesprochene Vorliebe für ...

szczególne upodobanie r.n. do...

2. ausgesprochen (ausgeprägt):

ausgesprochen

wyraźny

eine ausgesprochene Schönheit sein

być istną pięknością

du hast wirklich ausgesprochenes Pech!

masz prawdziwego pecha!

III . a̱u̱sgesprochen [ˈaʊsgəʃprɔxən] PRZYSŁ. (sehr)

ausgesprochen hilfsreich

bardzo

ausgesprochen freundlich

nad wyraz

Zobacz też aussprechen

I . a̱u̱s|sprechen CZ. cz. przech. irr

1. aussprechen (artikulieren):

aussprechen Laut, Wort

wymawiać [f. dk. wymówić]

wie spricht man deinen Namen aus?

jak się wymawia twoje nazwisko?

2. aussprechen (äußern):

aussprechen Satz

wypowiadać [f. dk. wypowiedzieć]

aussprechen Meinung, Dankbarkeit, Anerkennung

wyrażać [f. dk. wyrazić]

es wurde sofort eine Verdächtigung gegen ihn ausgesprochen

natychmiast wyrażono podejrzenie w stosunku do niego

sie sprachen der Regierung ihr Vertrauen aus

wymówili swoje zaufanie do rządu

Lob aussprechen

wyrazić uznanie

eine Verleumdung aussprechen

rzucić oszczerstwo

eine Warnung aussprechen

ostrzegać [f. dk. ostrzec]

ein Verbot aussprechen

zabraniać [f. dk. zabronić]

jdm sein Bedauern aussprechen

wyrazić komuś swe ubolewanie

3. aussprechen PR.:

aussprechen Scheidung, Strafe

orzekać [f. dk. orzec]

II . a̱u̱s|sprechen CZ. cz. nieprzech. irr

aussprechen

kończyć wypowiedź

lass mich doch aussprechen!

daj mi skończyć!

III . a̱u̱s|sprechen CZ. cz. zwr. irr

1. aussprechen (offen sprechen):

sich mit jdm [über etw B.] aussprechen

rozmówić się z kimś [o czymś]

2. aussprechen (Stellung beziehen):

sich für jdn/etw aussprechen

opowiadać [f. dk. opowiedzieć] się za kimś/czymś

sich gegen jdn/etw aussprechen

opowiadać [f. dk. opowiedzieć] się przeciw komuś/czemuś

3. aussprechen (sein Herz ausschütten):

aussprechen

zwierzać [f. dk. zwierzyć] się

sie hat sich bei ihrer Freundin ausgesprochen

zwierzyła się swojej przyjaciółce

gesprọchen [gə​ˈʃprɔxən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

gesprochen pp von sprechen

Zobacz też sprechen

I . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] CZ. cz. nieprzech.

1. sprechen (reden):

sprechen

mówić [f. dk. powiedzieć]

deutlich sprechen

mówić wyraźnie

kann ich mit dem Chef sprechen?

czy mogę porozmawiać z szefem?

sprechen wir von etwas anderem

porozmawiajmy o czymś innym

sie sprach davon, das Land zu verlassen

[ona] mówiła o tym, że wyjeżdza z kraju

darüber spricht man nicht

o tym się nie mówi

ins Mikrofon sprechen

mówić do mikrofonu

polnisch [o. Polnisch] sprechen

mówić po polsku

sprechen Sie!

proszę mówić!

2. sprechen fig (urteilen, sich äußern):

das spricht für ihn/seine Unschuld

to przemawia za nim/jego niewinnością

das spricht für ihre Intelligenz

to przemawia za jej inteligencją

vieles spricht gegen ihn

dużo przemawia przeciwko niemu

es sprach alles gegen ihn

wszystko przemawiało przeciwko niemu

vieles spricht gegen diesen Plan

dużo przemawia na niekorzyść tego planu

für sich [selbst] sprechen (Tatsache, Beweis)

przemawiać [lub mówić] samo za siebie

sie ist nicht gut auf mich zu sprechen

ona nie ma dobrego zdania o mnie

3. sprechen (ein Telefongespräch führen):

mit jdm sprechen

rozmawiać [f. dk. po‑] z kimś

wer spricht? (am Telefon)

kto mówi?

