niderlandzko » niemiecki

ree <ree|ën> [re] RZ. r.n. of r.m. of r.ż.

1. ree (hertensoort):

ree
Reh r.n.

2. ree (reegeit):

ree
Ricke r.ż.
ree
Rehgeiß r.ż.

rek1 <rek|ken> [rɛk] RZ. r.n.

2. rek (gymtoestel):

rek
Reck r.n.

rem <rem|men> [rɛm] RZ. r.ż.

1. rem (toestel om iets te stoppen):

rem
Bremse r.ż.
aan de rem trekken przen.

3. rem (eenheid van stralingsdosis):

rem
Rem r.n.

ren2 <ren|nen> [rɛn] RZ. r.ż. (uitloopgelegenheid)

ren
Auslauf r.m.

reu <reu|en> [rø] RZ. r.m.

reu
Rüde r.m.

rei <rei|en> [rɛi] RZ. r.m.

1. rei (personen):

rei
Reigen r.m.
de rei aanvoeren przen.

2. rei (koor(zang)):

rei
Reyen l.mn.

3. rei ((ronde)dans):

rei
Reigen r.m.
rei
Reigentanz r.m.

ere RZ. r.ż.

ere → eer¹

Zobacz też eer , eer , eer

eer2 [er] PRZYSŁ.

1. eer (vroeger):

eer

are <are|n> [arə] RZ. r.ż.

are
Ar r.n. r.n. r.m.

ure <uren> [yrə] RZ. r.ż.

re·de <rede|s> [redə] RZ. r.ż.

2. rede (het uiten van woorden; redevoering):

Rede r.ż.
direkte Rede r.ż.

3. rede (redelijkheid):

Vernunft r.ż.

4. rede (ankerplaats):

Reede r.ż.

reed CZ.

reed 3. os. l.poj. cz. prz. van rijden¹, rijden²

Zobacz też rijden , rijden

rij·den1 <reed, h. gereden> [rɛidə(n)] CZ. cz. przech.

reeg CZ.

reeg 3. os. l.poj. cz. prz. van rijgen

Zobacz też rijgen

rij·gen <reeg, h. geregen> [rɛiɣə(n)] CZ. cz. przech.

2. rijgen (naaien):

3. rijgen (met een snoer vastmaken):

4. rijgen (een band door een schuif trekken):

reep <repen> [rep] RZ. r.m.

1. reep (smalle strook):

Streifen r.m.

reet <reten> [ret] RZ. r.ż.

1. reet (nauwe opening):

Spalt r.m.
Ritze r.ż.

2. reet wulg. (achterste):

Arsch r.m. wulg.
leck mich am Arsch wulg.

rees CZ.

rees 3. os. l.poj. cz. prz. van rijzen

Zobacz też rijzen

re·çu <reçu|'s> [rəsy] RZ. r.n.

rein <reine, reiner, reinst> [rɛin] PRZYM.

1. rein form. (schoon):


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski