W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

polsko » niemiecki

polski)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

wypalać: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni III. czasownik zwrotny
palić: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni III. czasownik zwrotny IV. czasownik
opalić
spalić: II. czasownik przechodni III. czasownik zwrotny
upalać: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
dopalać: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
napalać: I. czasownik nieprzechodni II. czasownik zwrotny
kapalin: rzeczownik
odpalać: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni
popalić: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
zapalić
palia: rzeczownik

Widzisz podobne wyniki: wypalić , zapalić , popalić , odpalić , kapalin , napalić , dopalić , upalić , spalić , opalić , palia , palić i wypalać

I . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

II . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] f. dk. CZ. cz. nieprzech.

1. wypalać:

wypalać (strzelić) (broń)

losfeuern pot.

2. wypalać tylko dk. pot. (udać się):

wypalać

klappen

wypalać

hinhauen pot.

twój pomysł nie wypalił

deine Idee r.ż. hat nicht funktioniert

ten plan nie wypali

dieser Plan r.m. wird nicht aufgehen

jeszcze nie wiem, czy ten wyjazd wypali

ich weiß noch nicht, ob die Reise r.ż. zustande kommt

3. wypalać tylko dk. pot. (powiedzieć):

wypalić komuś prosto z mostu

jdm frei [o. frisch] von der Leber weg erzählen pot.

wypalić z grubej rury

kein Blatt vor den Mund nehmen

III . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

sich B. völlig verausgaben

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

ausgebrannt sein

I . palić <‑li> [palitɕ] CZ. cz. przech.

1. palić (rozniecać):

palić ognisko

anzünden

2. palić (oświetlać):

palić lampę

einschalten

palić świecę

anzünden

palić świecę

anbrennen

palić światło

anmachen

3. palić (wciągać dym):

palić papierosy, fajkę, opium

rauchen

palić jak smok pot.

rauchen [o. qualmen] wie ein Schlot

4. palić (niszczyć ogniem):

palić glebę, trawę

verbrennen

palić zwłoki

einäschern

palić za sobą [wszystkie] most

[alle] Brücken hinter sich abbrechen

pal cię/go/ją/was/ich/je diabli! pot.

du bist/er ist/sie ist/ihr seid/sie sind mir scheißeegal pot.

pal licho, że muszę zrobić ten referat pot.

scheißegal, dass ich das Referat machen muss pot.

5. palić (prażyć):

palić kawę, ziarna

rösten

palić kawę, ziarna

brennen

wapno palone

Löschkalk r.m.

II . palić <‑li> [palitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. palić (opalać):

palić czymś

mit etw heizen

palić w piecu

im Ofen heizen

2. palić (piec, parzyć):

słońce/piasek pali

die Sonne r.ż. /der Sand r.m. brennt

3. palić:

palić (wywoływać uczucie gorąca) (gorączka)

brennen

pali mnie [w gardle]

es brennt mir im Hals[e]

palą stopy od gorącego piasku

die Fußsohlen brennen vom heißen Sand

4. palić przen. (być intensywnym):

kogoś pali ciekawość/pragnienie/zazdrość

jd brennt vor Neugier/Durst/Neid

pali mnie straszny wstyd

ich vergehe vor Scham

III . palić <‑li> [palitɕ] CZ. cz. zwr.

1. palić:

palić (płonąć) (gałęzie, ognisko)

brennen

palić (dom, miasto)

brennen

palić (dom, miasto)

in Flammen stehen

ziemia [lub grunt] pali się komuś pod nogami

der Boden r.m. brennt unter jds Fußen

palić się do czegoś pot.

auf etw B. brennen [o. begierig sein]

nie palę się do tego pot.

darauf bin ich nicht scharf pot.

choćby się waliło i paliło ... pot.

auch wenn die Welt untergeht ... pot.

robota pali się komuś w rękach pot.

jdm läuft die Arbeit r.ż. wie geschmiert

2. palić:

palić (dawać oświetlenie) (płomień, świeca, światło)

brennen

w jego pokoju ciągle pali się światło

in seinem Zimmer brennt ständig Licht r.n.