4. sprechen (empfangen):

ich bin für niemanden zu sprechen

nie ma mnie dla nikogo

5. sprechen (tratschen):

über jdn sprechen

rozmawiać [f. dk. po‑] o kimś

gut/schlecht über jdn/von jdm sprechen

dobrze/źle o kimś mówić

6. sprechen (eintreten):

für jdn sprechen

wstawiać [f. dk. wstawić] się za kimś

gegen jdn sprechen

wypowiedzieć się przeciwko komuś

7. sprechen podn. (erkennbar sein):

aus seinen Augen spricht Zorn

z jego oczu przemawia gniew

8. sprechen (eine Rede halten):

sprechen

przemawiać

II . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] CZ. cz. przech.

1. sprechen (sagen, aussprechen):

sprechen die Wahrheit

mówić [f. dk. powiedzieć]

sprechen Wort, Segen

wypowiadać [f. dk. wypowiedzieć]

sprechen Gebet

odmawiać [f. dk. odmówić]

sprechen Urteil

wydać

sprechen Gedicht

recytować [f. dk. wy‑]

2. sprechen (beherrschen):

sprechen Sie Chinesisch?

czy mówi pan/pani po chińsku?

mehrere Sprachen sprechen

mówić w kilku językach

3. sprechen (verlesen):

sprechen

odczytywać [f. dk. odczytać]

er spricht die Nachrichten im Radio

on czyta [lub prezentuje] wiadomości w radiu

4. sprechen (am Telefon):

jdn sprechen

rozmawiać z kimś [przez telefon]

(sich mit jdm unterhalten) kann ich Sie einen Augenblick sprechen?

czy mogę z panem/panią chwilkę porozmawiać?

III . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] CZ. cz. zwr.

wir sprechen uns noch! (bei der Verabschiedung)

porozmawiamy jeszcze!

wir sprechen uns noch! (als Drohung)

rozmówimy się jeszcze!

ụnausgesprochen PRZYM.

unausgesprochen

niewypowiedziany

in ihrem Blick las er einen unausgesprochenen Vorwurf

w jej spojrzeniu zobaczył niemy wyrzut

entsprọchen CZ. cz. nieprzech.

entsprochen pp von entsprechen

Zobacz też entsprechen

entsprẹchen* CZ. cz. nieprzech. irr

1. entsprechen (übereinstimmen mit):

einer Sache C. entsprechen

być zgodnym z czymś

jds Erwartungen/Vorstellungen entsprechen

odpowiadać czyimś oczekiwaniom/wyobrażeniom

das entspricht nicht den Tatsachen

to nie jest zgodne z faktami

2. entsprechen (erfüllen):

den Anforderungen/Bedingungen entsprechen

spełniać wymagania/warunki

wir können Ihrer Bitte leider nicht entsprechen

nie możemy niestety spełnić pana [lub pańskiej] /pani prośby

nach Möglichkeit werden wir Ihrem Wunsch entsprechen

jeżeli będzie to możliwe, spełnimy pana [lub pańskie] /pani życzenie

verspro̱chen CZ. cz. przech., cz. zwr.

versprochen pp von versprechen

Zobacz też versprechen

I . versprẹchen* CZ. cz. przech. irr

1. versprechen (zusagen):

[jdm] etw versprechen

obiecywać [f. dk. obiecać] [komuś] coś

er hat mir versprochen vorsichtig zu fahren

[on] przyrzekł mi, że będzie jechał ostrożnie

[jdm] versprechen, dass ...

obiecywać [f. dk. obiecać] [komuś], że...

