Tłumaczenia dla hasła „ujęć“ w polsko » niemiecki słowniku

ulec [ulets]

ulec f. dk. od ulegać

Zobacz też ulegać

ulegać <‑ga; f. dk. ulec> [ulegatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. ulegać (przegrać walkę):

ulec komuś

jdm unterliegen

ulec komuś

gegen jdn verlieren

2. ulegać (podporządkowywać się):

ulegać komuś/czemuś

sich B. jdm/etw unterordnen

ulegać czyimś namowom

sich B. von jdm überreden lassen

ulegać prośbom

den Bitten nachgeben

3. ulegać (doznawać jakiegoś stanu):

ulegać nastrojom

Gefühlsschwankungen unterliegen

ulegać halucynacjom

Halluzinationen haben

ulegać czyjemuś urokowi

jds Zauber erliegen

ulegać pokusie zrobienia czegoś

der Versuchung erliegen, etw zu tun

4. ulegać (podlegać działaniu):

ulegać przemianom

Veränderungen unterliegen

ulegać przemianom

sich B. verändern

ulec wypadkowi

verunglücken

ulec wypadkowi

einen Unfall erleiden

ulec zakażeniu

sich B. anstecken

ulec zepsuciu

verderben

ulec zniszczeniu

zerstört werden

ulegać obcym wpływom

fremden Einflüssen unterliegen

nie ulega wątpliwości, że...

es ist unzweifelhaft [o. steht außer Zweifel] , dass ...

5. ulegać podn. (oddawać się):

ulegać komuś

sich B. jdm hingeben

I . ujechać <ujedzie; cz. prz. ujedź> [ujexatɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk.

1. ujechać (przejechać):

ujechać

fahrend absolvieren

ujechaliśmy tylko sto metrów, bo popsuł się nam samochód

wir sind gerade mal hundert Meter gefahren, weil das Auto r.n. kaputtging

2. ujechać pot. (wytrzymać):

na tej diecie długo nie ujedziesz

diese Diät hältst du nicht lange durch

z taką postawą daleko nie ujedziesz

mit so einer Einstellung kommst du nicht weit

II . ujechać <ujedzie; cz. prz. ujedź> [ujexatɕ] CZ. cz. zwr. f. dk. pot. (zmęczyć się)

ujechać

sich B. müde fahren

ująć [ujoɲtɕ]

ująć f. dk. od ujmować

Zobacz też ujmować

I . ujmować <‑muje; f. dk. ująć> [ujmovatɕ] CZ. cz. przech. podn.

1. ujmować (chwytać):

ujmować za coś

nach etw C. greifen

ujmować za coś

etw B. anfassen

2. ujmować (aresztować):

ujmować

ergreifen

ujmować

festnehmen

policjantom udało się ująć sprawcę wypadku

den Polizisten gelang es, den Unfallverursacher zu ergreifen

3. ujmować (formułować):

ujmować myśli

seine Gedanken in Worte fassen [o. kleiden]

ująć coś krótko

etw zusammenfassen

4. ujmować (pozyskiwać sympatię):

ujmować kogoś czymś

jdn durch etw einnehmen [o. gewinnen]

5. ujmować (zmniejszać):

nie ujmując mu zasług

ohne seine Verdienste herabzusetzen

niczego nie ujmując...

ohne etw auszulassen ...

II . ujmować <‑muje; f. dk. ująć> [ujmovatɕ] CZ. cz. zwr. podn.

1. ujmować (chwytać się):

ujęli się za ręce

sie fassten sich B. an den Händen

2. ujmować (wstawiać się):

ujmować się za kimś

für jdn eintreten

I . ujść <ujdzie; cz. prz. ujdź> [ujɕtɕ]

ujść f. dk. od uchodzić

II . ujść <ujdzie; cz. prz. ujdź> [ujɕtɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk. (przejść)

ujść

schaffen [zu gehen]

ujść kawałek drogi

ein Stück des Weges schaffen

Zobacz też uchodzić

I . uchodzić <‑dzi; cz. prz. ‑odź; f. dk. ujść> [uxodʑitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. uchodzić tylko dk. podn. (przejść jakiś odcinek drogi):

zdołał ujść tylko kilka kroków

er konnte nur einige Schritte gehen

2. uchodzić (uciekać):

uchodzić komuś

jdm entkommen [o. entrinnen podn. ]

ujść czyjejś uwadze

jds Aufmerksamkeit entgangen sein

3. uchodzić (unikać):

uchodzić czegoś [lub czemuś]

einer Sache C. entkommen [o. entrinnen podn. ]

ujść śmierci

dem Tod entkommen [o. entrinnen podn. ]

4. uchodzić:

uchodzić (wydobywać się) (dym, gaz)

entweichen

5. uchodzić tylko ndk. GEO.:

uchodzić (wpływać) (rzeka)

sich ergießen

uchodzić (wpływać) (rzeka)

münden

6. uchodzić tylko ndk. pot. (być uważanym):

uchodzić za kogoś

für jdn gehalten werden

uchodzić za kogoś

als jd gelten

on uchodzi za mądrego człowieka

er gilt als kluger Mensch r.m.

7. uchodzić tylko ndk. (być stosownym):

takie zachowanie nie uchodzi dziewczynie

solch ein Verhalten r.n. ist für ein Mädchen nicht angemessen

8. uchodzić (nie ponosić konsekwencji):

coś uchodzi komuś bezkarnie

jd kommt ungestraft davon

nie ujdzie ci to płazem [lub na sucho]!

damit kommst du nicht durch!

9. uchodzić tylko dk. pot. (być do przyjęcia):

te buty nie są zupełnie czyste, ale jeszcze ujdą

diese Schuhe r.m. l.mn. sind nicht ganz sauber, aber es geht [noch]

niezbyt to wygląda, ale jakoś ujdzie

das sieht nicht berauschend aus, aber es geht [noch]

jaki jest ten nowy szef? – ujdzie w tłoku

wie ist der neue Chef r.m. ? – nicht übel

II . uchodzić <‑dzi; cz. prz. ‑odź; f. dk. ujść> [uxodʑitɕ] CZ. bezosob. (nie wypadać)

nie uchodzi rozmawiać głośno podczas spektaklu

es gehört sich nicht, sich B. während der Aufführung so laut zu unterhalten

ujma <D. ‑my, l.mn. ‑my> [ujma] RZ. r.ż. podn.

ujma

Abbruch r.m.

ujma

Beeinträchtigung r.ż. podn.

ujma na honorze

Ehrverlust r.m.

przynosić komuś ujmę

jdm Unehre machen [o. zur Unehre gereichen podn. ]

I . ujrzeć <‑rzy; cz. prz. ‑rzyj> [ujʒetɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

ujrzeć podn.:

ujrzeć

erblicken

zwroty:

ujrzeć coś/kogoś oczami [lub oczyma] wyobraźni

etw/jdn als etw sehen

ujrzeć coś/kogoś oczami [lub oczyma] wyobraźni

sich C. etw/jdn [als etw] vorstellen

ujrzeć coś/kogoś oczami [lub oczyma] wyobraźni

von etw/jdm träumen

II . ujrzeć <‑rzy; cz. prz. ‑rzyj> [ujʒetɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

1. ujrzeć (wyobrazić sobie):

ujrzeć

sich B. sehen [o. erblicken]

ujrzeć się w roli nauczyciela

sich in der Lehrerrolle sehen

2. ujrzeć (zobaczyć siebie wzajemnie):

ujrzeć

sich B. sehen [o. erblicken]

3. ujrzeć (zobaczyć swoje odbicie):

ujrzeć się w lustrze

sich B. im Spiegel erblicken

ujęcie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [ujeɲtɕe] RZ. r.n.

1. ujęcie podn. (forma opracowania: postaci, tematu):

ujęcie

Auffassung r.ż.