3. palić przen.:

palić (błyszczeć) (iskierki, oczy)

glühen

4. palić przen. (być ogarniętym):

paliłem się ze wstydu

ich schämte mich in Grund und Boden

IV . palić <‑li> [palitɕ] CZ. bezosob.

pali się!

es brennt!

zwroty:

nie pali się! pot.

es eilt nicht!

nie pali się! pot.

es hat keine Eile!

opalić [opalitɕ]

opalić f. dk. od opalać

Zobacz też opalać

I . opalać <‑la; f. dk. opalić> [opalatɕ] CZ. cz. przech.

1. opalać (ogrzewać):

opalać mieszkanie

heizen

2. opalać (wystawiać na działanie słońca):

opalać brzuch, plecy

bräunen

olejek do opalania

Sonnenöl r.n.

łóżko opalające

Sonnenbank r.ż.

3. opalać (przypiekać ogniem):

opalać drób

ansengen

4. opalać pot. (wypalać czyjeś papierosy):

opalać kogoś

bei jdm Zigaretten schnorren pot.

II . opalać <‑la; f. dk. opalić> [opalatɕ] CZ. cz. zwr. (wystawiać się na działanie słońca)

opalać

sich B. bräunen

opalać

sich B. sonnen

I . spalić <‑li; cz. prz. ‑al> [spalitɕ]

spalić f. dk. od spalać

II . spalić <‑li; cz. prz. ‑al> [spalitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

spalić SPORT:

spalić rzut

ins Abseits laufen

spalić skok

übertreten

zwroty:

plan spalił na panewce

der Plan r.m. ist misslungen [o. gescheitert]

plan spalił na panewce

der Plan ist in nichts zerronnen

plan spalił na panewce

der Plan hat sich in nichts aufgelöst

III . spalić <‑li; cz. prz. ‑al> [spalitɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

1. spalić:

spalić (zostać zniszczonym) (dom, drewno, list)

verbrennen

2. spalić:

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

anbrennen

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

verbrennen

3. spalić:

spalić (zbyt mocno się opalić) (plażowicz, skóra)

sich C. einen Sonnenbrand holen

4. spalić pot. (zdemaskować się):

spalić

auffliegen pot.

Zobacz też spalać

I . spalać <‑la; cz. prz. ‑aj; f. dk. spalić> [spalatɕ] CZ. cz. przech.

1. spalać (niszczyć, utleniać):

spalać papier, pokarm

verbrennen

spalić za sobą mosty

alle Brücken hinter sich C. abbrechen

2. spalać zwykle f. dk. (zbyt mocno przypiec):

spalać peczeń, mięso

verbrennen

spalać peczeń, mięso

anbrennen lassen

spalić kotlety

die Schnitzel anbrennen lassen

3. spalać zwykle f. dk. (mocno opalić):

spalać skórę

verbrennen pot.

twarz spalona tropikalnym słońcem

von der tropischen Sonne verbranntes Gesicht r.n.

4. spalać zwykle f. dk. (przepalić):

spalać bezpiecznik, silnik, żarówkę

durchbrennen

5. spalać zwykle cz. ndk. (zużywać):

silnik spala dużo benzyny

Motor r.m. verbraucht viel Benzin

II . spalać <‑la; cz. prz. ‑aj; f. dk. spalić> [spalatɕ] CZ. cz. zwr.

1. spalać:

spalać (ulegać utlenieniu) (substancje pokarmowe)

verbrennen

2. spalać zwykle cz. ndk. przen. (wyczerpać się):

spalać się w czymś

sich B. für etw restlos aufopfern

I . upalać <upala; cz. prz. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] f. dk. CZ. cz. przech. pot.

1. upalać (nadpalać):

upalać

ansengen

upalać

anzünden

upalać gałęzie

Äste ansengen

2. upalać (prażyć):

upalać

rösten

upalić cukier

Zucker rösten

II . upalać <upala; cz. prz. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. pot.

upalać

angesengt werden

upalać

sich B. entzünden

I . dopalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] f. dk. CZ. cz. przech. pot.

dopalać

aufrauchen

dopalać

zu Ende rauchen

dopalać cygaro

Zigarre aufrauchen

II . dopalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

dopalać

ausgehen

dopalać

erlöschen

świece powoli się dopalały

die Kerzen r.ż. l.mn. gingen langsam aus

I . napalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] f. dk. CZ. cz. nieprzech.

napalić w piecu

den Ofen einheizen [o. anheizen]

II . napalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

1. napalać (wiele wypalić):

napalać

viel rauchen

2. napalać pot. (podekscytować się):

napalać się na coś

auf etw B. brennen [o. scharf sein pot. ]

kapalin <D. ‑u, l.mn. ‑y> [kapalin] RZ. r.m. HIST.

kapalin (hełm)

Eisenhut r.m.

I . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. odpalać (wystrzeliwać):

odpalać pocisk, torpedę, rakietę

abfeuern

odpalać pocisk, torpedę, rakietę

abschießen

2. odpalać pot. (dzielić się):

odpalić komuś coś

mit jdm etw teilen

II . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] f. dk. CZ. cz. nieprzech.

1. odpalać (strzelać):

odpalać

abdrücken

2. odpalać (wybuchać):

odpalać

ausbrechen

odpalać

explodieren

3. odpalać pot.:

odpalać (startować) (silnik)

starten

4. odpalać pot. (celnie ripostować):

odpalać

scharf antworten

odpalać

schlagfertig sein

5. odpalać (zapalać):

odpalić papierosa

eine Zigarette anzünden [o. anbrennen]

I . popalić <‑li> [popalitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

popalić pot. (spalić dużo):

popalić

verbrennen

2. popalić (spędzić czas na paleniu):

popalić

rauchen

popalił fajkę

er rauchte eine Pfeife

zwroty:

popalić za sobą mosty podn.

alle Brücken hinter sich abbrechen

dać komuś popalić pot.

jdm Feuer unter dem Hintern machen pot.

II . popalić <‑li> [popalitɕ] CZ. cz. zwr. (ulec spaleniu)

popalić

verbrennen

popaliły się wszystkie szopy

alle Schuppen r.m. l.mn. verbrannten

zapalić [zapalitɕ]

zapalić f. dk. od zapalać

Zobacz też zapalać

I . zapalać <‑la; f. dk. zapalić> [zapalatɕ] CZ. cz. przech.

1. zapalać (rozniecać ogień):

zapalać

entzünden

zapalać

anstecken

zapalać zapałkę

anzünden

pocisk zapalający WOJSK.

Brandgeschoss r.n.

zapalić kaganek oświaty podn.

das Licht r.n. [o. die Fackel r.ż. ] der Aufklärung entzünden podn.

2. zapalać (uruchamiać):

zapalać silnik

anlassen

zapalać silnik

anstellen

3. zapalać (pozwalać, aby się świeciło):

zapalać światło

[an]machen

zapalać lampę

anmachen

zapalać lampę

anknipsen pot.

zapalić dla kogoś zielone światło

jdm grünes Licht [für etw] geben

4. zapalać (pozwalać, aby się paliło):

zapalać papierosa, fajkę, cygaro

anzünden

zapalać papierosa, fajkę, cygaro

anstecken

5. zapalać przen. (rozbudzić w kimś zapał):

zapalać

entflammen podn.

zapalać

begeistern

zapalić innych do walki

andere für den Kampf begeistern

zapalić komuś światło nadziei

jdm Hoffnung geben

II . zapalać <‑la; f. dk. zapalić> [zapalatɕ] CZ. cz. zwr.

1. zapalać zwykle f. dk. (zaczynać się palić):

zapalać

sich B. entzünden

zapalać

Feuer fangen

2. zapalać (włączać się):

zapalać

angehen

zapaliło się zielone światło

die Ampel r.ż. sprang auf Grün

3. zapalać podn. (zaczynać błyszczeć, lśnić):

zapalać

zu leuchten beginnen

zapalać

blitzen

zapaliły się gwiazdy na niebie

die Sterne r.m. l.mn. am Himmel begannen zu leuchten

oczy zapaliły się gniewem

seine Augen ntpl begannen vor Zorn zu blitzen

4. zapalać podn. (nabierać zapału, entuzjazmu):

zapalić się do czegoś

sich B. für etw begeistern

zapalić się do czegoś

für etw Feuer und Flamme sein pot.

5. zapalać podn. (doświadczać silnych uczuć):

zapalać

in Erregung geraten

zapalać

entflammen podn.

zapalał się w dyskusji

er geriet bei der Diskussion in Erregung

zapalił się gniewem/namiętnością

sein Zorn r.m. /seine Leidenschaft r.ż. entflammte podn.

6. zapalać podn. (zawładnąć kimś):

zapalać

entflammen podn.

czuł, jak zapala się w nim nienawiść

er spürte Hass in sich aufsteigen r.m.

palia RZ.

Hasło od użytkownika

- Opracuj hasło na nowo
- Zgłoś do usunięcia

palia jeziorowa/amerykańska r.ż. ZOOL.

amerikanischer Seesaibling r.m.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Tłumaczenia dla hasła „vypáliť“ w polsko » niemiecki słowniku (Przełącz na niemiecko » polski)

I . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. wypalać (spalić):

2. wypalać (zrobić):

3. wypalać (wyprażyć):

4. wypalać (zostawić ślad):

5. wypalać zwykle f. dk. pot. (palnąć):

II . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] f. dk. CZ. cz. nieprzech.

1. wypalać:

2. wypalać tylko dk. pot. (udać się):

3. wypalać tylko dk. pot. (powiedzieć):

III . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

I . palić <‑li> [palitɕ] CZ. cz. przech.

1. palić (rozniecać):

2. palić (oświetlać):

3. palić (wciągać dym):

4. palić (niszczyć ogniem):

5. palić (prażyć):

II . palić <‑li> [palitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. palić (opalać):

2. palić (piec, parzyć):

3. palić:

4. palić przen. (być intensywnym):

III . palić <‑li> [palitɕ] CZ. cz. zwr.

1. palić:

2. palić:

3. palić przen.:

4. palić przen. (być ogarniętym):

IV . palić <‑li> [palitɕ] CZ. bezosob.

zwroty:

opalić [opalitɕ]

opalić f. dk. od opalać

Zobacz też opalać

I . opalać <‑la; f. dk. opalić> [opalatɕ] CZ. cz. przech.

1. opalać (ogrzewać):

2. opalać (wystawiać na działanie słońca):

3. opalać (przypiekać ogniem):

4. opalać pot. (wypalać czyjeś papierosy):

II . opalać <‑la; f. dk. opalić> [opalatɕ] CZ. cz. zwr. (wystawiać się na działanie słońca)

I . spalić <‑li; cz. prz. ‑al> [spalitɕ]

spalić f. dk. od spalać

II . spalić <‑li; cz. prz. ‑al> [spalitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

spalić SPORT:

zwroty:

III . spalić <‑li; cz. prz. ‑al> [spalitɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

1. spalić:

2. spalić:

3. spalić:

4. spalić pot. (zdemaskować się):

Zobacz też spalać

I . spalać <‑la; cz. prz. ‑aj; f. dk. spalić> [spalatɕ] CZ. cz. przech.

1. spalać (niszczyć, utleniać):

2. spalać zwykle f. dk. (zbyt mocno przypiec):

3. spalać zwykle f. dk. (mocno opalić):

4. spalać zwykle f. dk. (przepalić):

5. spalać zwykle cz. ndk. (zużywać):

II . spalać <‑la; cz. prz. ‑aj; f. dk. spalić> [spalatɕ] CZ. cz. zwr.

1. spalać:

2. spalać zwykle cz. ndk. przen. (wyczerpać się):

I . upalać <upala; cz. prz. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] f. dk. CZ. cz. przech. pot.

1. upalać (nadpalać):

2. upalać (prażyć):

II . upalać <upala; cz. prz. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. pot.

I . dopalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] f. dk. CZ. cz. przech. pot.

II . dopalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

I . napalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] f. dk. CZ. cz. nieprzech.

II . napalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

1. napalać (wiele wypalić):

2. napalać pot. (podekscytować się):

kapalin <D. ‑u, l.mn. ‑y> [kapalin] RZ. r.m. HIST.

I . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. odpalać (wystrzeliwać):

2. odpalać pot. (dzielić się):

II . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] f. dk. CZ. cz. nieprzech.

1. odpalać (strzelać):

2. odpalać (wybuchać):

3. odpalać pot.:

4. odpalać pot. (celnie ripostować):

5. odpalać (zapalać):

I . popalić <‑li> [popalitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.