viel versprechend

bardzo obiecujący

ich kann dir nichts versprechen

nie mogę ci niczego obiecać

etw hoch und heilig versprechen

uroczyście coś przyrzekać

2. versprechen (sich erhoffen):

sich C. etwas versprechen

obiecywać sobie coś

sich C. von einer Reise viel versprechen

obiecywać sobie wiele po podróży

2. versprechen (erwarten lassen):

versprechen

zapowiadać się

versprechen

obiecywać

das Wetter verspricht heute gut zu werden

pogoda dobrze się dziś zapowiada

sein Gesicht verspricht nichts Gutes

jego twarz nie zapowiada nic dobrego

der Abend/die Veranstaltung verspricht interessant/ein Erfolg zu werden

zapowiada się, że wieczór/impreza będzie interesujący(-a)/zakończy się sukcesem

sich viel versprechend anhören

brzmieć bardzo obiecująco

II . versprẹchen* CZ. cz. zwr. irr (sich beim Sprechen vertun)

versprechen

przejęzyczyć się pot.

widerspro̱chen CZ. cz. nieprzech.

widersprochen pp von widersprechen

Zobacz też widersprechen

widersprẹchen* CZ. cz. nieprzech. irr

1. widersprechen (eine andere Meinung vertreten):

jdm widersprechen

sprzeciwiać [f. dk. sprzeciwić] się komuś

du widersprichst?

sprzeciwiasz się?

2. widersprechen (nicht übereinstimmen):

sich C. [selbst] widersprechen

zaprzeczać [f. dk. zaprzeczyć] sobie [samemu]

das widerspricht meinen Prinzipien

to kłóci się z moimi zasadami

ihre Aussagen widersprechen sich

jej zeznania ntpl są sprzeczne

sich widersprechende Angaben

sprzeczne dane l.mn.

Sẹlbstgespräch <‑[e]s, ‑e> RZ. r.n.

Selbstgespräche führen

rozmawiać [f. dk. po‑] z samym sobą

me̱i̱stern [ˈmaɪstɐn] CZ. cz. przech.

1. meistern (überwinden):

meistern Situation

opanować sytuację

etw meistern

sprostać czemuś

etw meistern

radzić [f. dk. po‑] sobie z czymś

Schwierigkeiten meistern

przezwyciężyć trudności

sein Leben meistern

panować nad swoim życiem

2. meistern (bezwingen):

meistern Emotion

ujarzmić

3. meistern (beherrschen):

meistern Werkzeug, Instrument

opanować

meistern Werkzeug, Instrument

doskonale się nauczyć

4. meistern (ständig tadeln):

jdn meistern

ustawicznie kogoś ganić [lub krytykować]

5. meistern SPORT sl:

der Torwart meisterte den Schuss

bramkarz r.m. obronił strzał

Me̱i̱sterhand <‑, ‑hände> RZ. r.ż.

Meisterhand

mistrzowska ręka r.ż.

von Meisterhand

spod ręki mistrza

me̱i̱sterlich PRZYM. PRZYSŁ.

meisterlich → meisterhaft

Zobacz też meisterhaft

I . me̱i̱sterhaft PRZYM.

meisterhaft Spiel, Darsteller:

meisterhaft

mistrzowski

II . me̱i̱sterhaft PRZYSŁ.

meisterhaft malen, spielen:

meisterhaft

po mistrzowsku

I . me̱i̱sterhaft PRZYM.

meisterhaft Spiel, Darsteller:

meisterhaft

mistrzowski

II . me̱i̱sterhaft PRZYSŁ.

meisterhaft malen, spielen:

meisterhaft

po mistrzowsku

Me̱i̱sterschaft¹ <‑, bez l.mn. > RZ. r.ż.

Meisterschaft

mistrzostwo r.n.

Meisterschaft

perfekcja r.ż.

Meisterschaft

artyzm r.m.

es zu wahrer Meisterschaft in etw bringen

dochodzić [f. dk. dojść] w czymś do prawdziwego mistrzostwa

Me̱i̱sterprüfung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

Meisterprüfung

egzamin r.m. mistrzowski

Erstọchene(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> RZ. mf dekl wie przym.

Erstochene

zasztyletowany(-a) r.m. (r.ż.)

unwidersprọchen PRZYM.

unwidersprochen

pozostawiony bez odpowiedzi