Tłumaczenia dla hasła „branży“ w niemiecko » polski słowniku

Brandy <‑s, ‑s> [ˈbrɛndi] RZ. r.m.

Brandy

brandy r.ż.

brạnden [ˈbrandən] CZ. cz. nieprzech. (Wellen)

an [o. gegen] etw branden

rozbijać się o coś

brạnnte [ˈbrantə] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

brannte cz. prz. von brennen

Zobacz też brennen

I . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. nieprzech.

1. brennen:

brennen (in Flammen stehen) (Feuer)

płonąć

lichterloh brennen

stać w płomieniach

2. brennen:

brennen (angezündet sein) (Zigarette, Kerze)

palić się

3. brennen (sich entzünden):

nicht brennen

nie być palnym

nicht brennen (Streichholz, Kohle)

zapalić się

dürres Holz brennt gut

suche drewno r.n. dobrze się pali

das brennt ja wie Zunder

to jest łatwopalne

4. brennen:

brennen (sehr heiß scheinen) (Sonne)

palić

5. brennen (angeschaltet sein):

brennen Licht, Herd

być włączonym

brennen Licht, Herd

palić się pot.

die Lampe brannte die ganze Nacht

lampa r.ż. paliła się całą noc

6. brennen (schmerzen):

brennen

piec

die Wunde brennt

rana r.ż. piecze

(scharf sein) auf der Zunge brennen (Gewürz)

piec [lub palić] w język

die Seife brennt in den Augen

mydło r.n. szczypie w oczy

die Brennnessel brennt auf der Haut

pokrzywa r.ż. parzy skórę

jdm auf [o. unter] den Nägeln brennen

być pilną sprawą dla kogoś

das Geheimnis brennt mir auf der Zunge

język r.m. mnie świerzbi

7. brennen (inständig sinnen):

darauf brennen etw zu tun

palić się do zrobienia czegoś

auf Rache B. brennen

knuć zemstę

8. brennen (ungeduldig sein):

vor Neugier brennen

umierać z ciekawości

II . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. przech.

1. brennen (rösten):

brennen Mandeln

prażyć

brennen Kaffee

palić

2. brennen (ein Produkt herstellen):

brennen Porzellan, Ziegel

wypalać [f. dk. wypalić]

3. brennen (destillieren):

brennen Schnaps

destylować

schwarz brennen

pędzić bimber

4. brennen (härten):

brennen Ton

hartować

5. brennen (ein-, aufbrennen):

brennen Rind

piętnować

ein Loch in den Teppich brennen

wypalić dziurę w dywanie

einem Tier ein Zeichen auf das Fell brennen

oznakować zwierzę

ein Muster in einen Teller brennen

wypalić wzór na talerzu

6. brennen INF.:

brennen

wypalać [f. dk. wypalić ]pot.

brennen

nagrywać [f. dk. nagrać]

eine CD brennen

wypalić płytę

III . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. zwr.

sich [an etw C.] brennen

poparzyć się [czymś]

IV . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. bezosob.

es brennt!

pożar!

es brennt!

pali się!

zwroty:

wo brennt’s denn? pot.

co się dzieje?

brạndig PRZYM. PRZYSŁ.

1. brandig (brenzlig):

brandig

przypalony

es riecht brandig

czuć spaleniznę [lub spalenizną]

2. brandig MED.:

brandig Gewebe

gangrenowaty

brandig Gewebe

zgorzelinowy

3. brandig (von Brand befallen):

brandig Getreide

zaatakowany przez śnieć

Brạnd¹ <‑[e]s, Brände> [brant, pl: ˈbrɛndə] RZ. r.m.

1. Brand (Feuer):

Brand

pożar r.m.

etw in Brand setzen/stecken

podpalać [f. dk. podpalić] coś

in Brand geraten

zapalać [f. dk. zapalić] się

das Haus ist in Brand geraten

w domu wybuchł pożar

2. Brand pot. (Durst):

jd hat einen [tüchtigen] Brand

komuś [strasznie] chce się pić pot.

jd hat einen [tüchtigen] Brand

ktoś usycha z pragnienia

I . bra̱ch [braːx] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

brach cz. prz. von brechen

II . bra̱ch [braːx] PRZYM.

brach

leżący odłogiem

Zobacz też brechen

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. przech. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [f. dk. z‑]

brechen Brot

przełamywać [f. dk. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pot.

sich C. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pot.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [f. dk. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [f. dk. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [f. dk. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [f. dk. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [f. dk. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [f. dk. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [f. dk. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen podn. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [f. dk. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [f. dk. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [f. dk. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. nieprzech. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [f. dk. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [f. dk. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce r.n. mi się kraje

auf Biegen und Brechen pot.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pot.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [f. dk. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [f. dk. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pot.

5. brechen +haben pot. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [f. dk. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. zwr. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [f. dk. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [f. dk. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [f. dk. odbić] się

I . brau̱n [braʊn] PRZYM.

1. braun:

braun Haar, Haarfarbe

ciemny

braun Pullover

brązowy

braun Augen

piwny

2. braun (dunkelhäutig):

braun Hautfarbe

o ciemnej karnacji

3. braun (sonnengebräunt):

braun Mensch

opalony

braun werden

opalić się

4. braun pej. (nationalsozialistisch):

braun

narodowosocjalistyczny

II . brau̱n [braʊn] PRZYSŁ.

braun streichen:

braun

na brązowo

braun [gebrannt]

[opalony] na brązowo

bra̱vo! [ˈbraːvo] WK

bravo!

brawo!

I . bra̱ten <brät, briet, gebraten> [ˈbraːtən] CZ. cz. przech.

etw [in der Pfanne] braten

smażyć [f. dk. u‑] coś [na patelni]

etw [im Backofen] braten

piec [f. dk. u‑] coś [w piekarniku]

II . bra̱ten <brät, briet, gebraten> [ˈbraːtən] CZ. cz. nieprzech.

braten (gar werden, in der Pfanne)

smażyć [f. dk. u‑] się

braten (im Backofen)

piec [f. dk. u‑] się

brau̱en [ˈbraʊən] CZ. cz. przech.

1. brauen (Bier herstellen):

brauen

warzyć

2. brauen pot. (zubereiten):

brauen Tee, Kaffee

przyrządzać [f. dk. przyrządzić]

Bratze RZ.

Hasło od użytkownika

Bratze r.ż. pej! pot.

nieatrakcyjna dziewczyna r.ż.