2. ujęcie FILM:

ujęcie

Aufnahme r.ż.

aktorzy na stanowiska, powtarzamy ujęcie!

alle Schauspieler r.m. l.mn. auf die Plätze, wir wiederholen die Aufnahme!

3. ujęcie TECHNOL.:

ujęcie wody [lub wodne]

Wasserentnahmestelle r.ż.

uląc¹ [ulonts]

uląc f. dk. od ulęgać

Zobacz też ulęgać

I . ulęgać <‑ga; f. dk. ulęgnąć [lub uląc]> [uleŋgatɕ] CZ. cz. nieprzech. pot.

ulęgać (rodzić) (ptaki)

ausbrüten

II . ulęgać <‑ga; f. dk. ulęgnąć [lub uląc]> [uleŋgatɕ] CZ. cz. zwr.

1. ulęgać pot.:

ulęgać (rodzić się) (ptaki)

schlüpfen

w nocy ulęgły się kurczęta

in der Nacht schlüpften die Kücken ntpl

2. ulęgać przen.:

ulęgać (powstawać) (pomysł)

geboren werden przen.

ciec [tɕets]

ciec → cieknąć

Zobacz też cieknąć

cieknąć <‑nie; cz. prz. ‑nij> [tɕeknoɲtɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. cieknąć < f. dk. po‑> (spływać powoli):

cieknąć

fließen

cieknąć

rinnen

łzy ciekną komuś po policzkach

die Tränen r.ż. l.mn. laufen jdm über die Wangen

komuś cieknie ślinka

jdm läuft das Wasser r.n. im Mund[e] zusammen

2. cieknąć:

cieknąć (przeciekać)

lecken

cieknąć (przeciekać)

leck sein

cieknąć (kran)

tropfen

dach cieknie

es tropft durch das Dach

[woda] cieknie z kaloryfera

das Wasser r.n. tropft aus der Heizung

[woda] cieknie z kaloryfera

die Heizung r.ż. hat ein Leck [o. leckt]

lec <legnie> [lets] CZ. cz. nieprzech. f. dk. podn.

1. lec (położyć się):

lec

sich B. [hin]legen

lec jak długi [lub długa]

der Länge nach hinfallen

2. lec < f. dk. po‑> (stracić życie):

lec

fallen

lec

ums Leben kommen

poległ w bitwie o wolność ojczyzny

er kam bei der Schlacht um die Freiheit des Vaterlandes ums Leben

lec w grobie

ums Leben kommen

3. lec przen. (ulec zniszczeniu):

lec

zerstört werden

miasto legło w gruzach

die Stadt r.ż. versank in Schutt und Asche

biec <biegnie; cz. prz. biegnij; pret biegł> [bjets] CZ. cz. nieprzech.

1. biec (przemieszczać się na nogach):

biec

laufen

biec

rennen

biec co tchu [lub sił w nogach]

laufen, was das Zeug r.n. hält

biec galopem

im Galopp laufen

biec galopem

galoppieren

biec kłusem

im Trab laufen

biec kłusem

traben

biec jak na skrzydłach

wie beflügelt laufen

biec z górki na pazurki

bergab [sehr schnell] rennen

2. biec (śpieszyć się):

biec

[sich B. ] [be]eilen

biegnę na zajęcia

ich muss schnell zum Unterricht

biec na pomoc

zu Hilfe eilen

3. biec (przesuwać się):

biec

vorbeiziehen

chmury biegną po niebie

Wolken r.ż. l.mn. ziehen über den Himmel

łzy biegną jej po policzkach

Tränen r.ż. l.mn. kullern ihr die Wangen herunter

biec wzrokiem za kimś/czymś

jdn/etw mit den Augen verfolgen

4. biec:

biec (mijać) (czas)

vergehen

biec (mijać) (czas)

verstreichen

coś biegnie swoim torem

etw geht seinen Gang

5. biec (prowadzić):

biec

führen

ta droga biegnie aż do wioski

dieser Weg r.m. führt bis zum Dorf