I . prawo <D. ‑wa, l.mn. ‑wa> [pravo] RZ. r.n. PR.
1. prawo (ogół przepisów):
-
Recht r.n.
-
miasto na prawie niemieckim HIST.
-
Rechtsstaat r.m.
-
Rechtslücke r.ż.
-
Urheberrecht r.n.
-
Grundrecht r.n.
-
Verwaltungsrecht r.n.
-
Zivilrecht r.n.
-
Disziplinarrecht r.n.
-
Finanzrecht r.n.
-
Abfallrecht r.n.
-
Handelsrecht r.n.
-
Strafrecht r.n.
-
Verfassungsrecht r.n.
-
Berufsrecht r.n.
-
Kirchenrecht r.n.
-
Stuerrecht r.n.
-
Arbeitsrecht r.n.
-
Kapitalmarktrecht r.n.
-
Verfahrensrecht r.n.
-
EU-Recht r.n.
-
Insolvenzrecht r.n.
-
Pfandrecht r.n.
-
Gewohnheitsrecht r.n.
-
Gesetzeshüter r.m.
3. prawo (ustawa, przepis):
-
Recht r.n.
-
Fahrerlaubnis r.ż.
-
Führerschein r.m.
-
Kostenrecht r.n.
-
Faustrecht r.n.
4. prawo (norma prawna):
-
Rechtsnorm r.ż.
5. prawo (uprawnienie):
-
Recht r.n.
-
Berechtigung r.ż.
-
Abwehrrecht r.n.
-
Anhörungsrecht r.n.
-
Kollektivklagerecht r.n.
-
Abhilferecht r.n.
-
Begnadigungsrecht r.n.
-
Koalitionsfreiheit r.ż.
-
Steuererhebungsrecht r.n.
-
Gleichheitsrecht r.n.
-
Dauernutzungsrecht r.n.
-
Wahlrecht r.n.
-
Abbaurecht r.n.
-
Berufsausübungsrecht r.n.
-
Grundpfandrecht r.n.
6. prawo (możność, słuszność):
II . prawo [pravo] PRZYSŁ.
-
w prawo