niderlandzko » niemiecki

slang1 <slang|en> [slɑŋ] RZ. r.ż.

2. slang (buis):

Schlauch r.m.

sla·ken <slaakte, h. geslaakt> [slakə(n)] CZ. cz. przech.

sla·pen <sliep, h. geslapen> [slapə(n)] CZ. cz. nieprzech.

2. slapen (geslachtsgemeenschap hebben):

pennen pot.

sla·ger <slager|s> [slaɣər] RZ. r.m.

1. slager (iem die vlees verkoopt):

Fleischer r.m.
Metzger r.m.

2. slager (slachter):

Schlachter r.m.

3. slager (beul):

Rohling r.m.
Bluthund r.m.
Unmensch r.m.

sloe·gen CZ.

sloegen 3. os. l.mn. cz. prz. van slaan¹, slaan²

Zobacz też slaan , slaan

slaan2 <sloeg, h. geslagen> [slan] CZ. cz. przech.

1. slaan:

hauen pot.
ergens niet (bij) vandaan [o. weg te slaan zijn] przen.

2. slaan (verslaan):

3. slaan (van het speelbord verwijderen):

slaan1 <sloeg, h./i. geslagen> [slan] CZ. cz. nieprzech.

slaan1 <sloeg, h./i. geslagen> [slan] CZ. cz. nieprzech.

sla·per <slaper|s> [slapər] RZ. r.m.

1. slaper (iem die slaapt):

Schläfer r.m.
Schlafende(r) r.m.

2. slaper (iem die veel slaapt):

Schlafmütze r.ż. pot.
Schlafratte r.ż. żart.

3. slaper (logeergast):

Schlafgast r.m.

4. slaper (dromer):

Träumer r.m.
Schlafmütze r.ż. pot.

slap·te [slɑptə] RZ. r.ż. geen l.mn.

1. slapte (krachteloosheid):

Mattigkeit r.ż.
Schlappheit r.ż.
Schwäche r.ż.

2. slapte (zachtheid):

Schlappheit r.ż.
Schlaffheit r.ż.

3. slapte (geringheid van omzet):

Flaute r.ż.

4. slapte (geringe concentratie):

sla·vin <slavin|nen> [slavɪn] RZ. r.ż.

slavin forma żeńska od slaaf

Zobacz też slaaf

slag·zin <slagzin|nen> [slɑxsɪn] RZ. r.m.


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski